"अरे समजतात काय हे लोकं मला"
"काय रे काय झालं"
"अरे, जो येतो तो त्याचं रडगाणं गातो. "
"हं, घे चहा घे"
"थँक्स, तो सावंत, बायको पिडते म्हणून रडत होता... तर ती शहाणे... "
"कोण शहाणी"
"शहाणी नाही गं, शहाणे, ती बाई.... "
"ई.... बाई काय म्हणतोस"
"मग काय म्हणू? "
"अरे पंचविशीची मुलगी ती.... पण तिचं काय? "
"तिला अद्याप लग्न करायचं नाही पण घरचे मागे लागलेय".
"हं"
"मला कधी कधी वाटते की मी एक कचरापेटी झालोय की काय, कोणालाही काहीही खुपल की आला माझ्याकडे"
"मग तू काय करतोस? "
"काय करणार? माझ्यापरीने मी कधी समजावतो, कधी नुसतंच ऐकतो, तर कधी फुकटचा सल्ला देतो. "
"आणी"
"आणी काय? "
"आई, पट्टा काढू?"
"काढ."
"पण पोलिस आला तर?"
"मग नको काढू."
"पण मला काढायचा आहे."
"कर बाई तुला काय करायचं असेल ते." नेहमीप्रमाणे संभाषणाचा अंत.
मी गाडी बसथांब्याजवळच्या सायकल लेनमध्ये थांबवली होती. बसथांब्यावरुन लेकाला आणायचं होतं. जवळपास गाडी थांबवायला जागा नव्हती त्यामुळे हा पर्याय. पण खात्री नव्हती असं थांबवणं कायदेशीर आहे की नाही, तितक्यात.
"आई, पण पोलिसानी पकडलं तर?" लेक पट्ट्याबद्दल विचार करत होती, मी चुकीच्या जागी गाडी थांबवली आहे त्याचा.
"बघू. खोटं बोलावं लागेल."
"पण तसं करायचं नसतं, खरं सांगितलं तर देतील तुला सोडून. तू मला तसंच सांगतेस ना की खरं सांग, मी ओरडणार नाही."
उन्हाळ्याची सुट्टी म्हणजे धमाल मस्ती! शाळेच्या दिवसांत, अगदी परीक्षेच्या काळातही दिवसभर अभ्यास एके अभ्यासच असं काही एखाद्या दिवशीही होत नाही. पण सुट्टीच्या दिवसांत मात्र एक मिनिटही वाचन-लिखाणात फुकट जाता नये. दिवसभर नुसता खेळ खेळ आणि खेळ! सकाळ-संध्याकाळ घराबाहेरचे खेळ आणि दुपारभर मात्र घरातले बैठे खेळ! त्या बैठ्या खेळात पत्ते मात्र अग्रगण्य!! दुपारभर मुलांना ते गुलामचोर, मुंगूस, बदामसत्ती, नॉट अॅट होम, सातआठ खेळताना पाहून मला आमच्या लहानपणीचा दंगा आठवतो. मोठेपणाचा पत्ता शोधत त्या निवांत दुपारचे पत्ते हातातून कधी सुटले कळलंच नाही.
भल्या मोठ्या ढगांचा वाडा
कुणाचा बर असेल सांगा जरा
अहो हा वाडा तर आपल्या लाडक्या परी राणीचा !
परी राणी आपली त्या वाड्यातच राहते ,इंद्रधनुष्यावर स्वार होऊन फुलपाखरांशी
खेळते,चंद्र चांदण्यांबरोबर लपंडाव खेळते,पक्ष्यांबरोबर गाणे गाते सुंदर ही
सोनुली सर्वांची आहे आवडती मैत्रीण, आहे सगळ्यांची ही जिवाभावाची .ढगात
तिच्याशिवाय कुणाला करमतच नाही आकाशातली परी सर्वांची लाडकी सर्वाना आनंद
देण्यात कायम मग्न झाली.
ढगातच राहून आज ती फार कंटाळली विचार केला भटकून यावे आणि जग बघावे. सारे जग
सुंदर आहे ते बघून यावे धर्तीवर जावे आणि तिथला थोडा आनंद सोबत घेऊन यावे मग
गोल गुबगुबीत रंगीत पोपट उडता उडता आकाशात गेले त्याने सोबत चार पाच फळ नेले .
फळ होते लाल- लाल आणि रसाळ गोड, त्याला लगेचच खाण्याचा झाला मोह.
आता रंगीत पोपट ढगाच्या आडोश्याला बसला.
लाल चुटूक फळ एक एक करून खाऊ लागला.
फळखाऊन त्याने बिया तिथेच टाकून दिल्या. फळ खाऊन पोट भरले म्हणून त्याने तिथेच ढगांवर एक डुलकी काढली आणि थोडा वेळाने उडून गेला.
ढगांनी बघितलं रंगीत पोपट तर उडून गेला परंतु त्याची काहीतरी वस्तू इथेच राहिली .
रंगीत पोपटाला हाक मारत ढग रंगीत पोपटाच्या मागे धावत सुटला.
पण कसलं काय रंगीत पोपट तर पटदिशी दूर निघूनही गेला .
ढगांनी आता त्या बियांना हात लावला.
समांतर विश्व आणि विश्व १ - हूम्बाला
================================================================
समांतर विश्व आणि सात विश्वे - परिचय
समांतर विश्व आणि विश्व १ : ताटातूट
...आणि एवढ्यात आमच्या दोघांच्या मध्ये आगीचा गोटीएवढा गोळा येऊन पडला.
स्स्स...आवाज झाला आणि त्या दगडातून वाफ निघाली. हा गोळा कुठून पडला ते पाहण्यासाठी मी मान वर केली आणि झटकन बाजूला होत आणखी एक गोळा चुकवला. झटदिशी मी सुझानचा हात धरला आणि तिला उठवत म्हणालो,
पैठणला कार्यभार घेतला, तेंव्हा स्वागत समारंभारात एका कर्मचा-यानं स्टाफ साठी क्वार्टर्स नसल्याची व्यथा मांडली आणि मी त्यासाठी प्रयत्न करावेत अशी विनंती केली. मला प्रोमोशन मिळून मी पैठणला आलो होतो. त्या आनंदात मी प्रयत्न करण्याचं आश्वासन देवून टाकलं. हळूहळू हे आश्वासन निभावणं किती कठीण आहे ते कळायला लागलं. पैठणचा सरकारी दवाखाना म्हणजे औरंगाबादच्या शासकिय वैद्यकिय महाविद्यालयाचं ग्रामीण आरोग्य प्रशिक्षण केंद्र. त्यामुळे ते वैद्यकिय शिक्षण खात्याच्या अखत्यारीत. पण आरोग्य सेवा देत असल्याने आरोग्यसेवा खात्याशी पण संबंध.
समांतर विश्व आणि सात विश्वे
==============================================
नमस्कार वाचकमित्रहो,
तुझे न होता तुझ्या सभोती कसे जगावे ?
तुझ्यात मिसळुन तुझ्या निराळे कसे उरावे ?
इथे ऋतूंचे उगाच येणे, सरून जाणे
कुणा सरीने क्षणात हिरवे करून जावे
किती युगांची तहान सोसायची मनाने
कधी नभाने अलगद पाण्यावर उतरावे
सरून संयम ठरेल हलकेच व्यक्त होणे
कवाड माझ्यापुढे मनाचे तुझ्या खुलावे
क्षणात साऱ्या मुक्याच भेटी सरून जाती
पुन्हा नव्याने रुजून येती नवे दुरावे
आनंद पेंढारकर
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
