भाऊबाबा

तु जवळ नसलीस की
मनी शब्दांचा पुर येतो
तु समोर येतेस अन्
मी संवाद विसरून जातो.

****************************

काही काळ जायलाच हवा
मला नीट सावरायला
खोटं खोटं हसत
चारचौघात वावरायला.

****************************

मी आशेला मनात बोलवणं
केंव्हाच बंद केलय
आता आशेनं निराशेला
आपली सावली केलय.

****************************

माझ्या मनाचा तळ अजून
यमालाही लागला नाही
म्हणून बिचारा यम माझ्या
मनासारख वागला नाही.

*****************************

ती वादळी रात्र आता
चांगली लक्षात राहिली
त्या एकाच रात्रीत मी
किती दु:ख पाहिली.

*****************************
रात्रीची वेळ अन्

आपण पठारावर फिरताना
तो पाऊस अचानक आला होता
तुझा गोरा देह तेंव्हा माझ्या
कवेमध्ये विसावला होता
......................................................................

माझा कानांवर विश्वास
डोळ्यांच्या नंतर आहे
कारण कान व डोळे यात
चार बोटांचे अंतर आहे
.....................................................................

प्रत्येक माणूस हा सुर्यापेक्षा
चंद्रावरच भाळलेला आहे
कारण चंद्राप्रमाणेच इथे
प्रत्येकजण डागाळलेला आहे
...................................................................

मी तुला दिलेल वचन
अजुन सुध्दा पाळलं आहे
येऊन पहा माझं मन

सांयकाळी कातरवेळी
एकांती मोकळ्या हवेत
मनाने मी असतो राणी
नेहमीच तुझ्या कवेत

*******************************

जीवनापेक्षा मी आता
मृत्युचाच मित्र आहे
सगळ्या दुखा:तून सुटण्याचा
तोच एक मंत्र आहे

*******************************

शाळा कॉलेजापेक्षा मला
निसर्गच खूप आवडतो
पुस्तकांसोबत शिक्षक पोपट तर
निसर्ग माणूस घडवतो.

*******************************

शरदातील चांदण्यात
मी तुझ्या सोबत रहावं
तु मला साद देशील
मी तुला कवेत घ्यावं

*******************************

मरण जवळ येईल तेव्हा
तिच्या सोबत रहायचयं
माझ्या मरणाच दुख: तिच्या
डोळ्यामध्ये पाहायचयं.

तंटामुक्तीच्या गावातही
आता तंटे घडतात
बक्षिसाच्या रकमेपायी
बरेच मुडदे पडतात.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

आपली भेट उद्या
पावसात घडणार आहे
पावसाने सांगितलय मी
उद्या नक्की पडनार आहे

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

पाऊस पडून जातो अन
आभाळ अचानक निळ होतं
कधी कधी माझ मनही
तुझ्यासाठी खुळं होतं

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

पानं फुलं गळतात तेंव्हा
झाड दिसतं वाळलेलं
जस एखादं मानूस
मरनावर भाळलेलं

जन्म घेतला का मी येथे
कधी कधी मज उगा वाटते
कमावण्याच्या अरूंद वाटेवर
बेकारांची गर्दी दाटते

किती भिकारी बनले येथे
एक टिचेच्या पोटासाठी
धान्य दडविती गोदामी ते
केवल आपुल्या स्वार्थासाठी

समानतेची शिकवण आमुची
एकात्मतेची आस वाटते
शाळेमधल्या दाखल्यात मग
धर्म-जात ती कशी नाचते?

घोटाळ्यांची भरवून स्पर्धा
इथला सेवक छळतो आहे
आर्त हुंदका महागाईचा
कुणा कधी का कळतो आहे?

शहिदांच्या बलीदानांवरही
शब्दच नव्हता स्मरला ज्यांना
अफजल गुरूच्या माफीसाठी
कोण पुरवितो भाषण त्यांना?

खून दरोडे, धोकादाडी
बलात्कारही रोज पाहिले
अराजक्तेच्या वादळात या
सदाचारी का कुणी न राहिले?