संगीत-नाटक-चित्रपट

सुखन ... एक अविस्मरणीय मैफिल

काल "सुखन" नावाचा एक सर्वांगसुंदर , भारावून टाकणारा उर्दू शेरोशायरीचा कार्यक्रम पाहिला .. शेरोशायरीच्या कार्यक्रमासाठी एवढे तिकिट असुनही, फुकट कार्यक्रमाची सवय झालेल्या पुणेकरांनी हाऊसफुल गर्दी केली होती हे विशेष . (आम्ही काही कवीसंमेलनांना जातो तेव्हा अगदी उलट चित्र दिसते. म्हणजे मी पण तशी पुणेकरच आहे पण असो, तो विषय वेगळा )

दोन वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. मुंबईत, ‘मरिन लाईन्स’ला ‘ग्रीन ओनियन’ ( Green Onion) नावाचे एक रेस्तरॉ आहे. त्या वेळेस मी एका ‘ऑनलाईन ट्रॅव्हल मार्केटप्लेस’ असलेल्या कंपनीत कामाला असल्यामुळे या रेस्तरॉशी संबंधित असलेल्या ‘हॉटेल सपना मारिन’शी माझा व्यावसायिक संबंध येत असे. तिथल्या भेटीच्या वेळी माझ्या लक्षात आलं की, या रेस्तरॉमध्ये नायजेरियन पद्धतीचं जेवण मिळतं. त्यामुळे बरेच नायजेरियन लोक इथे ‘घरचं’ जेवायला म्हणून येतात आणि हॉटेलमध्ये राहायला देखील! आपण ‘रिसेप्शन डेस्क’ला जाऊन उभं राहिलो की हमखास कुणीतरी नायजेरियन व्यक्ती दिसतेच दिसते.

मुक्ता बर्वे आणि अजय पूरकर यांच्या भुमिका असलेले कोड मंत्र हे नाटक रविवारी बघितले.

उत्तम अभिनय, ओघवते कथानक आणि आजवर मराठी रंगमंचावर न आलेला विषय यासाठी अवश्य अवश्य बघावे असे हे नाटक आहे.

नाटक सस्पेन्स थ्रीलर नाही तरीही नाटकाचे कथानक उघड करू नये अशी विनंती मुक्ता बर्वे स्वतः करत असल्याने
ती मानावीच लागेल.

सैन्यातील काही चालिरिती आणि कोर्ट मार्शल हा नाटकाचा विषय. नाटकाच्या सुरवातीस प्रेक्षकांसमोर एक खुन होतो, आणि जी व्यक्ती आरोप कबूलही करते तरीही कथानक पुढे जबरदस्त वळणे घेते.

खालील माहिती हवी आहे.बरीचशी शोधाशोध करुनही न मिळाल्याने इकडे आलो आहे.अाता सर्वजण गणेश आगमनाच्या तयारीत असतील.त्यामुळे नमनाला घडाभर तेल न घालता थेट प्रश्न विचारतो.

1)पूर्वी CNBC या वाहिनीवर GE (General Electric)corporation ची एक जाहिरात लागत असे.बरीच मोठी अशी ही जाहिरात होती.या जाहिरातीत tion वरुन शेवट होणार्या बर्याचश्या शब्दांचा,विशेषणांचा वापर केलेलं हे गाणं होतं याचा व्हिडिओ किंवा Mp3 आंजावर कुठे मिळेल?

साल २००८ पासून सुरु झालेल्या ह्या कार्यक्रमाचा सध्या नववा सिझन चालू आहे. पाकिस्तानातील विविध पारंपरिक गानप्रकारांना नव्या वाद्यमेळासोबत आणि नव्या आवाजात पेश करणे ही ह्या कार्यक्रमाची प्रमुख ओळख. ह्या कार्यक्रमाची कल्पना ज्याच्या डोक्यात आली त्याचे नाव रोहेल हयात. त्यानेच ह्या कार्यक्रमाच्या पहिल्या सहा सिझन्सची निर्मिती केली आहे. २०१४ म्हणजे सिझन ७ पासून स्ट्रिंग्स ह्या प्रसिद्ध बँडने ह्या कार्यक्रमाच्या निर्मितीची जबाबदारी घेतली आहे.

बरेच दिवस चाललं होत या विषयावर एक धागा हवा. आधि सर्च करुन बघितलं आॅलरेडि आहे काय - सापडला नाहि, नंतर वाट बघत होतो कोण काढतोय का, शेवटि मीच ठरवलं काढायचा...

गीत:- डोन्ट टच माय बॉडी व मेरे सैयां
चित्रपट:- बुलेट राजा
गीतकार:- संदीप नाथ

गाण्याचे बोल:-

नज़रों की स्याही से मोहर लगाए
मुंह मे बतासे का रस घुलता जाए
ओ दीवाने तू बड़ा कंफ्यूज है
तूने सोचा क्यूं मेंरा करैक्टर लूज़ है
अरे प्यार जताईके बतियां बनाइके
हमको बुलाइके हां डोंट टच माय

अरे डोंट टच माय बॉडी ओ मोरे सैयां
हाय डोंट टच माय बॉडी ओ मोरे सैयां
अरे डोंट टच माय बॉडी ओ मोरे सैयां

तेरा जला दूंगी गद्दा और तकिया
अरे डोंट टच माय बॉडी ओ मोरे सैयां
मैं भोली इनोसेंट थी समझ ना पायी
तेरे बुलाने पे मैं तो चली आई
दिल में थी इमोशन की नयी अंगडाई
पर निकला सनम तू तो बड़ा हरजाई

चित्रपटात त्यांनी नाच्याचीच भूमिका केली पण जीव ओतून केली अन ती भूमिका त्यांच्या जीवनावर जणू अतिक्रमणच करून गेली.त्यांची मुले मोठी झाली पण कोणी सोयरिक जुळवायला तयार नव्हते कारण 'अशा' माणसाला मुलेबाळे कशी असतील असा प्रश्न जिथे तिथे समोर येऊ लागला. अभिनयाने पदरात विशेष काही पडले नाही मात्र आयुष्य उध्वस्त होणे म्हणजे काय हे त्यांना अनुभवास आले त्या अस्सल पण अभागी नटरंगावरची ही पोस्ट...

नेटमुशाफिरीत रवि जाधवांची जुनी मुलाखत वाचनात आली अन 'त्यां'च्या त्या घटनेची आठवण झाली…….
दूरदर्शनवरील ती मुलाखत काल पाहिल्यासारखी डोळ्यापुढे तरळून गेली…

What a day ....69 yrs back both India and Pakistan got independence

Indians have become CEOs of Google, Microsoft, Pepsico, Jaguar, Land Rover and

Pakistani have become heads of Taliban, Al-Qaeda, Jammat U Dawa, Hijbul Mujahideen

What a contrast......
Adding a line to this joke ...

India reached Mars and

Pakistan still trying to enter India

मी आंग्ल भाषेतले चित्रपट मुळात फारसे नाहीच बघत. कारणं अनेक आहेत. त्या भाषेवर प्रभुत्व न मिळवता आल्याने त्या भाषेबद्दलाचा दुस्वास आणि मग त्यातून डोकावणारा मराठी, हिंदीबद्दलचा पोकळ अभिमान, भाषा कळत नसल्याने समोर घडत असलेलं काहीच आपलं न वाटणं, मी मूळची भावनाप्रधान असूनही ते आत न झिरपणं. हिंदी किंवा मराठी सिनेमा कसा चित्रपटगृहातून माझ्याबरोबर माझ्या आयुष्याला जोडल्यासारखा माझ्या मागोमाग येत राहतो पण असं या आंग्ल भाषेत घडत नाही. हे सगळं मी कालपर्यंत अगदी ठामपणे म्हणू शकत होते. पण एक इंग्रजी चित्रपट मनात रूंजी घालत राहिलाय अजूनही. चित्रपटाचं नाव आहे पेले: बर्थ ऑफ अ लेजंड.