रंगभूमी

गुलाबजाम

तेरे बिना जिंदगी.....

तेरे बिना ज़िंदगी से कोई, शिकवा, तो नहीं,
शिकवा नहीं
शिकवा नहीं, शिकवा नहीं
तेरे बिना ज़िंदगी भी लेकिन, ज़िंदगी, तो नहीं,
ज़िंदगी नहीं
ज़िंदगी नहीं, ज़िंदगी नहीं

एक कलाकार

जवळजवळ चौदा तासांची शिफ्ट करून तो फ्लॅटवर पोचला तेव्हा रात्रीचा एक वाजला होता. थकलेल्या शरीराने आणि सुन्न मनाने तो सोफ्यावर बसून राहिला. त्याचा रूम पार्टनर केव्हाच दिवा मालवून झोपला होता. इतके थकल्यावरही त्याला अंथरुणावर आडवे व्हावेसे वाटेना. तो स्वयंपाकघरात गेला खायला काही आहे का ते बघायला. आदल्या दिवशीचा ब्रेड आणि दूध तेवढेच फक्त दिसत होते. तेच त्याने पोटात ढकलले आणि परत सोफ्यावर येऊन बसला. ‘कसले वैफल्य आहे हे आणि का?’ तो स्वत:वरच चिडला. ‘आता का रागावतोय आपण आणि कोणावर? सोशल मेडियावरच्या प्रतिक्रियेला एवढे महत्व का देतोय आपण?’

उत्तम, प्रयोगशील लेखक, दिग्दर्शक आणि नट म्हणून आलोक राजवाडेची ख्याती आहे. फोर्ब्सच्या 'थर्टी अंडर थर्टी' या यादीत झळकलेल्या आलोकला 'कासव'मधल्या अभिनयासाठी ब्रिक्स आंतरराष्ट्रीय चित्रपट-महोत्सवात सर्वोत्कृष्ट अभिनयाचं पारितोषिक मिळालं.

'कासव' ६ ऑक्टोबरला प्रदर्शित होतोय. त्या निमिताने आलोक त्याच्या नाट्यसृष्टीतल्या पदार्पणाबद्दल सांगतोय.

वेडं होऊन मी खूप
मिळवलं आहे
दुःखाच्या समुद्रात
स्वतःला घडवलं आहे

सुखाचा आता
मोह वाटत नाही
निराश होण्याची
गरज भासत नाही

दुःख आता
शोधून मिळत नाही
अन्
सुख माझी
पाठ सोडत नाही

(माझा हा पहिलाच प्रयत्न..
काही चुकलं तर सांभाळून घ्या..)

संकेत : मयुरी... या राघवचं तोंड झाक जरा..

मयुरी : ए तु गप्प बस ना रे राघव...

राघव : मी कशाला गप्प बसू?.. या थेरड्याला सांग ना त्याच तोंड झाकायला...

संकेत : ए थेरडा कोणाला म्हणतोे रे..

राघव : तुला म्हणतोय तुला..

मयुरी : अरे तुम्ही दोघंही शांत होता का जरा..

संकेत.. सांग.. काय प्रॉब्लेम आहे तुझा..

राघव : हं.. आता याचा पण प्रॉब्लेम ऐकावा लागेल.. परमेश्वरा...

मयुरी : राघव चुप्प.. तु बोल संकेत..

संकेत : मी काय म्हणतो

राघव : काय म्हणतोस तु??

संकेत : हेच्या आयलां...

मयुरी : संक्या शांत हो.. राघव निघ इथुन..

मूर्खाची शाळा

लोकांच्या मते एक वय असतं उत्साहाचं, उमेदीचं, काहीतरी शिकण्याचं, करून दाखवण्याचं........ त्या मताला कधीही काडीमात्र सुद्धा किंमत देऊ नये.

पण कॉलेज संपलं, नोकरी लागली, लग्न संसार यात अडकलं की नवीन काहीतरी शिकण्याचा, करण्याचा उत्साह कमी होत जातो. वय, वेळ, affordability, संकोच, संसाराच्या जबाबदाऱ्या, लोकांच्या नजरा/टोमणे.... एक ना अनेक कारणं....

अरे आता या वयात कुठं जाऊ गाडी शिकायला?

अरे पण वेळ कुठंय? मुलांच्या शाळा, माझा जॉब, घराची कामं, जाणार कधी?

सौंदर्याचे स्वप्न घेउनी रात्र येई माझ्यापाशी,
तुटता मात्र जाग येई.. मन हे माझे हरपून जाई..

सुसांग वारा थटावा मुखाशी,
नाव येई प्रियेचे ओठाशी..
क्षण असा मज कधी मिळाला,
जगून घेईन आयुष्य सारे..,
या हृदयावर नाव कुनाचे,
येईल माझ्या ओठांपाशी...

न्यू जर्सीतील 'थिएट्रीक्स' ही नावाजलेली संस्था बृहन्महाराष्ट्र मंडळाच्या अधिवेशनात "अग्निदिव्य" हे नाटक सादर करणार आहेत. यानिमित्ताने आम्ही या नाटकाच्या निर्मात्या अनु महाशब्दे, दिग्दर्शक मकरंद भावे आणि संगीत/प्रकाश योजना पहाणारे विकास फाटक यांच्याशी बोललो.