रंगभूमी

वेडं होऊन मी खूप
मिळवलं आहे
दुःखाच्या समुद्रात
स्वतःला घडवलं आहे

सुखाचा आता
मोह वाटत नाही
निराश होण्याची
गरज भासत नाही

दुःख आता
शोधून मिळत नाही
अन्
सुख माझी
पाठ सोडत नाही

(माझा हा पहिलाच प्रयत्न..
काही चुकलं तर सांभाळून घ्या..)

संकेत : मयुरी... या राघवचं तोंड झाक जरा..

मयुरी : ए तु गप्प बस ना रे राघव...

राघव : मी कशाला गप्प बसू?.. या थेरड्याला सांग ना त्याच तोंड झाकायला...

संकेत : ए थेरडा कोणाला म्हणतोे रे..

राघव : तुला म्हणतोय तुला..

मयुरी : अरे तुम्ही दोघंही शांत होता का जरा..

संकेत.. सांग.. काय प्रॉब्लेम आहे तुझा..

राघव : हं.. आता याचा पण प्रॉब्लेम ऐकावा लागेल.. परमेश्वरा...

मयुरी : राघव चुप्प.. तु बोल संकेत..

संकेत : मी काय म्हणतो

राघव : काय म्हणतोस तु??

संकेत : हेच्या आयलां...

मयुरी : संक्या शांत हो.. राघव निघ इथुन..

मूर्खाची शाळा

लोकांच्या मते एक वय असतं उत्साहाचं, उमेदीचं, काहीतरी शिकण्याचं, करून दाखवण्याचं........ त्या मताला कधीही काडीमात्र सुद्धा किंमत देऊ नये.

पण कॉलेज संपलं, नोकरी लागली, लग्न संसार यात अडकलं की नवीन काहीतरी शिकण्याचा, करण्याचा उत्साह कमी होत जातो. वय, वेळ, affordability, संकोच, संसाराच्या जबाबदाऱ्या, लोकांच्या नजरा/टोमणे.... एक ना अनेक कारणं....

अरे आता या वयात कुठं जाऊ गाडी शिकायला?

अरे पण वेळ कुठंय? मुलांच्या शाळा, माझा जॉब, घराची कामं, जाणार कधी?

सौंदर्याचे स्वप्न घेउनी रात्र येई माझ्यापाशी,
तुटता मात्र जाग येई.. मन हे माझे हरपून जाई..

सुसांग वारा थटावा मुखाशी,
नाव येई प्रियेचे ओठाशी..
क्षण असा मज कधी मिळाला,
जगून घेईन आयुष्य सारे..,
या हृदयावर नाव कुनाचे,
येईल माझ्या ओठांपाशी...

न्यू जर्सीतील 'थिएट्रीक्स' ही नावाजलेली संस्था बृहन्महाराष्ट्र मंडळाच्या अधिवेशनात "अग्निदिव्य" हे नाटक सादर करणार आहेत. यानिमित्ताने आम्ही या नाटकाच्या निर्मात्या अनु महाशब्दे, दिग्दर्शक मकरंद भावे आणि संगीत/प्रकाश योजना पहाणारे विकास फाटक यांच्याशी बोललो.

ना विचार केलास,
नाही समजुन घेतलस तु..
.......................................
भावना अमृत होत्या माझ्या,
त्यात वीष ओतलस तु..
........................................
........................................

मोह नाही तुझ्या शरीराचा,
वेडे तुझा भास आहे..
.......................................
वर्षानू वर्ष भुकेल्या जीवाला,
फक्त तुझ्या प्रीतीची आसं आहे..
................................................
................................................

भाग ३ पासून पुढे....

सागर ते पेकेट उघडूतो, त्यात तिकिट व राधाचा नंबर होता.. सागरने लगेच तो नंबर डायल केला...
रिंग होऊ लागते.. २-३ रिंग होताच एक कोमल आवाज त्याच्या कानी पडला...

हँलो... तो नाजुक आवाज ऐकून सागरच्या तोंडून शब्दच निघेनासे झाले..

हँलो.. कोण बोलतयं?.. राधा..

सागर अडखळत्या शब्दात उत्तर देतो...
मी मी सागर...

कोण सागर.. राधा..

मी गँलेक्सी सॉफ्टवेअर कडून सागर बोलतोय.. दिक्षित सर नि तुम्हाला माझ्याबद्दल सांगितले असेल... सागर..

'घाशीराम कोतवाल' या नाटकाची माहिती नसलेला मराठी प्रेक्षक विरळाच, पण अनेकजणांना ते रंगभूमीवर पाहण्याचा योग आला नसेल. तो योग आता जुळून आला आहे. बृहन्महाराष्ट्र मंडळाच्या ग्रँड रॅपिड्स अधिवेशनात नॉर्थ कॅरोलाईनाची 'तौर्य' ही संस्था हे नाटक सादर करणार आहे. त्यानिमित्ताने मायबोली टीमने या नाटकाचे निर्माते आणि ’तौर्य’चे संस्थापक माधव मांजरेकर आणि नाटकाचे दिग्दर्शक डॉ.आनंद लागू यांच्याशी सविस्तर संवाद साधला.

एक आई तीच्या मूला बरोबर राहात होती... ते खुप गरीब होते आणि फक्त त्यांच्या गरजा पूर्ण होतील इतकेच पैसे त्यांना मिळतं...