माझा मुलगा दोन-अडीच वर्षाचा असताना एकदा त्याच्यासोबत एक nursery rhymes ची CD बघत होते. त्यातील काही गाण्याना 'ONCE MORE' असा फलक येई व ती गाणी पुन्हा दाखवली जात. लेकाने 'ONCE MORE' चा अर्थ विचारला. मी शक्य तितक्या सोप्या शब्दात त्याला सान्गितले की एखादी आवडलेली गोष्ट/क्रुती पुन्हा अनुभवता यावी असे वाटत असल्यास 'ONCE MORE' ची मागणी करतात. या चिमुरड्याने हजरजबाबीपणे यावर टिप्पणी केली " मी बाप्पाला सान्गतो की 'SUNDAY...ONCE MORE' म्हणजे आई तु अजुन एक दिवस घरी असशील".
जगभरातील मराठी भाषिक लोकांमध्ये स्मार्ट फोन आणि टेबलेट वापरायचे प्रमाण प्रचंड वेगाने वाढत आहे. या फोन किंवा टेबलेटवर इंग्रजी ई-पुस्तके वाचणाऱ्यांची संख्या पण लक्षणीय आहे. तरीही मराठी भाषेतली ई-पुस्तके कुठेही बघायला मिळत नाहीत. बुकगंगा यांचे प्रयत्न वाखाणण्याजोगे आहेत, पण तरीही त्यांचे स्वत:चे वेगळे app वापरावे लागते. आणि माझा या app चा अनुभव काही चांगला नाही. मी Flipkart किंवा तत्सम साईटवरून अजूनही मराठी ई-पुस्तके विकत नाही घेऊ शकत.
आपल्या घरात,आप्तेष्टां मध्ये, आपण बर्याचदा लाहन मुले पाहतो जे डावरे असतात.अर्थातच त्याना खुप गोष्टिंना सामोरे जावे लागते.
१. आपला समाज.लगेच न विचारलेला फुकट्चा सल्ला,उजव्या हाताचि सवय करवा हान.त्यात मुलगि असेल तर विचारयलाच नको (माझा स्वानुभव).मि मात्र जिथल्या तिथे ठाम पणे सांगते, ति जशि आहे तशि आहे.अर्थात माझा नवरा नेहमिच माझि बाजु घेतो.
२.त्याना लिहिताना येणार्या समस्या.माझि मुलगि आता साडेतीन वर्षांचि आहे.जेव्हा आम्हि तिला लेखन शिकवु लागलो तेव्हा आम्हाला हि समस्या प्रकर्शाने जाणवलि.ति लिहिते पण वेडे वाकडे.बाकि सगळ्यात काहि कमि नाहि हो.
इतरत्र पूर्वप्रकाशित
२००३ च्या शेवटी शेवटी असाच एक दिवस. स्टीव्ह पर्लमन -एक हुशार, यशस्वी अभियंता आणि भांडवल पुरवठा/ गुंतवणूकदार - याचा दूरध्वनी खणखणला, पलीकडे होता जुना मित्र आणि सहकारी अ‍ॅन्डी रुबीन जो तिथून जवळच्याच एका भाड्याच्या जागेत आपली कंपनी चालवत होता.
अ‍ॅन्डी: मी कफल्लक झालोय, पैशाची गरज आहे.
स्टीव्ह: कधी पाहिजेत?
अ‍ॅन्डी: आत्ताच्या आत्ता!
अ‍ॅन्डी रुबीन
मराठी विकिला चाळीस हजारी टप्पा गाठायला आता अजून फक्त १९१ लेख हवे आहेत.
२७ फेब्रुवारी या मराठी दिवसाच्या आधी मराठी विकीला चाळीस हजार लेखांच्या टप्प्यावर घेऊन जाऊया! या साठी अजून जवळपास महिन्याभराचा कालावधी आहे.
विकिवर कस्काय लिहायचे बॉ?
मराठीविकिवर लेखन करणे अगदी सोप्पे आहे. आपल्याला हवा तो शब्द शोधपेटीत शोधायचा तो लाल रंगात आला तर त्यावर टिचकी द्यायची की लेखनाची खिडकी उघडेल त्यात लिखाणास सुरुवात करायची. झाले!
मी काय लेख लिहू?
यदा यदा हि धर्मस्य
ग्लानिर्भवती भारत
अभ्युत्थानम् अधर्मस्य
तदात्मानं सृजाम्यहम् !
परित्राणाय साधूनां
विनाशाय च दुष्कृताम
धर्मसंस्थापनार्थाय
सम्भवामि युगे युगे . . !!
वाहने आली, मनुष्याची चालण्या, धावण्याची क्षमता कमी झाली.
टंकलेखन सुरु झाले, हाताने धड चार पाने सरळपणे लिहु शकत नाही माणुस, चारदा मध्येच बोटे मोडेल दुखतात पंजे म्हणुन.
कानात सतत इयर पीस ठुसुन फोन आणि गाणी ऐकत राहिल्यामुळे ऐकण्याची क्षमता कमी झाली.
कॅलक्युलेटर वापरायची तर ईतकी संवय झाली आहे मनुष्याला कि साधी रोजच्या व्यवहारातली गणितंही सर्रास "कॅलसी", वर चालतात.
मोबाईल फोन्स आणि कंम्प्युटर मुळे पुष्कळ गोष्टी स्मरणात ठेवण्याच्या भानगडित मनुष्य पडतच नाही. स्मरणशक्ति बोथट होत चालली आहे.
सुप्रसिद्ध शास्त्रज्ञ कार्ल सगान ह्यांचे एक कोटेशन पाहिले, " आपण ( म्हणजे मनुष्य ), ह्या पृथ्वीवरचे एक बुद्धिमान प्राणी आहोत आणि आपली ही बुद्धिमत्ता आपल्याला आनंद देऊ करते ".
मला नाही वाटत, कारण ह्या आनंदाची व्याख्या आधी काय आहे हे महत्वाचे. आपले काय विचार आहेत ते ईथे लिहुन चर्चा करावी.
नमस्ते.
तुझा विचार मनात येतो.
तो कधी गेलेला असतो ?
सवय. हं !!
पृष्ठभाग आलबेल असेल कि त्याखाली काय खदखदतंय तिकडे डोळेझाक करणं जमतं सवयीने.
पण खदखद राहतेच ना..
बाहेर बरं वाटतं.
दिवसा चकाचक सगळं आणि रात्री नेत्रदीपक रोषणाई.
पण या शहराच्या खाली एक शहर आहे.
या शहराची घाण वाहणारं.
आताशा ऐकवणार नाहीत वर्णनं.
पावसाळ्यात मेनहोल मध्ये तुंबून वाहू लागलं कि अस्तित्व दाखवतं.
तट्ट फुगून आलेल्या घुशी, कीडे, रोगजंतू
भटकी जनावरं...
बस्स !
मग पिवळ्या रेनसूट मधली पथकं आली कि हायसं वाटतं.
ना या शहरातला गोंगाट थांबतो
ना माझ्यातला
जसं काही एक आख्खं बकाल शहर
माझ्यात वसतंय
कुठल्या तरी दुर्धर रोगाची सूज
आणि कुरुपता मिरवतंय
चेहरा हरवलेलं ,ओळख विसरत चाललेलं
शहर !
एक बाहेरचं, एक आतलं
न थांबणारं, न द्रवणारं
बेभान, बेफाट, बेमुर्वत, बेछूट
शहर
किडामुंग्यांसारखी माणसं चिरडत धावणारी
चकचकीत वाहनं..संवेदना चिरडत जाणारी
असहाय्य जर्जर नजरांच्या.. ह्रदयाचे ठोके चुकविणारी
कधी काळी फुलल्या होत्या
इथे फुलांच्या बागा
शुभ्र, नील, पीत, नारिंगी
रंगीबेरंगी रांगा
घमघमणारा मोगरा..धुंद करायचा
झक्क फुललेला गुलाब.. मुग्ध करायचा
वटवृक्षाखालच्या बाकड्यांवर तासनतास बसलं तरी
