अव्यक्त आई
असलीस जरी दुःखी तरी हसरी असण्याच दाखवतेस तु
तुझ्या या बाळांना ठेवून आनंदी नेहमीच पाठीशी असतेस तु
मारतेस तु,बोलतेस तु , कधी कधी रागवतेस तु
मग का जखम काही झाल्यावर डॉक्टर होतेस तु
चुकले तूझे बाळ कधी तर आई सावित्री होतेस तु
प्रेम शिकवत या जगाला मग आई जिजाऊ होतेस तु
असल्यास दुःख काही व्यक्त का नाहीस होत तु
प्रश्न हा नेहमीच असतो मला का अशीच अव्यक्त असतेस तु?
लग्नानंतर सासु सासरे वागण्या
बायको करते भांडन
आई-वडलांना फुलापरी जपण्या
नवरया चे ह्रदय देई स्पंदन.....
श्रावण बाळाच्या मातृ-पितृ प्रेमाचे
झालेय आज विस्मरण
जून्या चाली-रिति व परंपरांचे
नवीन पीढ़ी करतेय मुंडन....नवीन पीढ़ी करतेय मुंडन...
.... आई ....
आई... कशी लिहावी मी शब्दात तुला
तू आहेस मातृत्वाचा झरा
तू आहेस मायेचा ओलावा
तू आहेस निखळत्या प्रेमाचा वारा
आई... कशी लिहावी मी शब्दात तुला
तू आहेस ममतेचा कळस
तू आहेस अंगणातील तुळस
तू आहेस घरातील मांगल्य
आई... कशी लिहावी मी शब्दात तुला
तू आहेस आपल्या पाखरांची छाया
तू आहेस माझ्या हक्काची जागा
तू आहेस शितलतेची माया
आई... कशी लिहावी मी शब्दात तुला
तू आहेस माझ्या देव्हाऱ्यातील मूर्ती
तुझी आहेस गं ईश्वरीय कीर्ती
तुझी किती गं वर्णू मी महती
आई... कशी लिहावी मी शब्दात तुला
जुना किस्सा आहे. दिवाळीच्या वेळचा. दोन जवळच्या मैत्रीणी. दोन्ही बहिणी. एक विवाहीत एक अविवाहीत. गेल्या पिढीपासून आमचे फॅमिली रिलेशन्स आहेत. घरी कधीतरी जाणे होते. असो मुद्द्यावर येतो.
त्यांच्या आईने स्वेच्छानिवृत्ती घेतली आहे. कमावती बाई पण मागील पिढीतील टिपिकल संस्कारी आई. साडीतच राहणे वगैरे.
स्वेच्छानिवृत्तीनंतर मात्र स्वेच्छेनेच ड्रेसेस घालायला सुरुवात केली. व्हॉटसपवर मैत्रीणींचा ग्रूप बनवून फिरायलाही जाते. आम्हीही मजेत चिडवतो काकू मॉडर्न झाल्या. तिच्या दोन मुलींनाही मॉडर्न आईचे कौतुक वाटते.
अग आई
मी आहे एक नाजूक कळी
नको ना मला कुस्करु
मी आहे तुझ्याच सारखी
नको ना मला टाकु
अग आई
मला ही होऊ देना फूल
तुझ्या बागेतील छान
मी पन उधळण सुगंध
गावून जीवन गाण
अग आई
मला आहे माहित
तुला हवा कुलदिपक
मी ही होईन तुमच्याच घरची
पनती सुंदर सुबग
अग आई
मला ही पाहू दे जग
माझा हक्क नको ना हिरावू
मला ही देना आकाशात
उंच उंच भरारु
"आई, आई. अगं कुठे आहेस तू? अगं पटकन ये ना बाहेर." सरू शनिवारची सकाळची शाळा संपवून आली तीच मुळी आई, आई करत. अंगणात पायावर पाणी घेताना पण तिला दम निघत नव्हता. एका मागून एक नुसता हाकांचा सपाटा सुरू होता. धावत धावत ओसरीवर आली. तोपर्यन्त आजीचं आली होती ओसरीवर. "अगं, किती वेळा तुला सांगितलं, असं अंगणातून ओरडत येऊ नये ग." " पण, आई कुठे आहे?", "छान. विसरलीस नं. अगं आज सकाळीच जाणार होती नं ती भास्करमामाकडे. तू शाळेत गेलीस की मग ती तुझ्या नंतर गेली. सांगितलं होतं की तुला. नानांची तब्येत बरी नाहीये ना. म्हणून भेटायला गेली आहे. येईल उद्या." सरू विसरूनच गेली होती हे. काय हे?
अश्रु..
तुझ्या डोळ्यांतील
अश्रु पाहुन
आई!..जीव माझा
कासावीस झाला
नेमका काय असेल
अर्थ तयाचा
तो आज उमगला
माझ्या प्रत्येक
वाटचालीसाठीची
तुझी होणारी
तगमग
आज मज जाणवली
अशा अजुन किती
वेदनांची अश्रुफुले
तु माझ्यासाठी सांडवली
तुझ्या नयनांतील
हे अश्रु
नसतील आता
वेदनेचे
ते अश्रु
असतील आता
आनंददायी क्षणांचे
तो टिपुन घेता तु
अलगद तुझ्या करांने
सफल होईल माझे
अवघे जीवन
तुझ्या पोटी
जन्मल्याचे!..
(दिप्ती भगत)
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.