स्व. श्री. मुरलीधर देविदास उर्फ बाबा आमटे यांच्या परिवारात ते ही डॉ.प्रकाश आणि डॉ.मंदाकिनी आमटे यांच्या पोटी जन्माला येणे हे माझे खरोखरच भाग्य आहे. जन्मापासून गडचिरोली जिल्ह्यातील लोक बिरादरी प्रकल्पात वाढलोय. तो काळ आणि आजचा काळ यात जमीन अस्मानाचा फरक आहे. दुर्दैवाने बाबा आणि साधनाताई आमटे (आजी-आजोबा) यांचा अतिशय थोडा सहवास मला लाभला. बाबा - आजी दोघही चंद्रपूर जिल्ह्यातील त्यांचा कर्मभूमीत आनंदवनात राहायचे. ३-४ महिन्यातून एकदा त्यांची लोक बिरादरी प्रकल्पाला भेट असायची. १-२ दिवस राहून ते आनंदवनाला परतायचे.
मायेची गोड गोड
हाक माझी आई
छोटेसे गोल गोल
नाक माझी आई
.
गुरगुट्टा मऊ ताक
भात माझी आई
केसातून फिरणारा
हात माझी आई
.
तत्वांचे धारदार
टोक माझी आई
भीती घालवणारा
श्लोक माझी आई
.
.
तुषार जोशी, नागपूर
acrylic on handmade.. size - Half Imperial (18" x 24")
माझ्या आईची माया माझ्यावर अपारं..
धुंडाळ्ते माझ्यासाठी कडा अन कपार..
पाना फुलांना जसा फांदीचा आधार..
टिप डोळ्यातुन माझ्या..
ओलावला तिचा पदर..
घास मोजकेच तरी माय हाताने भरवी.
तिची अंगाई ऐकाया..
निज उशीरानं येई..
आई
कुनीच नाही माझे ..आई
करूनेचे तळहात पोरके ..आई
आकांत श्वासांत , शांतता कुजबुज टाळे माझे ..आई
ना शुन्य आसपास, काळोख मावळे माझे ..आई
असे जवळ? तसे दुर? भाबडे अंतराळ माझे ..आई
कुनीच नाही माझे ..आई
करूनेचे तळहात पोरके ..आई
असेल, आहे, असणार, कुणी शब्द गाळले माझे ..आई
अपराध असा परमेशाचा, का? तेज लोपती माझे ..आई
अभेद्य चौकट अश्रुंची, चित्र पुराणे माझे ..आई
कुनीच नाही माझे ..आई
करूनेचे तळहात पोरके ..आई
अगं आई,
आज दहा दिवस झाले गं....
बाबा म्हणतात, सावर गं पोरी, हे तर होणारच होतं कधी ना कधी....
त्याच्या हातात हुकुमाचा एक्का, डाव तर तोच जिंकणार... .फॅक्ट आहे गं साधी...
झालं ते भूतकाळात गेलं...पण तुझ्या सगळ्या छान छान आठवणी आणि अनुभव
मनात सांभाळुन ठेव आणि लेकीसाठी गोष्टीरुपात टिपुन ठेव....
पटतयं गं आई बाबांच म्हणणं ...तुम्ही नेहमीच आम्हाला धीर दिला...
पण मनाने तेही खचलेत.. कळतय की गं मला...
त्यांच्याशी फोनवर बोलताना, भावना अनावर होतात...
डोळ्यातुन आसवं बांध फुटल्यासारखी ओघळतात...
त्यांना त्रास नको म्हणुन सांगते सर्दी झालिये...
सध्या इथे थंडी खुपच वाढलिये...
सकाळपासून घरभर फ़िरत असतेस
घरातल्या निर्जीवात जीव भरत असतेस..
मंदीरातली मूर्ती तू देवघरात असतेस
मला तू ज्ञानात देविच दिसतेस
यक्षीणी बनून मला तू वाढतेस
खरं सांगु "आई अनुसयाच "असतेस
गोधडीच्या आत तूझ्या स्पर्षाचा सहवास
उब मिळते मला नसे गारठयाचे भास
तूझ्या कुशीतच "आई"जन्म माझा जावा
युगानुयुगे मी तूझाच पुत्र व्हावा
कल्पी जोशी
१२/०३/२०१०
आईच्या हातची न्याहरी,
आईच्या हातचं जेवण.
एवढं प्रेम पुढे कोण देणार?
आईच्या मऊ कुशिलाच काय,
आईने पाठीवर दिलेल्या धपाट्यालासुद्धा , कसं विसरणार?
माझ्यावर कुणी बोट उचललं,
तिला सहन होत नसे,
तिच्या दिलखुलास हास्यालाच काय,
तिच्या डोळ्यातील पाण्यालासुद्धा , कसं विसरणार?
तू बोलायला शिकवलेला एक एक शब्द
तू खाऊ घातलेला एक एक मायेचा घास
तू चालायला शिकवलेलं एक एक पाउलच काय
तर चालताना अडखळून पडताना सावरलेलंसुद्धा , कसं विसरणार ?
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
