आई

अगं आई,
आज दहा दिवस झाले गं....

बाबा म्हणतात, सावर गं पोरी, हे तर होणारच होतं कधी ना कधी....
त्याच्या हातात हुकुमाचा एक्का, डाव तर तोच जिंकणार... .फॅक्ट आहे गं साधी...

झालं ते भूतकाळात गेलं...पण तुझ्या सगळ्या छान छान आठवणी आणि अनुभव
मनात सांभाळुन ठेव आणि लेकीसाठी गोष्टीरुपात टिपुन ठेव....

पटतयं गं आई बाबांच म्हणणं ...तुम्ही नेहमीच आम्हाला धीर दिला...
पण मनाने तेही खचलेत.. कळतय की गं मला...

त्यांच्याशी फोनवर बोलताना, भावना अनावर होतात...
डोळ्यातुन आसवं बांध फुटल्यासारखी ओघळतात...

त्यांना त्रास नको म्हणुन सांगते सर्दी झालिये...
सध्या इथे थंडी खुपच वाढलिये...

सकाळपासून घरभर फ़िरत असतेस
घरातल्या निर्जीवात जीव भरत असतेस..

मंदीरातली मूर्ती तू देवघरात असतेस
मला तू ज्ञानात देविच दिसतेस

यक्षीणी बनून मला तू वाढतेस
खरं सांगु "आई अनुसयाच "असतेस

गोधडीच्या आत तूझ्या स्पर्षाचा सहवास
उब मिळते मला नसे गारठयाचे भास

तूझ्या कुशीतच "आई"जन्म माझा जावा
युगानुयुगे मी तूझाच पुत्र व्हावा

कल्पी जोशी
१२/०३/२०१०

आईच्या हातची न्याहरी,
आईच्या हातचं जेवण.
एवढं प्रेम पुढे कोण देणार?
आईच्या मऊ कुशिलाच काय,
आईने पाठीवर दिलेल्या धपाट्यालासुद्धा , कसं विसरणार?

माझ्यावर कुणी बोट उचललं,
तिला सहन होत नसे,
तिच्या दिलखुलास हास्यालाच काय,
तिच्या डोळ्यातील पाण्यालासुद्धा , कसं विसरणार?

तू बोलायला शिकवलेला एक एक शब्द
तू खाऊ घातलेला एक एक मायेचा घास
तू चालायला शिकवलेलं एक एक पाउलच काय
तर चालताना अडखळून पडताना सावरलेलंसुद्धा , कसं विसरणार ?

एक भ्रष्ट नक्कल करण्याचा प्रयत्न..
मुळ चित्रकार : माहित नाही (क्षमा असावी)
माध्यम : HB पेन्सिल
(हे चित्र मी ५ वर्षापुर्वी काढले असल्या कारण अस्पष्ट आहे तरी त्याबद्द्ल क्षमा करावी)