मला अशा गोष्टी व्यवस्थित मांडण्याचा अनुभव कमीच आहे. थेटच मुद्द्यावर येतो.
भारतात त्यातही महाराष्ट्रात राहून मला जातीयवाद म्हणजे काय हे जाणवलं नव्हतं. माझ्या दृष्टीने उच्च असणारी माझी जात, खालच्या जातीच्या माणसाला पाहून किंचितसुखावणारा) सुखावणारा माझा अंहं, मला एकंदर जातव्यवस्थेत मी कुठे आहे हे समजू देत नव्हती. त्यातही जरा सत्ता उपभोगणा-या घराण्यात जन्म झाल्याने सगळे कसे रूबाबात चालले होते. त्यामुळे जातीयवादाबाबत बोलणा-यांना मी तुच्छ समजत होतो.
राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाचे संघटन मंत्री प्रदीप जोशी यांची एक दृकश्राव्यफीत सध्या समाजमाध्यमांमधे व्हायरल झालेली आहे. ही फीत आपण पाहिलेली आहे असे गृहीत धरले आहे. याची लिंक मागू नये कृपया. (मायबोली हे त्यासाठी योग्य व्यासपीठ नव्हे)
व्यवसाया निमीत्ताने पुणे ते बेळगाव महिन्यातून एकदा प्रवास बरेचदा मी करतो. ११ जुलैला ( ट्रेनचे नाव , कपार्टमेंट आणि माझा सीट नंबर मुद्दमच लिहलेला नाही ) __नंबरची सीट शोधून बसताना " तुमचा नंबर __ का " अशी विचारणा झाली. छाप पडेल असा तांबुस वर्णाच्या धडधाकट माणसाने विचारताना मी त्याच्या कडे पाहीले. त्याची नजर बहूदा माझा व्यवसाय, व्यक्तिमत्व न्याहाळतना दिसली. ८ माणसे झोपतील अश्या कंपार्टमेंट मधे एकच माणूस डोक्यावर पांघरुण घेऊन संध्याकाळी सात वाजता झोपलेला आणि या तरतरीत माणसाच्या सोबत अजून दोन माणसे.
#कथा
#एकरात्रमंतरलेली
©अर्चना चौधरी
एक रात्र मंतरलेली भाग 1
पूर्वीच्या पालकांचं बरं होतं. मुलं जास्त प्रश्न विचारायचे नाहीत आणि विचारले तरीही पालक दरडावून चूप बसवत. कारण बरेचदा पालकांनाही उत्तरं माहिती नसायची, इंटरनेट नव्हते त्यावेळेस, लायब्ररीत जाऊन पुस्तकांत बरेचदा उत्तरं शोधावी लागायची. अर्थात जीवनातील ज्या प्रश्नांची उत्तर गुगल देऊ शकत नाही मी त्याबद्दल बोलत नाही आहे! त्यावेळची बहुतेक लहान मुलं सुद्धा एखाद दुसऱ्या दरडावण्याने चूप बसत, त्यांचे मनातले कुतूहल या पालकांच्या धाकापायी मनाच्या कोपऱ्यात कुठेतरी घाबरून पायात मान खाली घालून जाऊन बसायचं आणि आणखी कधी मान वर करून प्रश्न विचारायची संधी मिळते का ते शोधत बसायचं.
पशुपक्षी आणि माणूस यांचे जग स्वतंत्र असले तरी काही पशू आणि पक्षी माणसांच्या आसपासच, माणसांच्या सहवासातच वावरणे पसंत करतात. वने आणि जंगले हेच आपले जग याची त्यांना जाणीवही नसते.
कुत्रामांजरे तर मानवी जगरहाटीचा अविभाज्य भाग आहे. हळुहळू अन्य काही पशुपक्ष्यांनाही मानवी सहवासाची ओढ आणि आवड वाढू लागली असून वने आणि जंगले सोडून मानवी वस्त्यांवर फेरफटके मारण्याचे त्यांचे प्रयत्न सुरू आहेत. सुरुवातीस यामध्ये संघर्षाचे प्रकार घडू शकतात, पण परस्परांवर विश्वास रुजला की हे प्राणीही कुत्र्यामांजरासारखे रस्तोरस्ती वावरतील असे वातावरण भविष्यात शक्य आहे.
पशुपक्षी आणि माणूस यांचे जग स्वतंत्र असले तरी काही पशू आणि पक्षी माणसांच्या आसपासच, माणसांच्या सहवासातच वावरणे पसंत करतात. वने आणि जंगले हेच आपले जग याची त्यांना जाणीवही नसते.
कुत्रामांजरे तर मानवी जगरहाटीचा अविभाज्य भाग आहे. हळुहळू अन्य काही पशुपक्ष्यांनाही मानवी सहवासाची ओढ आणि आवड वाढू लागली असून वने आणि जंगले सोडून मानवी वस्त्यांवर फेरफटके मारण्याचे त्यांचे प्रयत्न सुरू आहेत. सुरुवातीस यामध्ये संघर्षाचे प्रकार घडू शकतात, पण परस्परांवर विश्वास रुजला की हे प्राणीही कुत्र्यामांजरासारखे रस्तोरस्ती वावरतील असे वातावरण भविष्यात शक्य आहे.
"आई, आई$$$$$" बाहेरूनच आलेल्या आवाजवरूनच मला लगेच कळलं, काहीतरी बिनसलं आज रोशनाच... बरं झालं तिच्या आवडीचं थालीपीठ लोण्यासह तैयार आहे असा मी मनातल्या मनात विचार केला... "good evening,princess" तिने घरात येणाऱ्या 15 वर्षाच्या लेकीला हसून घरात घेतलं.... वैतागलेला चेहरा, 3/4 th जीन्स, निळा t शर्ट , एका side ला backpack, nike चे shoes अशी माझी धडाकेबाज 15 वर्षाची राजकन्या आज भयानक मूड मध्ये होती.
"आई ,मला एक सांग?"
"एक"
"गप ग, आई...मी आज प्रचंड वैतागली आहे"
"बरं, हातपाय धु, बाहेर ये...मस्त थालीपीठ , लोणी ... even कोल्ड cofee पण आहे तैयार "
गेल्या पंचवीस तीस वर्षात काळ झपाट्याने बदलला. माझ्या पिढीने एक संक्रमण पाहिले. माहितीतंत्रज्ञानाने देशात घडवलेली क्रांती पाहिली. वैचारिक, सामाजिक, आर्थिक व इतर अनेक स्तरांवर बदल घडून आले. राहणीमान विचारसरणी दृष्टीकोन. खूप सारे बदलले. आजच्या काळात आपण सहज मागे पाहिले तर हा बदल ठळकपणे दिसून येतो. त्यांचेच हे छोटे संकलन...
.
(अर्थात सर्वांनाच हे सगळे बदल जाणवतीलच असे नाही. पण ही मला व माझ्यासारख्या अनेकांना जाणवलेली काही निरीक्षणे)
.
पूर्वी: येत्या रविवारी ना, आपल्याकडे मुंबईचा मामा येणार आहे. मुंबईची मिठाई घेऊन.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
