केरळामधे १९२४ नंतर सर्वात मोठा महापूर आलेला आहे. १६४ जणांचा मृत्यू झालेला आहे. ५०००० घरे वाहून गेली आहेत. १४ जिल्ह्यांपैकी १३ जिल्हे पूरग्रस्त आहेत. जनजीवन पूर्णपणे विस्कळीत झालेले आहे. ६०००० हेक्टर कृषी जमिनीचे नुकसान झाले आहे. एकूण रूपयातले नुकसान ७७० कोटी. २ लाख शेतकरी उद्ध्वस्त. ४००० ट्रान्सफॉर्मर्स उडालेत. सबस्टेशन्स बंद ठेवावे लागल्याने वीज नाही. १३ पूल वाहून गेले. ८०००० किमी रस्ते उखडले गेले आहेत. ३५ धरणांचे दरवाजे उघडण्यात आले आहेत.
कधीकधी इव्हेंट-ड्रिव्हन पुस्तक खरेदी केली जाते. ‘आलोक’ हे पुस्तक मी असंच खरेदी केलं. त्याचे लेखक आसाराम लोमटे यांना त्या पुस्तकानिमित्त साहित्य अकादमी पुरस्कार जाहीर झाला होता. त्यानंतर वेगळं कुठलंतरी पुस्तक बघायला म्हणून दुकानात गेले होते; तेव्हा हे पुस्तक समोर दिसलं. स्वतःच स्वतःच्या मनाला जरा टोचून पाहिलं, की इतर दुनियेभरची पुस्तकं तुझ्या विश-लिस्टमध्ये असतील, मात्र एका मराठी पुस्तकाला सा.अ.पुरस्कार मिळालाय तर ते नको वाचायला तुला!... ही टोचणी बरोबर जागी बसली आणि मी ते पुस्तक विकत घेतलं. नेहमीप्रमाणे त्यानंतर ६-८ महिने ते कपाटात नुसतं ठेवून दिलं होतं.
लग्नाचा क्लास – २
आय ॲम कन्फ्युज्ड ले. मंगला मराठे
स्तनपानाचा धागा पेड मॅटर्निटी लीव्हकडे वळला. पेड मॅटर्निटी लीव्हवरील चर्चेचा धागा घरगुती मदतनीसांना देण्यात येणारा मोबदला, त्यांच्या सुट्या यांकडे वळला.
तर हा धागा त्या चर्चेसाठी.
हा धागा अन्य कुठे वळला, तर पुढे पाहू.
शेंदूर फासलेल्या पाषाणावर टेकतो का माथा
जिवंत असलेल्या माणसाला मारतो का लाथा,
भ्रष्टाचाराच्या गोत्यात करतो किती रे कुकर्म
अरे माणसा अमाणुसकीची गातो का गाथा,
स्वार्थीपणाने जातांध स्वैराचार हा किती माजला
अत्याचारी बनून तूच समधर्मी लिहितो का कथा,
हवसेच्या व्यसनात तुझ्यातही होतो शैतान जागा
अरे तिच्या आर्त वेदनेची पुन्हा मांडतो का व्यथा,
स्व बळावर गाठली तिनेही कित्येक उत्तुंग शिखरे
अरे आज उंबरठा न ओलांडण्याची पाडतो का प्रथा...
====================©विवेक मोकळ
#art_by_me
आताशा रस्ता ही अस्वस्थ होतो माझ्या सारखा एका हातात कुठल्याही रंगाचा झेंडा आणि एका हातात दगड घेऊन रस्ता व्यापुन टाकणारा मानसाचा झुंड उरात धडकी भरते माझ्या आणि रस्त्याचयाही आणि मग आठवतात मागिल आठवणि चिमुरड्यांच्या बसवर झालेली दगडफेक भेदरलेली मुलं आणि रस्त्याला आठवतात त्याच्या अंगावर वाहिलेले रक्ताचे ओहोळ तर मला आठवत रस्त्यावर वहानारा दुधाचा महापुर आणि डोळ्यासमोर येतात ती कुपोषित मुले रस्त्याला आठवतो तो त्याच्या अंगावर फेकलेला भाजीपाला आणि मग दीसतात त्याला खपाटीला गेलेली उपाशी पोट तर पेटत्या टायर मुळे त्याच भाजलेले शंरीर पेटलेली दुकानं आणि जळणारी वहान अनावर झालेला जमाव आणि पोलिसांनी केलेल्य
माझ्या भावची समस्य आहे. आई वडील आणि आम्ही दोघ भाउबहिन असेच चार आहोत. आमचे घर खाउनपिऊन ठीक आहे.
आम्हि पहिल्यांदा ज्या ठिकानी राहत होतो ती लो मिडल क्लास वस्ती होती. तिथेच शाळेत गेलो. माझ्या भावात आनि माझ्यात एक वर्शाचं अंतर आहे.
दिसण्यात तो आईवर आनि मी बाबावर गेली आहे. मी पुरुशी दिसते तर भाऊ बायकी चेह-याचा आहे. लहानपनी फार प्रॉब्लेम नाही झाला. मला तरी अजून नाही. पन दहाविनंतर त्याचे मित्र त्याला चिडवायचे. त्या वेळि त्याला त्रास नाहि झाला. पन नंतर आजुबाजुच्या वस्तितले मुल पन त्रास देऊ लागले. भाऊ अगदि नॉर्मल आहे. पन सारखेच चिडवन्याने तो अस्वस्थ रहायचा.
गेल्या काही वर्षांत महाराष्ट्रातील बहुतेक शहरांत वाहतुकीचा बोजवारा उडालेला आहे. बेशिस्त वाहनचालकांनी ‘वाहतूक कशी नसावी’ याचा आदर्श सर्वांसमोर ठेवला आहे. त्यातून मला वाहतुकीसंबंधी काही शब्दांचा अर्थ नव्याने उमगला आहे. अशा शब्दांच्या व्याख्या तुमच्यासमोर ठेवतो. आपणही त्यात भर घालावी अशी विनंती !
१. सिग्नलचा चौक: वाहनचालकांनी वाहतुकीचे प्राथमिक नियम चढाओढीत मोडण्याचे ठिकाण.
२. पदपथ : मुळात पादचाऱ्यांसाठी असलेली परंतु, विक्रेत्यांनी कायमस्वरूपी बळकावलेली बिनभाड्याची जागा.
नि'वृत्ती'- काही निरीक्षणे!
....तसे आम्ही सूर्यवंशी आणि असही आम्ही काय अगदी रेग्युलर, 'एकही दिवस चुकवायचा नाही' अश्या प्रकारातील फिरायला जाणाऱ्यापैकी नाही. लागोपाठ ४ दिवस फिरायला गेले कि आठवडाभर सुटी घ्यायची अश्यातली.
सकाळी फिरायला जातानाचे निरीक्षणांवर आजवर अनेक जणांनी लिहिलं असेल.
माझीही काही निरीक्षणे!
माझा नोकरीच्या स्थळी जाण्या येण्याचा रोजचा प्रवास कंपनीने करार तत्वावर ठेवलेल्या खाजगी बस मधून होतो.
त्या अनुशंगाने या बस चालवणार्या चालकांशी रोज बातचित होते, माझा स्टॉप शेवटचा असल्याने...
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
