कूटप्रश्न

समजा,
>> एका रांगेत काही खुटे आहेत
>>त्यांना काही बैल बांधायचे आहेत
>> तेव्हा, एका खुट्याला जर एक बैल बांधत गेलो तर एक बैल उरतो
>> आणि, एका खुट्याला जर दोन बैल बांधत गेलो तर एक खुटा उरतो.
>> आता सांगा.. त्या रांगेत खुटे किती... तसेच त्यांना बांधायचे बैल किती?
....

"
मै जीना चाहता हू मॉं ...
"
रात्री सव्वातीन साडेतीनच्या सुमारास एक केविलवाणा आवाज माझा कानांत खणखणला. क्षणभर वाटले कोणीतरी माझ्या पोटातूनच बोलतेय.. पण "मॉं" .. मला कोणी कॉ बोलेल?
भास झाला असेल किंवा स्वप्नातले काहीतरी असेल म्हणत मी चादर अंगावर ओढत कुस बदलली.
डोळा लागतो न लागतो तोच पुन्हा,

"मै तुम्हारे अंदर से बोल रहा हू मॉं .."

मै मै तर एकदम बैं बैं स्टाईल होते जणू बकरीचे पिल्लूच. आणि अंदरसे म्हणजे पोटातूनच तर येत नसावा, कारण आवाजही थोडाफार तसाच घुमून येत होता.

संपूर्ण शीर्षक (विषय) - दुसर्‍यांच्या घरात कसे वागायचे याची शिस्त लहान मुलांना कशी आणि कितपत लावायची?

माझे मत विचाराल तर, अपना दिल हि कुछ ऐसा है के मुलांनी मस्ती केलेली मला आवडते. उद्या माझ्या मुलांनी इतरांच्या घरात मस्ती केल्यावर मी कसा व्यक्त होईल हे आताच सांगता येणार नाही, पण सध्यातरी इतर मुलांची आमच्या घरातली मस्ती मी एंजॉय करतो. आणि आमच्या घरचे वातावरण सुद्धा ‘आओ जाओ, घर तुम्हारा’ असे असल्याने शेजारपाजारच्या पोराटोरांचा धांगडधिंगा चालूच असतो.

मंडळी,

क्लूलेस १० अन्दाजे १० तासात सुरु होतंय!! मी रडत-रखडत फक्त गेल्या दोन एडिशन्स खेळलोय सो मला नेहमीसारखी यावेळीही मदत लागेलच!!

माबोवरचे मुरलेले खेळाडू नेहमीसारखा यंदा नवीन धागा सुरु करायची वाट बघत होतो...पण काही हालचाल दिसली नाही म्हणून सरतेशेवटी पुढाकार घेतला.

मला क्लूलेस प्रकाराबद्दल माबोवरच्याच एका जुन्या धाग्यामुळे पहिल्यांदा कळलं होतं. त्यामुळे क्लूलेसची वेगळी ओळख इथे करून देण्याच्या भानगडीत मी पडत नाहीये!! ही क्लूलेसची दहावी एडिशन आहे आणि त्या लोकांनी जरा जास्त हवा केलीये! यंदाची 'टिझर' राउन्ड तशी बरीच सोप्पी होती...नवीन लोकांना ट्राय करायचं असल्यास हा धागा---

माँ

झी मराठीवर 18 ऑगस्टपासून ही नवी मालिका सुरू झालीय 9 ते 9.30. त्याबद्दलची पोस्टिक करमणूक इथे करू.

झी मराठीवर 18 ऑगस्टपासून ही नवी मालिका सुरू झालीय 9 ते 9.30. त्याबद्दलची पोस्टिक करमणूक इथे करू.

"झाडे वाचवा, झाडे जगवा.. पर्यावरण वाचवा, वसुंधरेला जगवा.."
हे तत्व पाचवीतल्या मुलालाही कळते (बाकी वळत भल्याभल्यांना नाही ती गोष्ट वेगळी) त्यामुळे याला नाकारून काही सिद्धांत मांडायचा नाहीये.

साधासाच किस्सा आहे. याच शुक्रवारचा. बस्स तोच शेअर करायचा आहे.

गेल्या आठवड्याची गोष्ट. तो ट्रेनमध्ये सरपटत भीक मागत होता. फर्स्टक्लासचा डब्बा. खरे तर या डब्यात जास्त भीक मिळत नाही. आपल्या डब्यात भिकार्‍यांचा त्रास नको म्हणून फर्स्टक्लासची हुशार पब्लिक त्यांना भीक मिळायची सवय लावत नाही. अर्थात मी देखील दिली नाहीच. पुढचेच स्टेशन माझे होते. मी दारावर उभा राहिलो. तो सुद्धा सरपटत सरपटत दारावर आला. उतरणारे आणखी कोणीच नव्हते, तरीही मी बाजूला सरून त्याला जागा करून दिली. "तू उतर बाबा पहिला, उगाच उशीर झाला आणि गाडी चालू झाली तर माझे काय, मी आहे धडधाकट, मारेन आरामात उडी." आता हि दर्यादिली दाखवायचे आणखी एक कारण म्हणजे सतत सरपटल्याने त्याचे मळलेले कपडे.