कूटप्रश्न

सतत व्हाट्सप/फेसबुकवर कुणाचे तरी मेसेज यावेत, फेसबुकवर आपल्या पोस्टला रिप्लाय यावेत, लाईक यावेत असे वाटत असते. सातत्त्याने व्हाट्सप फेसबुकवर चेक करणे सुरु असते. फेसबुकवर दोन तीन अकौंट ओपन केली आहेत. वेगवेगळे टाईमपास ग्रुप्स जोईन केलेत. एक झाले कि दुसरे अकौंट लोगिन करतो. कुठे कुठे पोस्टी टाकतो. सगळे झाले कि व्हाट्सअप बघतो. मग पुन्हा फेसबुक. मग अधूनमधून मायबोली. तोवर पंधरा वीस मिनटे जातातच. कि मग पुन्हा फेसबुक .... असे चक्र सुरु आहे. धड पंधरा मिनटेसुद्धा फोन पासून दूर राहता येत नाही. अगदी ठरवून राहिलोच जास्त वेळ बाजूला तर बेचैनी वाढते. कश्यातच लक्ष लागत नाही. मग डोके दुखायला लागते.

फिटेल का हे ऋण माझे

विवंचना आत दाटली

याच काळजीने मीच माझी

वर जागा शोधली

रोप मीच लावले

बघून स्वप्न उद्याचे

काय ठावं , याच जागी

इथेच सुळी चढायचे

रोज रोज तोच सूर्य

तीच आग ओकतो

रोज रोज मीच का पण ?

तेच तेच भोगतो

मीच जर का अन्नदाता

रिक्त का रे चूल माझी ?

घेतला नांगर हाती

हीच का रे भूल माझी ?

ऐकतो सरकारनामे

अभय कर्जांना दिले

फासली पाने पुन्हा ती

भाव तैसेच राहिले

================================

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

धाग्यावर विनोदी प्रतिक्रिया अपेक्षित आहेत. आत्ता भयंकर झोप येत असल्यामुळे धागा उघडला आहे. कृपया या गहन समशेवर उपाय सुचवावा. गंभीर प्रतिसाद अमलात आणले जाणार नाहीत

ना देवेंद्र देव इथे

ना उद्धव आहे साव

आजही बळीराजा भीक मागतो

पण , त्याला काडीचा नाही भाव

संगीत खुर्ची चालू झाली

पवार वाजवतायत बिगुल

हरेक पठ्ठ्या मग्रूर इथे

पण आपलीच बत्ती गुल

किती बघावं , काय बघावं

कळत नाही काहीच

जो तो आम्हाला नाग वाटतो

आपला वाली कुणी नाहीच

का लावला डाग नखाला ?

डोक्याची झालीय भेळ

कोण बसणार खुर्चीवरती

यातच चाललाय वेळ

लाज बाळगा जरा मनाची

पुरे हि शोभायात्रा

लोकप्रतिनिधी निवडून दिलेयत

कि वेड्यांची भरलीय जत्रा

कुणीही बसावे , काही करावे

सरकारचे डोकं नक्की ठिकाणावर आहे काय ?

अरे देवेंद्रा , तुला झालंय तरी काय

चुलीत गेली प्रगती सारी

ठेव ती मेट्रो तुझ्याच दारी

मुक्यांचा जीव तुला खाऊ वाटला काय

सुधीर राव आहेत कुठं ? झोपलेयत कि काय ?

किती घरटी उखडली ते त्यांनाच ठाऊक नाय

रात्रीचा दिवस इथं पहिल्यांदाच उजाडलाय

सामान्यांच्या लढ्यास अशी किंमत ती काय ?

जास्त आवाज केला तर देतीलही तोंडावरच पाय

अरे देवेंद्रा ...

सरकारचं डोकं नक्की ठिकाणावर आहे काय ?

डोंगर पोखरून माती खाल्ली

माती खाऊन घरं विकली

पुढे जाऊन त्याच पैश्यातून

त्या पटरीवर अंधाराचे साम्राज्य होते. काळोखी झुडपे भयाण भासत होती. बोचऱ्या थंडीने पाय लटपटत होते. दूरवर कुत्री भुंकत होती. मधूनच एक रानडुक्कर पळालं आणि मी सिगारेट काढली.

सिगारेट! बस एक सिगारेट! सालं पेटवायला माचीस नाही.

चरफडत चालत राहिलो. इथली शांतता किती भयाण आहे. कुण्या एकेकाळी वापरात असलेली आणि जिचा भयानक अपघात झाला असावा अशी वाटणारी एक मालगाडी यार्डात उभी होती. प्लॅटफॉर्मवर एक माणूस दिसेल तर शप्पथ. दिवे मात्र अजूनही जळत होते. लख्ख प्रकाश.

बिझनेस ट्रिपवर स्कॉटचा रायनची तब्येत अचानक बिघडल्याचा फोन आला आणि एमा लगोलग विमान रिस्केज्योल करुन वेगस एअरपोर्टला पोहोचली. सिक्युरिटी चेकला जायच्या आधी जेसनला घट्ट मिठी मारताना एमाच्या डोळ्यात आता ही ओढाताण सहन होत नाहीये चे भाव, आणि जेसनच्या नजरेतही नात्यांचा गुंता सोडवायला पहिले पाश बाजुला करण्याशिवाय गत्यंतर नाही चे भाव स्पष्ट दिसत होते. "मी वि़केंडचे दोन इव्हेंट आटपून सोमवारी परत येतो, तोपर्यंत तू काही करू नको" असं एमाला बजावून जेसन पार्किंगकडे वळला. (७२)

<1. HUD (Heads Up Display) पॉप्स अप: जेसन गाडीत बसला असेल का?>