कुणीतरी फार निरखून बघतंय मला...
जणु एखाद्या चित्राला कुणी जाणकार रसिक पाहतो आहे!
माझ्या एका एका रेषेला तो नजरेने मापतो आहे...
माझ्या रंगांचं गहिरेपण मोजतो आहे...
पण मी तर जिवंत आहे... बघु शकते... विचार करु शकते...
माझ्यावर अनादिकाळापासून टिकून राहिलेली ती नजर मला जाणवू शकते...
त्याचं हलकंसं हसू मी ऐकू शकते...
हे अनोळखी डोळ्यांनो... कदाचित आवडलंय हे चित्र तुम्हाला... माझ्यावर खुश दिसताय तुम्ही!
पण न जाणे का.... मी खुश नाही...!!!
http://www.youtube.com/watch?v=y4lznz6E8oo&feature=related
शुक्रवारी रात्री त्या प्रवचनाहून परत येताना कुणीच काही बोलत नव्हतं. स्वामीजी विषयातले पारंगत. अधिकारवाणीने बोलत होते. सुघड मुद्रेवर तेज होतं. वचनं, प्रमाणं, श्लोक, अभंग चपखल सुचत होते. मराठी, हिंदी, बंगाली, इंग्रजी.... भाषांवर प्रभुत्व होतं.
विषय तसा कठिण. गीतेतील कर्मसंन्यासाची व्याख्या. पण मांडणी भुरळ पाडणारी, कन्व्हिन्सिंग म्हणतात ना, तशी.... तळहातावरील रेषेसारखे स्वच्छ, या हृदयीचे त्या हृदयी घातल्यासारखे सोहोपे करून सांगत होते.....
पण......
जरा घाईतच विनय बस स्टऐन्ड वर पोहचला. थोड्याच वेळात बस निघाली.
खिडकीजवळचे सीट मिळाल्याने आणि संध्याकाळची वेळ असल्याने गार वार्याची झुळूक
जाणवत होती. कधी आपल्याच विचारात तो हरवला हे त्याचे त्यालाच कळले नाही.
`सहा महिन्यापूर्वी सगळे विश्वच वेगळे होते ,,, तिला भेटण्या आधी
....रितिका !!! आता आठवतही नाही कधी अचानक ओळख निर्माण झाली आणि भेटणे सुरु
झाले. सर्व जाणिवांच्या पलीकडले होते , त्याच्या आणि कदाचित तिच्याही. अबोल
असा तो तरीही तिला पाहताच काहीतरी बोलावेसे वाटे. तिच्याशी विचार शेअर करावेसे
वाटत. कधी ओळखीचे रुपांतर मैत्रीत झाले कलेच नाही. दर वीकेंडला मग भेटीगाठी
वार शनीवार. वेळ सायंकाळचे साडेसात. फोनची घंटा खणाणली आणि आम्हा
कॉपर बीचेसचे रहस्य - भाग १
कॉपर बीचेसचे रहस्य - भाग २
"तुमच्या बाबतीत जे काही घडले ते आता कृपया तुम्ही आम्हाला सांगा" - होम्स.
... इथून पुढे चालू -
"ते तर मी तुम्हाला सांगेनच परंतु मला हे काम लगेच उरकायला हवे. कारण मि. रुकास्टलना मी दुपारी तीन च्या आत परत येईन असे सांगून निघाले होते. इथे सकाळी मला शहरात एक काम आहे असे कारण मी पुढे केले होते, परंतु अर्थातच ते काम काय ह्याची त्यांना कल्पना नाही."
"आता आम्हाला सर्व काही क्रमवार सांगा, मिस. हंटर" होम्स पाय सैलावत बसून म्हणाला.
काही कारणानी लेखनाचा धागा delete करत आहे. काही कारणानी लेखनाचा धागा delete करत आहे.
फोटोकॉपी मशीन समोर उभ्या राहिलेल्या प्रोफेसर देवधरांनी विचारांच्या भरात आकडा पंच केला 'एकवीस'. मशीनचा झूSS असा आवाज सुरू होताच ते भानावर आले, आणि त्यांना आपली चूक उमगली. हल्ली बरेचदा त्यांचं असंच व्हायचं, ते एकवीस डिसेंबरचं मनावर घेतल्यापासून.