विडंबन

आज वाड्यातल्या गप्पांमध्ये फिटनेस साठी किती पावलं कोण चालते ह्यावर चर्चा सुरु असताना सुचलेले.
दत्ता पाटील यांनी लिहलेल्या, मधुकर पाठक यांनी स्वरबद्ध केलेल्या आणि प्रल्हाद शिंदे यांनी गायलेल्या 'पाऊले चालती पंढरीची वाट' ह्या अजरामर गीताचा आधार घेऊन रचलेले विडंबन.

शब्द तितकेसे जमले नसतील पण लिहले.

पाऊले चालती फिटनेसची वाट |
साखर झोपेची तोडूनिया गाठ ||

प्रेरणा: https://www.maayboli.com/node/74700 (अजय चव्हाण)

समीप तंबाखूत माझ्या चुना होऊन जा..
तुझ्याविना अपूर्ण इडा माझा, पूर्ण तू होऊन जा..
संपलेली गायछाप माझी, थोडी तुझी देऊन जा..
नाही जमलं तुला तर, चूनापुडी सोडून जा..

कधी एकाएकी तलफ आली, तर हातावर हात मारून जा...
नसलीस चघळणार तरीही, बारीक नाकाने ओढून जा..
सकाळी सकाळी कधी आडवेळी, कामाला मात्र ठेवून जा..
गायछाप पळवताना माझे हाल, कळा, अश्रू, आठवून जा..

घेतले तू उधार पैसे
आता देत नसशील
करण्यास ते वसूल
मी पुन्हा येईन

जात असले मी माहेरी
करू नका तुमची थेरं
पाहण्या ते सारं
मी पुन्हा येईन

नाही लिहीता येत पेपर
कॉपी जरी करशील
काय ते तपासण्यास
मी पुन्हा येईन

मला न दाखवता
व्हाटस अप मेसेज पाहता
काय ते पाहता ते पाहण्यास
मी पुन्हा येईन

लेख वगैरे लिहीता येथे भारी
पण या कवीतेला
प्रतिक्रीया देतात की नाही ते पाहण्या
मी पुन्हा येईन

- पाषाणभेद
११/११/२०१९

या अगोदरची कविता पोस्ट केल्यावर आलेल्या काही प्रतिसादांमुळे ही समस्त सासरे मंडळींसाठी केली होती…
(कृपया विनोदाने घ्यावे)

पोटी आल्या कन्येचा योगे। पिता ही ग्रहदशा भोगे l
जामाताशी उपसर्गही न पोहचे l तो तर दशमग्रह ll

घेणं नास्ति, देणं नास्ति l त्या नाम जामात असती l
अहोरात्र एकच ही पुस्ती l गिरवीत जावी ll

समय प्रसंग ओळखावा l राग निपटून सांडावा l
आला तरी कळो न द्यावा l जामाताशी ll

गर्दभासामोरी टांगावी गाजरे l मग तो चालो लागे साजरे l
काम करून घ्यावे गोजरे। संयमाने ll

खुप वर्षांपुर्वी मित्राचे लग्न ठरले असताना त्याला पाठवलेले हे पत्र आहे. विनोदाने घ्यावे.
(हे माझे शेवटचे लेखन आहे जे मी दुसऱ्या आयडीने पोस्ट केले होते. 'शाली' या आयडीवर सगळे लेखन एकत्र असावे म्हणून पुनःप्रकाशित करत आहे.)

काव्य शक्तीची कराया जोखणी | कैक दिसांनी स्पर्शली लेखणी |
मित्र लज्जेची मात्र राखणी | हेतु इतुकाची असे ||

नृपाविन जैसा प्रदेशू | यौवनाविन आवेशू|
पात्रता नसता उपदेशू | तैसाची जान ||

हा विषयू अवघा अगम्य | बाष्फळ तरीही सुरम्य |
गर्दभापुढील गीतेशी साम्य | उपदेशाचे तुम्हाप्रती ||

http://www.misalpav.com/node/44082

हे दामोदरच्या सुता तुला कमळाचं वरदान
एकमुखाने बोला बोला नमो जयजयगान //

दिव्य तुझी संघभक्ती धन्य दाढी काया
बालपणी गेलासी तू शाखेसी धराया
हादरली ती जननी, थरथरले घरचे जन//

भाजपास येई मुर्छा लागे इलेक्शन
अडवानीच्या रथावरती तुझे कलाकाम
मंदिर प्रश्न उठवला, मिळे कमळा पंचप्राण//

मेक इंडियाच्या नावे रोम कधी लंका
कुठे पिप्पाणी वाजवी, ड्रम कधी डंका
सेल्फीची भरवी जत्रा अन हसती सर्व जन//

पेरना: https://www.maayboli.com/node/66236

तुझ्या खिडकीत झाले जरी युनूस वकाराय माझे,
तसे पिऊनही होणार होते काय माझे?

नको पाहुस स्वप्ने तू 5 स्टार मद्यपानाची
उद्या गुत्त्याकडेच वळतील असेही पाय माझे

टगेगिरी म्हणू वा डाका की शुद्ध उचलेगिरी ही,
कुणी पळवले इथले चिकन फ्राय माझे?

अशीच पितो कधी कधी, उगाच विनाकारण मी,
दारूत बुडवण्याइतके छोटे दु:ख न्हाय माझे

तुला देतो नवी पिंट अर्धी, घे मित्रा पिऊन घे,
पण ठेव उलट्या बाटलीतले प्रेमबिंदूपेय माझे!

माननीय सलीलजी कुलकर्णी व संदीपजी खरे यांची माफी मागून, माझ्या एका अत्यंत आवडीच्या त्यांच्याच गाण्यावर माझे विडंबन सादर करत आहे.

तो तिला सोडणार नाही
तीसुद्धा काढणार नाही

तो फेसाळती बिअर आहे
बर्फ त्यात पडणार नाही

साफ करते हेच चुकते
हुळहुळते, सुधरणार नाही

लागली जहाल तहान
पिल्याबगर जमणार नाही

तो जमवतो जाणते ती,
उगा नाटकं करणार नाही

ही वेगळी आग आहे,
(पुन्हा)पिल्याबगर जमणार नाही

आज हवे तळलेले पापलेट
शेंगदाणे खाणार नाही

फुकट किती पितोस मेल्या,
आज पाजणार नाही

वासना ही सोडवेना
(तरी)आज मी काढणार नाही

माझ्या प्रोफेशनल आयुष्याची सुरूवात ज्या डोंबिवलीमध्ये राहून झाली तेथून सकाळची जलद लोकल पकडणे हे एक मोठ दिव्यच. त्या दिव्य अनुभवावरूनच खालील विडंबनाची कल्पना सुचली. मूळ कवी सौमित्र व गायक मिलींद इंगळे यांची माफी मागून सादर करतो....