विनोदी कविता

http://www.misalpav.com/node/44082

हे दामोदरच्या सुता तुला कमळाचं वरदान
एकमुखाने बोला बोला नमो जयजयगान //

दिव्य तुझी संघभक्ती धन्य दाढी काया
बालपणी गेलासी तू शाखेसी धराया
हादरली ती जननी, थरथरले घरचे जन//

भाजपास येई मुर्छा लागे इलेक्शन
अडवानीच्या रथावरती तुझे कलाकाम
मंदिर प्रश्न उठवला, मिळे कमळा पंचप्राण//

मेक इंडियाच्या नावे रोम कधी लंका
कुठे पिप्पाणी वाजवी, ड्रम कधी डंका
सेल्फीची भरवी जत्रा अन हसती सर्व जन//

येवून गेलो बरं मी
तुमच्या कुणीही
ढुंकून न पाहिलेल्या
कवितात
ढुंकून गेलो बरं...

आता ढुंकल्याची गोष्ट
सांगण्या सारखी नाही
हे माहित आहे मला
पण न ढुंकल्याचे दु:ख
काय असते हे ही
माहित आहे मला
म्हणून लिहून गेलो ...

खरतर कविता लिहिणे म्हणजे
आपणच आपले पंख
फडफडवणे असते
उबलेले अंग
मोकळे करणे असते
अन त्यातही कुणाचे
ढुंकून पाहणे म्हणजे
असल्या नसल्या पिसाऱ्याचे
उलगडणे असते ..

थोडक्यात काय
ती एक
अनैच्छिक प्रतिक्रियात्मक
मस्त गोष्ट असते ...

वाचल्या...
खूप कविता होत्या
ओसाड पडलेल्या
(मला माझ्याही काही आठवून गेल्या )
म्हणून प्रत्येकाला ढुंकायला

न्युटन चा पुनर्जन्म
---------------------

गॉड च्या मनात एकदा
एक छान विचार आला
पाठवू या का पृथ्वी वर
पुन्हा एकदा न्युटनला !

पृथ्वी वर म्हणे सध्या
टेक्निकल युग सुरु आहे
डिजिटल इंडियामधे
घराघरात नेट आहे

न्युटनास पाठवावे आधी
इंडियातच हे होईल बरे
स्मार्ट फोन च्या बूम मधे
लावेल दोन शोध खरे

मनी असा विचार येता
गॉड ने निर्णय घेतला
न्युटन ला एकदम
चेन्नईतच पाठवला

चेन्नईत येताच न्युटन
सिनेमा थेटरात घुसला
रजनिकांतचा 'रोबोट'
नेमका त्याने बघितला

रोबोट पाहून न्युटन
अस्सा मनी धसकला
समुद्रात जीव देवून
डायरेक्ट स्वर्गात पोचला

न्युटनला असा पाहून
गॉड जरा दचकला

.

"" मतदानाच्या यादीमधुनी गायब राजा राणी -""

(चाल- भातुकलीच्या खेळामधली राजा आणिक राणी)

मतदानाच्या यादीमधुनी गायब राजा राणी
अर्ध्यावरती नाद सोडला मतदानावर पाणी ...

नवरा वदला "मला ग नाही, नावाची ती आशा
माझ्या नावापुढेच आहे 'मयत' खुणेची रेषा "
का भार्येच्या डोळा तेव्हा भरून आले पाणी ..... अर्ध्यावरती .....

भार्या वदली बघत एकएक यादीमधला फोटो
"उद्या पहाते दुसऱ्या आपुल्या प्रभागात मी फोटो "
पण नवऱ्याला नव्हती खात्री दूर बसे जाऊनी .......अर्ध्यावरती....

तिला विचारी नवरा- 'का हे नाव असे खोडावे ?
आयोगाने पुसण्याआधी आम्हास का न पुसावे !'

पैसा ओत
पोरगी पटेल
बायको हसेल
सुख मिळेल |
पैसा ओत
छत मिळेल
फ्लश असेल
सुख कळेल |
पैसा ओत
पोर शिकेल
काम करेल
सुख मिळेल |
पैसा ओत
मोर्टीन जळेल
डास पळेल
सुख मिळेल |
पैसा ओत
रांग टळेल
वेळ वाचेल
देव दिसेल |

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

अमेय२८०८०७ च्या या http://www.maayboli.com/node/41029 कवितेला झब्बू म्हणून ही कविता पाठवत आहे.
काव्यलेखनाच्या प्रांतात आम्ही हौशी कलाकार आहोत. अगदी र ला र आणि ट ला ट जोडून ओळी बनवणारे!! तरी तुमच्या प्रतिसादांची वाट पाहते.

असो तुमची स्कॉच,
आम्हाला तर बुवा प्रिय रक्तवारुणी
थोडी मधुर, थोडी तुरट,
भरपूर जुनी, गर्द अरुणवर्णी

घेता एक घुटका,
गुलाब फुलती मनी,
कशाला हे बाकीचे लोक
उगीच पितात पाणी??

या वारुणीचा स्पर्श होता
विसरु आम्ही विराणी
एक एक घुटक्यासरशी
दिव्य तळपते अमृतवाणी

अशीच कृपा राहु दे सखये
नाही दूर लोटणार राणी
थोडा अंमल अजून चढू दे
स्फुरतात ही आनंदगाणी

(अस्सल वर्हाडी जांगडगुथ्था ईश्टाइल मधली विनोदी कविता सादर करते आहे...कृपया कवी लोकांनी हलके घेणे)

सन्माननीय कवी लोकांची माफी मागून :-

कवितेचा आलाय आता लई च कंटाळा
अन कविता पाहून वाटे मले पळा पळा पळा

जिथ जावं तिथ कवितांच दिसे
अन तिले पाहून मले कसं फुटत जाये हसे
कुठून अन काहून हा कवितेचा लळा, अन
कवितेचा आलाय आता लईच कंटाळा

शब्द राहे तेच लय गोल गोल फिरे
कवी वाटे तुमच्या आमच्या डोक्यावर मिरे
भारीच पडे यायचा कवितेचा जिव्हाळा
कवितेचा आलाय आता लईच कंटाळा

ज्याच्या त्याच्या पुढे कवी कविता वाचे
नको नको म्हणले तरी पुढे पुढे नाचे
समजे नाही कुठे अन कसे यायले टाळा

सेल लागलासे एक दिवसाचा
पाउलास ओढ लागली मॉलाची

वाटे आगत्याचे आम्हा आमंत्रण
स्वारीच्या खिशास बसू दे चाट

फिरताना दिसती आणखिन सेल
कसा हा टाळावा सांग मोह

मधेच आठवे, पर्स ना मॅचिंग
डिझायनर चप्पल खूणावते

ड्रेसास, पर्स, पर्सेला, चप्पल
मनास चंचल म्हणोनिया झाले

ज्वेलरीही आता जंकच घेऊ
ख-याची दुनिया राहिली नाही!!!

सांग बर स्वप्नात येऊन
उगाच का छळाव ?
पाहून प्रेम आपल्यातल
जग सार जळाव

गुण नाही तरी चालेल
मन मात्र जुळाव
पण शॉपिंग साठी का बर
धन माझ उकळाव ?

मला एवढंच वाटत
माझं पत्र तुला मिळाव
मनात दडलेलं माझं
प्रेम तुला काळाव

पत्र पाहून घरच्यांना
वाटतंय मला गिळाव
मी हि करतोय विचार
लपाव... कि पळाव ??