विडंबन

मिडीयामध्ये जिकडे तिकडे इंद्राणी धुमाकूळ घालत आहे. व्हॉट्स अॅपवर विनोदांचा पूर आलाय. मी म्हटले आपण पण वाहत्या इंद्रायणीत हात धुवून घेऊ -

इंद्राणीची करणी ! नमू तिच्या चरणी ! मिडीया भजनी ! लागीयली

कन्येला बहीण ! जगा भासवून ! लग्ने लपवून ! कांडे केली

अंड्यांचे पक्षीण ! शेताचे कुंपण ! करीती रक्षण ! हाचि नेम

घडे विलक्षण ! मातेने वैरीण ! होऊन भक्षण ! केली शीना

सखा शामवर ! खन्नाही तयार ! प्री-प्लॅन्ड मर्डर ! केला म्हणे

पैशाची ही खाज ! पाच पतीराज ! नाही लज्जा लाज ! तीच्या ठायी

बोले मिखाईल ! कशी ही बाईल ! कॅरॅक्टर सैल ! आहे तीचे

आमच्या अड्ड्यावर लिहिलेली ही कलाकृती काळाच्या ओघात वाहून गेलेली.
निव्वळ दस्तऐवजीकरणार्थ इथे टाकत आहे.

मायबोलीवरच्या नार्सिसीस्ट सर्वज्ञ ट्रोल्सना अर्पण.

मी माझा, तू ही माझा
हा ही माझा, तो ही माझा

जमीन माझी, झाड़ ही माझे
पंचरंगी, पोपट माझा

अर्थपूर्ण, भावगर्भ
कित्ती चपखल, प्रतिसाद माझा

कथा माझी, कविता माझी
प्रकाश झोतात, इगो माझा

खाजवून ही, रक्त काढतो
शब्दबम्बाळ, शब्द माझा

सडकुन पडलो, तरीही पुन्हा
वरतीच आहे, पाय माझा

(कवि कुसुमाग्रज उर्फ तात्यासाहेब शिरवाडकर यांची माफी मागून)

ओळखलत का सर मला, दारात आला कोणी
केस नव्हते विस्कटलेले, डोळ्यात नव्हते पाणी
क्षणभर बसला, नंतर हसला, बोलला छाती काढून,
‘इनकम टॅक्सची धाड आली, गेली मान वाढवून’
कैदाशिनीसारखी नुसती कागदी घोडी नाचली,
सारी खाती गोठविली, स्वीस बँक मात्र वाचली.
कॅश वेचली, लॉकर सील केली, दागिणेही नेले
गादीखाली म्हणून प्रॉपर्टीचे पेपर तेवढे वाचले
वकीलाला घेउन संगे सर आता लढतो आहे
एकेक मुद्दा काढतो आहे, चिखलफेक करतो आहे
फोनकडे हात जाताच हसत हसत उठला
‘ओळख नको सर’, जरा कोडगेपणा वाटला.
काढून घेतले पद, तरी अजूनही काढतोय फणा,

(मूळ लेखकाची क्षमा मागून)
*
मै और मेरे सपनोंकी बाई
अक्सर ये बाते करते हैं
तुम होती तो कैसा होता
(उशीरा आल्याबद्दल टोकलं तर)
तुम ये कहती, तुम वो कहती
(भांड्यांचा ढिगारा बघून)
तुम इस बात पे हैरान होती
(कुठेत जास्त मी म्हणताच)
तुम इस बात पे कितनी हसती..
तुम होती तो ऐसा होता..तुम होती तो वैसा होता
मै और मेरे सपनोंकी बाई
अक्सर ये बाते करते हैं

(ये रात है या तेरी जुल्फे खुली हुई है)
ही धुतलेली भांडी आहेत की खरकटी राहिलेली
(है चांदनी
या तुम्हारी नजरों से मेरी राते धुली हुई हैं)
ही फरशी
जशी महिन्यापूर्वी पुसलेली दिसते आहे
(ये चांद है या तुम्हारा कंगन)

काही वर्षापूर्वीचे गोष्ट आहे त्यावेळेला डीजीटल कॅमेरे नुकतेच आले होते. काढलेला फोटो लगेच दिसणे ह्या गोष्टीचे फार अप्रूप होते. त्यावेळेला पर्यटन स्थळी डिजीटल कॅमेरा गळ्यात घालून फिरणे हे प्रतिष्ठेचे लक्षण होते. मी काही कामानिमित्त गोव्याला गेलो होतो, एकटाच होतो. काम झाल्यावर पणजी जवळील मिरामार बीचवर बसलो होतो. सुरेख संध्याकाळ होती, सूर्य मावळत होता, तो तांबडा रंग पाण्यावर दिसत होता. गार हवा सुटली होती. अशा रम्य संध्याकाळी, अशा रम्य ठिकाणी एक नुकतेच लग्न झालेले जोडपे आले होते. हनीमुनला आले असावे. त्या बुवाला कदाचित तिचा पावलांपर्यंत पाणी असलेला फोटो घ्यायचा होता परंतु समुद्र मस्तीत होता.

राज कपूरच्या जागी झी मराठीवरच्या "का रे दुरावा" मधल्या आदितीला ठेवून (हा हंत हंत!) खालील गाणे मेरा जूता है जापानी च्या चालीवर म्हणावे.

माझी चप्पल तुटलेली
विरार लोकल चुकलेली
जयची मी सिक्रेट पत्नी
तरी मागे लागली रजनी...

टिं.. टिणीणी णी.. णी णी.. णिणिणी..

शोभावैनींचा स्वैपाक करूनी
गोळीसह देते आण्णांना पाणी..
कुणाला काय थाप मारलेली
असते सदैव माझ्या ध्यानी...

टि...टिणीणि ...

नवरा नशीबी भोळा सांब
बापाला आहे पैशाचा दंभ..
ओ....ओओओ
केतकरकाका उपटसुंभ
माझी नेहमी बोलती बंद!

टि..टिणीणीणि णी...

मॉन्स्टर, टाईम्स आणि नौकरी
आमची करती हकालपट्टी
आख्ख्या मुंबईत एकच चाकरी

(चाल- नसतेस घरी तू जेव्हा-)

खातेस घरी तू जेव्हा
जीव घाबराघुबरा होतो
उरण्याचे होती वांधे
पोटात गोळा का येतो ..

डिश फुटून खाली पडावी
का तोल मना बिघडवतो
तोबरा मनी हीन वाटे
अन खंत वाटता रडतो ..

येतात पाहुणे घराशी
धुसफुसून सरती मागे
चिडकीशी गाठच आता
तव फंडा आठवत जातो ..

तव हालचाली बोकण्याच्या
मज डसती हजार वेळा
जीव जाई तरी हादडावे
मी बघ्याच नुसता उरतो ..

तू लांब राहशिल काय
सोडूनच या घरदारा
सगळ्यांचा जीव भकास
माझ्यासह उपास घडतो ..

(चाल- अजुनी रुसून आहे, खुलता कळी खुले ना )

अजुनी बसून आहे
गुंता मुळी सुटेना
उघडे तसेच फेस्बुक
लॉगौट.. मन धजेना ..

मी फेस्बुकासमोरी
फेस्बुक-अॅडिक्ट आहे ..
मी हेच सांगताना
रुसुनी कधी बसावे
मी का इथून उठावे
समजूत का पटेना
धरसी अजब अबोला
तुज मौन सोडवेना ..

का पोस्ट मी लिहावी
चर्चाहि होत आहे
मेजवानी वाचका त्या
जाणून उत्सुकाहे
काही अटीतटीने
कुढता अढी सुटेना
कॉमेंट ये स्टेटसला
ऐसी स्थिती इथे ना ..

हा गूढ काही घाव
अन्फ्रेंडचाच रंग
कॉपीस खूप वाव
करण्यात होत गुंग
नावाविना कसा हा
बघ पोस्टतो कळे ना ..

अजुनी बसून आहे
गुंता मुळी सुटेना ........
.

'
(चाल - या डोळयांची दोन पाखरे ..)

त्या गेंड्याची दोन पावले,
फिरतील तुमच्या भवती -
पाठलाग ती सदैव करतील,
फक्त मताच्यासाठी .....

वर्तन तुमचे, हात असे हो
त्या गेंड्याचा थारा
सहवासातून हवाच त्याला,
नित्यच तुमचा नारा
तुमचा परिचय त्यास हो आंदण,
बिलकुल मताचसाठी ..

भाव देतही असतील काही,
पैसा अडक्यातुनी
एका मताचसाठी तुमचे
धरतील कर दोन्ही
आहेत डोळे, क्षणैक प्रीती,
ते तर खुर्चीवरती ..

.

हे विडंबन काव्य असून याच्याशी साधर्म्य असलेली कलाकृती आढळल्यास त्या चमत्कृतीस योगायोगा समजावे.

माझे रुमाल पुसण्या घेऊन लोक गेले !
नाकात जंत होते कोरून लोक गेले !!

मज एकट्यास उरल्या माबोतल्या जमीनी....
माझे शहर पुलांचे चोरून लोक गेले!

खोड्या कुणी कुणाच्या केल्या रडत कळेना....
तक्रार कालची का सांगून लोक गेले!

माझ्या कुचाळक्यांची आली रद्दीफ तेव्हा....
गझलेवरीच माझ्या नाचून लोक गेले!

मिसरे न ज्यात जमले ऐसे सडून होते.....
माझ्या अलामतीला सोडून लोक गेले!

तो एक शिमगोत्सव चालू कधीच झाला....
टोलावले तुम्हाला टाळून लोक गेले!

माझ्या अनेक नकला आहेत नेटवर ज्या....