विडंबन-२

या अगोदरची कविता पोस्ट केल्यावर आलेल्या काही प्रतिसादांमुळे ही समस्त सासरे मंडळींसाठी केली होती…
(कृपया विनोदाने घ्यावे)

पोटी आल्या कन्येचा योगे। पिता ही ग्रहदशा भोगे l
जामाताशी उपसर्गही न पोहचे l तो तर दशमग्रह ll

घेणं नास्ति, देणं नास्ति l त्या नाम जामात असती l
अहोरात्र एकच ही पुस्ती l गिरवीत जावी ll

समय प्रसंग ओळखावा l राग निपटून सांडावा l
आला तरी कळो न द्यावा l जामाताशी ll

गर्दभासामोरी टांगावी गाजरे l मग तो चालो लागे साजरे l
काम करून घ्यावे गोजरे। संयमाने ll

वानराशी म्हणावे तुझीच लाल l आपली कळो न द्यावी चाल l
मग खुशाल लादावी पखाल। हल्याच्या पाठी ll

दिसामाजी शालजोडीतील हाणावी l मासामाजी ‘दे धरणी ठाय’ ताणावी l
नयनी गोनेत्रातील करुणा आणावी l हेत साधताना ll

जे पेटल्यावीन जाळीतसे l जे जळावीण क्षाळीतसे l
जे रज्जुविनाही माळीतसे l तैसे होओनी राहावे ll

जो जामात होवुनी श्वसुरासी छळी l श्वसुर होताच दशमग्रह निर्दाळी l
मग पावे कीर्ती जळीस्थळी ll तो एक चतुर पुरुष जाण ll

जामाताशी दया न ये कामा l क्रोध नये सोयऱ्याच्या धामा l
जेथ ज्याचा महिमा l ते तेथेच योजावे ll

खळा जामातांचे ठाई l शांती धरता पडणे अपाई l
जैसे कंटक मर्दावे पायी l तेवी जामात दंडावे ll

साधता वरीलिया युक्ती l कन्या संसारी सुखी होती l
जामाताची कुंठते मती l श्वासुरापुढती ll

देखुनी कन्येच्या दु:खा l स्नुषेचा होवुनी राहावे सखा l
तेथ दाविता क्रूरता l अध:पाता जाईजे ll

मग हरेल जामाताचे दु:ख l अवघे गोत पावती सुख l
अनित्य संसारी कौतुक l ऐसे करुनी जावे ll

या उपरीही न आकळता द्वाड l जमातासमोर न लागे पाड l
मायबोलीचे ठोठवावे कवाड l तेथ 'शाली' असेची गा ll