आज वाड्यातल्या गप्पांमध्ये फिटनेस साठी किती पावलं कोण चालते ह्यावर चर्चा सुरु असताना सुचलेले.
दत्ता पाटील यांनी लिहलेल्या, मधुकर पाठक यांनी स्वरबद्ध केलेल्या आणि प्रल्हाद शिंदे यांनी गायलेल्या 'पाऊले चालती पंढरीची वाट' ह्या अजरामर गीताचा आधार घेऊन रचलेले विडंबन.
शब्द तितकेसे जमले नसतील पण लिहले. 
पाऊले चालती फिटनेसची वाट |
साखर झोपेची तोडूनिया गाठ ||
पहिला - किती काथ्याकूट चालला होता.. त्या शेफ+अली बाई वरती किती हल्ला माजवला या लोकांनी...
दुसरा - तूच बघ. ह्यांना सर्वसमावेशक लिखाण, सणवार, समाज,असावा असं वाटतंय आणि ज्या बाईच्या नावाच्या स्पेलिंग मधेच ALI अली आहे, तिच्या विरुद्ध आगपाखड चाललीय.
पहिला - त्या बाईला पण हे कुठे ठाऊक आहे? सगळे कसे तुटून पडले होते ना....?
दुसरा - होय. पण वाती रांबोले ने जो मुद्दा उचलला तो करेक्ट आहे. आपण एवढी संकुचित मनोवृत्ती बाळगण्यात काय हंशिल? ते ही आता एकविसाव्या शतकात? मला तर अशी संकुचित मनोवृत्ती बाळगणाऱ्या जीव जंतूंची किंव येते. दे बार्क ऑन अ राँग ट्री...
नमस्कार माबोकर,
'सुचेतस आर्टस' ही अभिवाचन, ऑडिओबुक्स, भाषांतर यामधे काम करणारी संस्था आहे.व आम्ही मराठी भाषा संवर्धनासाठी काम करतोय.
ह्या वर्षी आम्ही प्रथमच 'मराठी भाषा अभिवाचन स्पर्धा' आयोजित करत आहोत.
आपण ह्यात वैयक्तिक किंवा सांघिक भाग घेवू शकता.
अधिक माहितीसाठी मला संपर्क करावा - ७७०९०७३००८ / pisalvinita@gmail.com
नमस्कार.
'पुस्तकगप्पा' या नव्या उपक्रमाची ओळख करून देण्यासाठी हे टिपण.
लायब्रऱ्या, कागदी पुस्तकांची दुकानं, वर्तमानपत्रातली मराठी पुस्तकांची जागा आक्रसत जात असताना, मराठीतल्या महत्त्वाच्या, लोकप्रिय, रंजक, अनवट, नव्याजुन्या पुस्तकांवर गप्पाटप्पा करण्यासाठी या कार्यक्रमाची कल्पना सुचली. प्रत्यक्ष भेटणं दुरापास्त होण्याचं एक सकारात्मक फलित म्हणजे कार्यक्रम करण्यासाठी जागा आणि तिथवर सदेह पोचण्यातल्या अडचणी हे दोन्ही प्रश्न रद्दबातल होणं. ते पथ्यावर पडल्यानं ही कल्पना ऑनलाईन राबवायची ठरवली.
नमस्कार मायबोलीकर,
खूप दिवसांतून आज गझल केलेली आहे
आणि वैभव जोशीचा आदर्श घेऊन मींग्लिश मध्ये लिहिण्याचा पहिलाच प्रयत्न केलेला आहे.
शीर्षक : फोनच्या स्टोरेजमध्ये...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
त्या बोलण्यानंतर आज पहिल्यादाच तिने स्वत:हून मला भेटायला बोलवले-
“आज भेटशील? खूप दिवस झाले, निवांत भेटलो नाही” तिच्या अशा स्वत:हून बोलवण्याने मला खरंच खूप आनंद व्हायचा- बरं वाटायचं. मी तयार झालो-
“कधी भेटायचं?”
“संध्याकाळी कामावरुन सुटल्यावर?
मी बरोबर सात- सव्वा सातला स्टेशनला येते. आल्यावर तुला फोन करते त्यावेळी ये”
“ओके चालेल” मी बोललो. फोन ठेवला.
2 मे 2013....
वेळ- संध्याकाळची, बरोबर- 7 वाजून 22 मिनिटे!
तिचा टेक्सट् आला-
‘मी आले भायंदर ला तू कुठे आहेस..’
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
