इतकंच लागतं जेवायला (विडंबन)
इतकंच लागतं जेवायला - प्रेरणास्थान हे आहे.
तू म्हणालास,"जपून खा गं!
पोटाची वाट, त्यात भूक दाट"
मी म्हंटलं,
"असुदे रे!
मऊ खिचडी आहे ना?
मग कसली भूक आणि कसली वाट
सोबतीने खाऊ की खिचडी आणि चाट *"
तू म्हणालास,
"जपून ग!
जेवण म्हणजे नुसती,
खा-खा आणि उपासमारीची शर्यत आहे"
मी म्हंटलं,
"असुदे रे!
लंघन करण्याचं महत्व
म्हणून ना कळत आहे?"
तू म्हणालास,
"आणि मी ओकलो तर?"
मी म्हंटलं,
"मी आहे की"
उपास-तापास, ढेकर, लंघन
कळत नाहीत रे मला
अवघड असूनही
खिचडी आणि चाट खाण्याचं वाण
मनापासून निभावतोय