घर

शहरात कॉलेजला शिकायला गेलो त्यानंतर ग्रामीण भागात आपणच राहत असलेल्या मित्रांच्या जुन्या वाड्यांचे महत्त्व समजलं आणि सौंदर्यदृष्टी आली. चौसोपी, दगडी, मराठी वाडे आवडू लागले आणि शहरांमधील त्याचवेळी वाढणारी सिमेंटच्या ठोकळ्यांची गर्दी बघून मन विषण्ण होऊ लागले. तेव्हाच बालमित्राबरोबर असा एक छोटासा संकल्पही करून झाला की, पैसे मिळतील तेव्हा दगडी, चौक असणारा, मस्त वाडा बांधायचा.

या संकल्पानंतर माझ्या जुन्या वाड्यांबद्दलच्या मतांमध्ये प्रचंड फरक पडत गेला. कालांतराने समजलं, वास्तुमध्ये आनंद नसतो तर तो राहणाऱ्या व्यक्तींच्या मनात असावा लागतो.

* * *
- प्रेसेंटेशन झकास आहे. किंमत किती असणार एका फ्लॅटची साधारण ?

- सात कोटी पासून सुरु

- म्हणजे फक्त श्रीमंत लोकं राहणार ना. त्यांना चालेल असे ‘किचनलेस होम’. नवरा बायको दोन्ही मोठ्या पदांवर काम करणारे, भरपूर पैसे कमावणारे. खूप आहेत असे कपल्स आपल्या बंगळुरूत. तेच घेतील तुझे फ्लॅट.

- तसं नाही, काही व्यापारी आणि संयुक्त कुटुंब असलेल्यांनाही इंटरेस्ट दाखवलाय.

- दाखवणारच ! व्यापारी म्हणजे स्थानिक नसणारच. श्रीमंतांच्या बायका नाहीतरी कामचुकार असतात. खायचे-प्यायचे-ल्यायचे-मिरवायचे-लोळायचे हेच त्यांचे काम. पैसा भरपूर असतो ना. गरजच नसते काही काम करायची.

माझ्या लहानपणीच्या घरा/अंगणाबद्दलच्या काही आठवणी.

स्वतःच घर असावं हे प्रत्येकाचं स्वप्न असतं आमच्या दोघांचही हे स्वप्न होत
अखेर स्वप्नपूर्ती झाली , इंटिरियर डेकोरेटर बोलावणं शक्य नव्हतं आधीच बराच खर्च झाला होता आणि आधीपासूनच ठरवलं होत घर झालं की स्वतः सजवायच....

हे प्रवेश द्वार

2

दर पावसाळ्यात पाऊस पाहुणा बनून गॅलरीत अवतरतो. झाडांच्या कुंड्यांना अंघोळी घालून अनेकदा गॅलरीतून हॉलमध्ये डोकावण्याचा प्रयत्न करतो. कुंड्यांमधील मातीबरोबर युती करून तो गॅलरीत यथेच्छ चिखलफेक करून मोकळा होतो. मग, चिकचिक… चिडचिड…! हे टाळण्यासाठी काही दिवसांपूर्वी गॅलरीला बारदाण लावून त्याला रोखण्याचा प्रयत्न केला. पण, पाऊस नसला की मग हवाही आत यायला नाक मुरडायची. परस्पर बारदाण्याला शिवून निघून जायची. मग, ठरलं असं की बारदाण्याचा थेटरातील पडद्यासारखा वापर करायचा. पाऊस आला की पडदा खाली पाडायचा, इतर वेळी तो गुंडाळी करून वरच्या बाजूला बांधून ठेवायचा. गेल्या दीडेक महिन्यापासून हे सुरू होतं.

मंडळी,
आताची अमेरिकेतली परिस्थिती बघता घराचे Refinance करणे योग्य राहील का? तसेच, ते करताना काय खबरदारी घ्यावी, किंवा अजून काही टिप्स वाचायला आवडतील.
धन्यवाद!

माहेर, सासर

नदीच्या त्या किनारी साजण माझा उभा
कधीचा वाट बघतो माझी जीवाचा तो सखा

अल्याड गाव माझे त्यात मी राहिले
पल्याड त्याचे गाव कधी नाही पाहिले

चिरेबंदी साचा भक्कम असे माझे घर
नाही दिसत येथून घर त्याचे आहे दूर

मनात त्याची सय मध्येच जेव्हा येते
त्याचाकडची वाट नजरेला खुणावते

मनी लागली हुरहुर कसे असेल सासर
कसे का असेना मी शेवटी सोडेन माहेर

- पाषाणभेद
०८/१२/२०१९

घर

घर म्हणजे फक्त चार भिंतींचा निवारा नाही,
घर असतं थकल्या जीवाला जोजवणारी अंगाई!

वास्तवाच्या धुमश्चक्रीत, दोन हात करून येता,
घर होतं जखमेवर फुंकर घालणारी आई!

छोटे डाव, मोठे फड जिंकून येता,
घराच्याच डोळ्यात काठोकाठ अपूर्वाई!

पंख फुटल्या पाखराला निरोप देताना,
घर असतं हातावरचं चमचाभर दही;

घर म्हणजे फक्त चार भिंतींचा निवारा नाही!

कांचन

एक फ्लॅट आवडला आहे ताबा सहा महिन्यानंतर आहे, पण तो पुणे मांजरी ग्रामपंचायत मध्ये आहे. त्यामुळे पुढे जाऊन काही अडचण नको यासाठी नेमकी कोणती कागदपत्रे बिल्डरची क्लिअर असली पाहिजेत. वा बिल्डर कडून कोणकोणत्या गोष्टीची माहिती घ्यावी जेणेकरुन जागेसंबंधात कायदेशीर अडचणींना मला सामोरे जावे लागू नये. क्रुपया मार्गदर्शन करावे.

जुन्या पेठेकडे जायला निघाले होते मी. चार स्टेशनं होता होता गाडीत बरीच गर्दी चढली, त्यातच हे दोन बापे होते. शिपिंग कंपनीतल्या कामगारांमुळे ग्रीकच्या खालोखाल माझ्या कानावर सगळ्यात जास्त पडलेली भाषा, बंगाली, बोलत होते. जरा गर्दी विरळ झाल्यावर त्यांनी मला खिडकीत बसलेलं पाहिलं आणि समोरच्या दोन जागांवर येऊन बसले. मी गाणी न ऐकता कानात हेडफोन ठेऊन लक्ष देत होते. “लांब केस”, “रंग”, “बांग्ला?” एवढं समजलं. बाकी नजर समजायला बंगाली कळायची गरज नव्हती. त्यांचं स्टेशन लगेचच आलं होतं, पण एक माणूस जागेवरून उठायला लागला तेव्हा दुसऱ्याने त्याला पुन्हा खाली बसवलं. माझ्याशी बोलून बघणार होते ते.