"जाई यार इथे अजून थोडी ग्रिनरी हवी होती", चहाच्या वाफेने डोळे शेकत मी म्हंटलं तेव्हा बाजूला येऊन उभी रहात ती कुजबुजली, "समोर सिनियर सिटिझन सोसायटी आहे सायु. इथे तुला 'मेरे सामनेवाली खिडकी मे' गायचा चान्स नाहीच मिळणार"
"शटअप जाई. मी बाल्कनीतल्या झाडांबद्दल बोलतेय" मी तिला धपाटा घालत ऐकवलं तर डोळे मिचकावून बया आतच निघून गेली.
होस्कोटे रोड
(१) ऋषींनची कार पोर्च मध्ये आल्याचा आवाज आला तसं मी दार उघडून ठेवलं आणि सोफ्यावर बसले. पोर्चमध्ये आला की तो दोनदा हॉर्न वाजवतो.
" ऋषि आला का गं ?" माईनी त्यांच्या बेडरूम मधूनच आवाज दिला.
" हो माई," मी त्यांच्या बेडरूम कडे जात उत्तर दिलं, " आताच आलाय, तुम्ही झोपा माई आता शांतपणें." मी त्यांच्या बेडरुमचं दार लावून घेतलं.
" माई झोपली?" ऋषीन् ने आत येत विचारलं.
" होय. हळू बोल."
आमची सहनिवास सोसायटी म्हणजे एक मॅड प्रकरण आहे.माझा बाबा लहान असल्यापासून ही सोसायटी आहे. लहान म्हणजे मी आता आहे ना तेवढा .त्यात एकूण वीस घर आहेत.प्रत्येक घर त्या रेल्वेसारख आहे. सेपरेट डब्यासारख! चिकटुन बसलेलं आणि सारखच दिसणार
[या कथेला ग्रंथाली वाचक दिन स्पर्धेत प्रथम पुरस्कार मिळाला होता.]
"अरे आईंचा फोन आला होता." आकाश घरी येताच आकृतीने निरोप दिला. तसे आकाश आणि आकृती एकाच कंपनीत कामाला होते पण मुलगा घरी एकटा असतो म्हणून आकृती नेहमी लवकर घरी येते. आकाशला उशीर होतो.
"उशीर झाला आज"
"ट्रॅफिक. एकदा चंद्रावर मनुष्यवस्ती होईल पण बंगलोरचे ट्रॅफिक सुधारणार नाही. आई काही बोलली का?"
"नाही, सहजच. आल्यावर फोन कर. येवढच."
"बाळूमामासाठी असेल."
"कोण बाळूमामा?"
थिजल्या नजरेने समोर पडलेल्या अचेतन देहांकडे ती सगळी पाहत होती.
"काय करायचं?" बाक्रे गुरुजी स्वत:शीच पुटपुटले.
"’ऑफ’ झाले पाहता पाहता." बाक्रे वहिनी मृतदेहांकडे निरखून पाहत होत्या.
" ’ऑफ’ काय? बटण आहे का माणूस म्हणजे? काहीही तारे तोडता." बाक्रे गुरुजींचा अगदी संताप संताप झाला.
"सगळे तेच म्हणतात म्हणून म्हटलं." वहिनींची नजर अजूनही आजूबाजूला पडलेल्या देहांकडेच होती. कसेबसे त्या दोघांनी सगळे मृतदेह एकाठीकाणी आणले होते.
"काय करायचं ते सांगितलं नाहीत." गुरुजी खेकसले.