कथा

चिठ्ठी भाग 10 - https://www.maayboli.com/node/73448

"म्हणजे?
देवबाप्पा, कुछ कुछ होता है आणि त्याखालपासून सुरू होऊन चिठ्ठीच्या शेवटच्या टोकाकडे निर्देश करणारा बाण?
याचा अर्थ काय शेठ?"

जयंतानं असं विचारताच सगळ्यांचेच डोळे अनुकडे लागले.
अनु मात्र त्यात काय मोठंसं असा भाव चेहर्यावर आणून सांगू लागला.

राहूल पे अटेंशन! सरांनी हातातला खडू मारून मला जागं केलं तेव्हा सगळा वर्ग माझ्याकडे बघून हसत होता.

ओ गॉश! मी आज एलिमेंटरीच्या क्लासमधे झोपलो? व्हॉट इज रॉंग विथ मी याऽऽर"

उभा रहा आणि सांग मी फळ्यावर काय लिहीलय? सरांनी मला विचारलं

"परस्पेक्टीव्ह" मी बोर्डवर लिहीलेलं वाचून दाखवलं

“करेक्ट. आता म्हणजे काय ते सांग”

मी म्हंटलं, "परस्पेक्टिव्ह मिन्स पॉ‌ईंट ऑफ व्ह्यु”

“ओके. बट हॉ‌ऊ इज इट रिलेटेड इन ड्रॉईंग??”

या प्रश्नाचं उत्तर मला येत नव्हतं. मी मान खाली घातली

`सरप्राईज`

सीमा, माझी पत्नी, तिच्या ऑफिसच्या एका dinner मिटींगला गेलेली होती. मी राजेशशी फोनवर बोलत होतो. राजेश माझा धाकटा भाऊ. अमेरिकेतल्याच एका मुलीशी लग्न करून तेथेच सेटल झालेला. तो म्हणत होता,

भविष्य

चोरी

सगळं आटपून पिया अंथरुणावर टेकली तोच दारावरची बेल वाजली. पियानं घड्याळ बघितलं. रात्रीचे साडे-दहा झाले होते. `इतक्या रात्री कोण कडमडलय?` या विचाराने आणि थोड्याश्या भीतीनं पियानं मुख्य दरवाजाकडे धाव घेतली. दरवाजाबाहेर कोण आलंय ते बघण्यासाठी असलेल्या गोलातून तिनं बाहेर पाहिलं आणि ती गर्भगळीतच झाली.

दाराबाहेर राघव उभा होता. राघव तिचा नवरा. तोच राघव; ज्यास मृत्यूनंतरचा अग्नी देऊ पंधरवडाच झाला होता.

`पियू, दार उघड न लवकर...` राघव बाहेरून घाई करत होता.

`ती` लेखणी

साडेअकरा-बाराची वेळ. रात्रीचा नुकताच डोळा लागला असेल नसेल आणि मोबाईलची रिंग वाजली. आमच्या क्षेत्रात वेळी-अवेळी, दिवस-रात्र न पाहता फोन येणे ही तशी नेहमीचीच गोष्ट. त्यामुळे त्याची सवय झालेली.

फोन उचलला. समोरून आवाज आला, ``पक्या सिरीयस आहे. तुला बोलवतोय. ताबडतोब सिटी हॉस्पिटलला ये.``

भाग ५
____________________________________
भाग ६:-

त्यानंतरही आमच्या अधूनमधून भेटी होत राहिल्या. कधी आम्ही दोघेच तर कधी गृपबरोबर. दोघेच तसं फार कमी वेळा झालय म्हणा. ते सुद्धा नॅशनल पार्कमध्ये नेचर ट्रेल बद्दल वाचून इतरांना त्यात रस नाही म्हणून जाणं व्हायचं तितपतच. जाईही असायची गृप इव्हेंट्स असतील तेव्हा.

प्रश्न?

नेहमीप्रमाणे साडेपाच वाजता मोबाईलचा अलार्म वाजला आणि मी उठलो. नेहमीप्रमाणे सकाळचा पाउण तासाचा walk आणि तासाभराचा व्यायाम पूर्ण करून आंघोळ-ब्रेकफास्ट करून माझ्या कामाला लागलो. माझी दैनंदिन व्यावसायिक कामं करायला आज मला पाच वाजेपर्यंतच वेळ होता. नंतर आवरून मला एका पुरस्कार वितरण कार्यक्रमामध्ये जायचं होतं.