पुणे

मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.

मी आज तुम्हाला माझ्या मोठ्या मुलीची (ज्योतीची) गोष्ट सांगणार आहे. ती जेव्हा चौथीत होती तेव्हाची गोष्ट.

आम्ही जिथे राहायचो तिथे चांगल्या शाळा तुरळक होत्या. त्या मुळे तिला लांबच्या शाळेत टाकले होते. बरीच लांब होती शाळा. जवळजवळ सहा सात किलोमीटर. तेव्हा तिथे टांगे असायचे. नंतर कधीतरी तुम्हाला टांग्याचे मजेदार किस्से सांगेन. (आठवण करून द्या मला नंतर)

आम्ही एक टांगेवाला लावला होता. मुसलमान होता तो. तो दररोज यायचा, तिला शाळेत न्यायचा, आणि परत घेवून यायचा.

मित्रांनो, बिनाका गीतमालेचे बोट धरून हिंदी चित्रपट संगीताचा अभ्यास मी सुरु केला आहे. तो श्राव्य स्वरुपात तुमच्यापर्यंत पोहोचवावा म्हणून हा धागा. आपला अभिप्राय आपले प्रश्न माझा हा अभ्यास आणखी परीपूर्ण करतील असा मला विश्वास आहे. हा अभ्यास केवळ बिनाकाच्या यादीपुरता मर्यादित नसून त्या काळातले चित्रपट व संगीत याचा मागोवा घेण्याचा प्रयत्न आहे. बिनाका चे मानांकन हे लोकप्रियतेच्या निकषावर झाले. पण आज जर या यादी कडे पुन्हा पाहिले व त्या वर्षातील चित्रपट संगीताचा विचार केला तर तुम्हाला ही यादी आज बदलावी असे वाटते का? याचाही विचार आम्ही केला आहे.

मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
काही कामामुळे मध्ये जरा लिखाणात खंड पडला.

मी आज तुम्हाला माझ्या मोठ्या बहिणीची (सुधाची) गोष्ट सांगणार आहे. ती नागपूरला रहायची. तिने BA केले होते. जेव्हा तिला पाहायला आले तेव्हा तिच्या होणाऱ्या सासू बाईंनी तिला विचारले, "पुढे शिकणार आहे का?"
तेव्हा मुलींच्या शिक्षणाला जास्त महत्व दिले जायचे नाही. त्यामुळे तिने सावध उत्तर दिले. "विचार केला नाही."
तेव्हा त्या म्हणाल्या, "मुलींनी शिकायला पाहिजे जास्त. B Ed कर."

संघाच्या गोष्टी भाग (२)

मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
मी तुमचे सर्व प्रतिसाद वाचते. बरे वाटते. मागच्या गोष्टीच्या अभिप्रायात कोणी तरी ढेकूणाच्या औषधा बद्द्ल लिहिले म्हणून मला हि छोटीशी गोष्ट आठवली.

एकदा काय झाले. माझ्या डोक्याला चाई झाली. चाई म्हणजे डोक्याला काही ठिकाणी खाज येते आणि तिथले केस गळतात.
बरीच औषधे लावली पण काही फरक पडेना. आमची आवडा आत्याही तेव्हा गोंदियाला होती. त्यामुळे तिचेही औषध मिळाले नाही.

Namaskar,

मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला फार प्रोत्साहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार.

ही गोष्ट तशी फार जुनी आहे. जवळजवळ पन्नास वर्षे जुनी. माझी मावशी एकदा माझ्या मामांकडे आली. त्याला भेटायला. तिचे मिस्टर हि बरोबर आले होते. ते डॉक्टर होते चांगले.

एक दिवशी काहीतरी झाले आणि त्यांना अस्वस्थ वाटू लागले. ते मामांना म्हणाले, मी जरा माझ्या मित्राकडे जाऊन येतो. त्यांचा मित्र तेव्हा इर्विन हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टर होता. इर्विन मोठे हॉस्पिटल होते अमरावतीत.