मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
मी तुमचे सर्व प्रतिसाद वाचते. बरे वाटते. मागच्या गोष्टीच्या अभिप्रायात कोणी तरी ढेकूणाच्या औषधा बद्द्ल लिहिले म्हणून मला हि छोटीशी गोष्ट आठवली.
एकदा काय झाले. माझ्या डोक्याला चाई झाली. चाई म्हणजे डोक्याला काही ठिकाणी खाज येते आणि तिथले केस गळतात.
बरीच औषधे लावली पण काही फरक पडेना. आमची आवडा आत्याही तेव्हा गोंदियाला होती. त्यामुळे तिचेही औषध मिळाले नाही.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला फार प्रोत्साहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार.
ही गोष्ट तशी फार जुनी आहे. जवळजवळ पन्नास वर्षे जुनी. माझी मावशी एकदा माझ्या मामांकडे आली. त्याला भेटायला. तिचे मिस्टर हि बरोबर आले होते. ते डॉक्टर होते चांगले.
एक दिवशी काहीतरी झाले आणि त्यांना अस्वस्थ वाटू लागले. ते मामांना म्हणाले, मी जरा माझ्या मित्राकडे जाऊन येतो. त्यांचा मित्र तेव्हा इर्विन हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टर होता. इर्विन मोठे हॉस्पिटल होते अमरावतीत.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला फार प्रोत्साहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार.
ही गोष्ट तशी फार जुनी आहे. तेव्हा माझ्या सगळ्यात मोठ्या बहिणीच्या लग्नाचा विषय चालला होता. माझे वडील तिच्यासाठी स्थळे बघत होते. पण कुठे काही जमत नव्हते.
त्याच दरम्यान माझे मोठे काका, जे गोंदियाला जेठाभाई माणिकलाल शाळेचे मुख्याध्यापक होते ते संघाचे कार्यकर्ते असल्याने तुरुंगात गेले होते. फार कट्टर स्वयंसेवक होते. तेव्हा संघाचे कार्यकर्ते बऱ्याच वेळा तुरुंगात असायचे.
शाळेत Fancy Dress आहे तरि कहि सुचवा.
काही तरी नवीन वेगळे करायचे आहे.
थीम कही दिलेली नही आहे.
मोठ्या गटात आहे.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला फार प्रोत्साहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार.
विजय ने 'तेल गेले पण वर्ष मिळाले' च्या प्रतिसादात भुताच्या गोष्टीची मागणी केली आणि तश्या काही गोष्टी आठवल्या. त्यातली एक.
गोष्ट आहे जुनी. मी शाळेत होते तेव्हा. तिसरी केव्हा चौथीत असेल. मी आणि माझ्या बहिणी मिळून आम्ही शाळेत जायचो. आमची शाळा होती तशी दूरच. चालत चालत जायचो दररोज.
आमचा नेहेमीचा रस्ता जाई बाजार पेठेतून. फिरत फिरत. बऱ्याच वेळा आई आम्हाला काही काही विकत पण आणायला सांगायची शाळेतून येताना.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला फार प्रोत्साहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार.
मागच्या 'वकिलाचे औषध' गोष्टी च्या प्रतिसादात काहींनी बरोबर म्हटले कि पूर्वी सेवा वृत्ती जास्त होती. लोकही वेगळेच होते तेव्हा. मदतीचा काही मोबदला मिळावा अशी अपेक्षाच नसायची. त्या प्रतिसादावरून मला माझ्या मिस्टरांच्या गोष्टी आठविल्या.
माझे मिस्टर प्रोफेसर होते. लोकांना मदत करण्यास नेहेमी पुढे. त्यांनी फार लोकांना मदत केली. पण त्यातील दोन गोष्टी अशा की ज्या त्यांचा स्वभाव चांगला चित्रित करतात.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला फार प्रोत्साहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार. अभिप्राय पाठवत राहा अशी विनंती.
फार जुनी गोष्ट आहे ही. मी लहान होते. प्रायमरी शाळेत असेन. आम्ही तेव्हा अमरावतीला रानड्यांच्या वाड्यात राहत होतो. मोठे होते घर. बंगल्या टाईपच होते. समोर बाग केली होती वडिलांनी. त्यांना हौस होती फार. बागेत बसून सारखे पुस्तके वाचायचे ते. आम्ही भावंडेही सारखे बाहेर खेळत असू. वरती मोठी गच्चीही होती.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पाळेकर.
तुमच्या अभिप्रायांनी मला प्रोसाहन मिळाले. सर्वांचे मनपुर्वक आभार.
मी आज तुम्हाला माझ्या आजोबांची गोष्ट सांगणार आहे. एकदा आम्ही सगळे भावंडे जमली असताना माझ्या वडिलांनी आम्हाला सांगितली.
वडिलांनी गोष्टीला सुरवात केली. "एकदा काय झाले, तुमचे आजोबा दर्यापूरचे काम आटपून घरी आले. त्या वेळी बस किंवा रेल्वे नव्हत्या जास्त. बरासचा प्रवास पायी पार पाडावा लागे.
मी पद्मा भडंग. पूर्वाश्रमीची पद्मा पालेकर.
माझ्या आधीच्या गोष्टीला ज्यांनी अभिप्राय दिले आणि मला उत्तेजन दिले त्यांचे मनपुर्वक आभार.
एकदा मी आणि माझ्या college च्या मैत्रिणी माझ्या अमरावतीच्या घरी गप्पा मारीत बसलो होतो. तेवढ्यात माझी आत्या - आवडाबाई - आली आणि ती पण आम्हाला सामील झाली. आम्ही एका मैत्रिणीच्या लग्नाविषयी बोलत होतो. तेव्हा आत्याने मला म्हटले तुला तुझ्या आईच्या लग्नाची गोष्ट माहिती आहे का? सगळ्यांनी उत्सुकता दाखवल्यावर तिने गोष्ट सुरु केली.
