धार्मिक-साहित्य

गुढी पाडवा

पारंपारिक असली जरी
नव्या-नव्याने थाटली जाते
नव-वर्षाच्या स्वागताला
रूढीची गुढी नटली जाते

मना-मनात आपुलकी अन्
आनंदाचा गोडवा असतो
मरठी माणसांचं नवं साल
असा हा गुढी-पाडवा असतो

विशाल मस्के
सौताडा, पाटोदा, बीड.
मो. 9730573783

शरण्योsस्मि - अवघा काय़ापालट !!!!
शरण्योsस्मि - शरणागती म्हणजेच शरण जाणे .
भगवंता मी तुला शरण आहे म्हणणे म्हणजेच अवघा काय़ापालट असे समीकरण मांडल्यास वावगे ठरणार नाही.

महाशिवरात्र - म्हणजे भगवान शिव-शंकराच्या पूजनाचा अतिशय महत्त्वाचा दिवस. बहुतेक करून आपण सारे जण ह्या दिवशी उपास करून , साबुदाण्याची खिचडी, वरीच्या तांदळाचा भात, शेंगदाण्याची आमटी असा उपासाच्या पदार्थांवर आडवा हात मारतो.

आता जरा विचार करू या की "महाशिवरात्र" नाव ठेवण्यामागे काय बरे कारण असावे?

अणुरेणुया थोकडा, तुका आकाशाएवढा ????

जरी मी नव्हतों पतित । तरि तूं पावन कैंचा येथ ॥१॥
ह्मणोनि माझें नाम आधीं । मग तूं पावन कृपानिधी ॥ध्रु.॥
लोहो महिमान परिसा । नाहीं तरीं दगड जैसा ॥२॥
तुका ह्मणे याचकभावें। कल्पतरु मान पावे ॥३॥अभंगगाथा ७५२||

आपल्याला जर कोणी "देव" कुठे असतो असे विचारले तर तो कुठेतरी दूर आकाशात वा देवळात असतो असे काहीबाही आपण सांगतो. कोणी एखादा जास्त हुशार असला तर "देव" आपल्या अंतःकरणातच असतो असेही सांगेल खरे पण ती सगळी केवळ ऐकीव माहितीच. (अनुभवाच्या नावाने शून्यच.. )
थोडक्यात आपल्याबाबतीत देव म्हणजे काहीतरी अगम्य अशी गोष्ट.

आजूनही हा त्रास माल होतो

माझे आजोबा पूर्वी अमावसेच्या आठवड्याल कोणत्याही रात्री झोपेत मोठ्याने ओर्द्याचे तसे झाले नाही तर पूर्निमेचाय आठवड्यात कोणत्याही रात्री तोच

त्रास मला होतो

वडलांच्या तोंडून आईकून आहे कि माझे काका (माज्या वादांचे मोठे भाऊ) लहान असताना घरची परिस्थिती बेताची असल्या मुले इतर ठिकाणी मोलमजुरी

करून घरी बाजारहाट आणायचे असेच एकदा अंधार झाल्यावर बाजारहाट घेऊन घरी परतत होते

वाटेत अंधार होता भरपूर झाडी आणि शेती होती (आता JCB ने ती रस्ता मोठा केला आहे आणि झाडे पण तोडली आहेत) रस्त्यात त्यांना एक बकरीचे पिल्लू

शिव-मानस-पूजा स्तोत्र- (श्रीमत् शंकराचार्य-विरचित )- मराठी भावानुवाद

श्रीशंकर शिवप्रभो बसावे रत्नखचित मानससिंहासनी
मनोमनी स्नानार्थ आणले हिमगिरीचे सुखशीतल पाणी
दिव्य वस्त्र मग वेढून घ्यावे संध्यारंगासम झळझळते
कस्तुरीचंदन तुला लावतो सुगंधात त्या विश्व नाहते
पापनाशनी धूप जाळुनी राशी रचली बिल्वदलांची
कितीक सुंदर अर्धोन्मीलित फुले जाईची अन चाफ्याची
स्वामी मंगलदीप लावतो दीपोत्सव होऊ दे अंतरी
नमननमन तुज पार्वतीपते मानसपूजा ही स्वीकारी ||

सुवर्णपात्रही मनी कल्पिले रत्नांची त्यावरती दाटी
दह्यादुधातील पंच पाककृती खीर तूप सारे तुजसाठी

तुकोबांची कीर्तनभक्ति - सत्संगती - भाग १

युक्ताहार न लगे आणिक साधनें । अल्प नारायणें दाखविलें ॥१॥
कलियुगामाजी करावें कीर्तन । तेणें नारायण देइल भेटी ॥ध्रु.॥
न लगे हा लौकिक सांडावा वेव्हार । घ्यावें वनांतर भस्म दंड ॥२॥
तुका म्हणे मज आणि उपाव । दिसती ते वाव नामाविण ॥३॥९६||
(वेव्हार=व्यवहार., वनांतर=वनात जाऊन रहाणे., वाव=व्यर्थ)

श्रवणं कीर्तनं विष्णोः स्मरणं पादसेवनम् |
अर्चनं वंदनं दास्यं सख्यम् आत्मनिवेदनम् ||

||तू बोल जय श्रीराम ,श्री राम जय जय राम||
( चाल--- जहा डाल डाल पर सोने की चिडीया करती है बसेरा )

हे गुणी मानवा करू नकोरे भलते सलते काम
तू बोल जय श्रीराम ,श्री राम जय जय राम.
तू जन्म घेतला स्व कल्याणा आता न दुसरे काम
तू बोल जय श्रीराम ,श्री राम जय जय राम .||धृ ||

हा देह मिळाला जरी तुला हे नव्हे तुझे निजधाम
दुष्कृत्य न करावे मनी धरावे श्री हरी चे नाम ,श्री हरीचे नाम
अगाध महिमा नामाचा तू जाणून घेरे नाम
तू बोल जय श्रीराम ,श्री राम जय जय राम.

हे विश्वची अवघे मायाजाळ इथे नित्य फुटतो घाम
मर मर करशी जीव हि देशी मिळते न शांतीचे धाम , मिळते न शांतीचे धाम

गुरु बंधू येता घरा ....

गुरु बंधू येता घरा,
तोची दिवाळी दसरा.
गुरु सेवेत सर्व विसरावे
सेवेचेच जाळे सर्वत्र पसरावे

गुरुचे रूप तुम्ही असता
न कळत गुरूंचा सैदेश देता
समस्यांवर मार्ग हि दाखवता
आणि सांभाळता शरणागता

एक नवे वळण हि देता
समस्यांशी हि जुळवता
सहजच चूक कळवता
कळीकाळाचे भय पळवता

सानिध्याने स्फुरण चढते
माझे मी पण गळून पडते
अंतर्मनास दर्शन घडते
सेवेस पाउल कोठे न अडते

उत्तिष्ठत् जाग्रत् - उपनिषदांचा अभ्यास - भाग १

"उपनिषदांचा महिमा अनेकांनी गाइला आहे. कवीने म्हटले आहे, हिमालयासारखा पर्वत नाही आणि उपनिषदांसारखे पुस्तक नाही. पण माझ्या दृष्टीने उपनिषद् हे पुस्तकच नाही. ते एक प्रातिभ दर्शन आहे. शब्दात मांडायचा प्रयत्न केला असला तरी शब्द लटपटले आहेत. पण निष्ठा मात्र उमटली आहे. ती निष्ठा ह्रदयात भरुन आणि शब्दांच्या सहाय्याने शब्द बाजूस सारुन अनुभव घ्यावा तेव्हाच उपनिषद् उमगते.

संक्रांत पर्वणी - तुकोबांच्या नजरेतून.

देव तिळीं आला । गोडगोड जीव धाला ॥१॥
साधला हा पर्वकाळ । गेला अंतरींचा मळ ॥ध्रु.॥
पापपुण्य गेलें । एका स्नानें चि खुंटलें ॥२॥
तुका म्हणे वाणी । शुद्ध जनार्दनीं जनीं ॥३॥ अभंगगाथा क्र. ४०५९||

(तिळी-तीळामधे, तिळाच्यारुपाने., धाला-आनंदला. , साधला-प्राप्त केला., पर्वकाळ-पर्वणी, पुण्य मिळवण्याची सुसंधी., अंतरींचा-मनातला, चित्तातला., मळ-दोष., खुंटले-संपले)