"नॉस्टॅल्जिया"- भूतकाळाच्या आठवणीत रमणारा!
"यू तो हर शाम
उम्मीदों में गुजर जाती थी!
पर आज शाम में कुछ बात है;
जो शाम पे रोना आया!!"
"यू तो हर शाम
उम्मीदों में गुजर जाती थी!
पर आज शाम में कुछ बात है;
जो शाम पे रोना आया!!"
गेल्या पंचवीस तीस वर्षात काळ झपाट्याने बदलला. माझ्या पिढीने एक संक्रमण पाहिले. माहितीतंत्रज्ञानाने देशात घडवलेली क्रांती पाहिली. वैचारिक, सामाजिक, आर्थिक व इतर अनेक स्तरांवर बदल घडून आले. राहणीमान विचारसरणी दृष्टीकोन. खूप सारे बदलले. आजच्या काळात आपण सहज मागे पाहिले तर हा बदल ठळकपणे दिसून येतो. त्यांचेच हे छोटे संकलन...
.
(अर्थात सर्वांनाच हे सगळे बदल जाणवतीलच असे नाही. पण ही मला व माझ्यासारख्या अनेकांना जाणवलेली काही निरीक्षणे)
.
पूर्वी: येत्या रविवारी ना, आपल्याकडे मुंबईचा मामा येणार आहे. मुंबईची मिठाई घेऊन.
संत नामदेवांच्या ’काळ देहासी आला खाऊ’ ह्या अभंगाला मी लावलेली चाल ऐका.
https://www.youtube.com/watch?v=Y58Y5cLBXgo
काळ कडवा होत गेला
शब्द हळवा होत गेला
कालचा तो धृवतारा
आज चकवा होत गेला
रांग वाढे मंदिरी अन्
काळ बडवा होत गेला
हात दोन्ही सारखे पण
एक उजवा होत गेला
अंगठया, दोरे, विभूती
संत फसवा होत गेला
बोल त्याचे,मौन त्याचे
एक फतवा होत गेला
---------------------------------जयन्ता५२
* आधी इतरत्र प्रकाशित
असाही कधी संशयी काळ येतो
न केला गुन्हा मी तरी आळ येतो
दिली मी जरी उत्तरे योग्य सारी
पुन्हा परतुनी तोच वेताळ येतो
घसा कोरडा, पाय थकले तशातच
पुढे बोडका, तापला माळ येतो
चुली पेटवाया इथे आग नाही
कुठोनी घरे जाळण्या जाळ येतो?
कधी वाटते की जगावे जरासे
कसा नेमका न्यावया काळ येतो
------------------------- जयन्ता५२
जुनीच कविता. परत एकदा. हा सगळा अनुभव मात्र परत परत जगूनही तेवढाच नवा.
--------------------------------------------------------------
काळाचे अनंत.
आपण देतो त्याला परिमाणं
मोजमापसाठी
संदर्भासाठी..
करतो त्याचे तुकडे
देत लयीचं नाव
असं करताकरता वाटायला लागतं
मीच नेतेय त्याला पुढे
आणि इथेच तो माझ्यासाठी थांबतो
म्हणजे तो जातोच पुढे
पण मी थांबते, अडकते एका तुकड्यात.
मग काळाचे वेगवेगळे तुकडे
स्वतःचे संदर्भ सोडून
मला भेटायला येतात...
माझ्यावर आदळतात.
त्यांना नसतो क्रम, नियम आणि अपवादही.
माझा पूर्ण गोंधळ होतो.
माझा तुकडा कुठला?
आजचा तुकडा कुठला?