तुकडे

तुकडे

Submitted by नीधप on 9 March, 2018 - 01:39

पेशी दुंभगतात आणि जोडून राहतात
असे काही तुकडे.
शिवण घालून जोडले जातात, अंगचेच होतात
असे गोधडीसारखे काही तुकडे.

माझे आणि माझ्या जगाचेही.
जगाचा एक तुकडा माझ्या एका तुकड्याला ओळखतो.
दुसरा दुसर्‍याला.

जग तुकड्यापुरतं
मीही तुकड्यापुरतीच

अनोळखी तुकड्यांची वाट दिसत नाही,
बघाविशी वाटत नाही
जगाला आणि मलाही.

जगाला मी कळलेली असते आणि मला जग.
- नी

मोठ्या हॉटेलांचं छोटं सत्य

Submitted by अपूर्व on 15 August, 2011 - 03:42

सी-फूड म्हणजे माझ्या प्रचंड आवडीचा विषय. सी-फूड साठी प्रसिद्ध असलेल्या ’महेश लंच होम’ मधे काही महिन्यांपूर्वी गेलो होतो. पहिल्यांदाच. एकूणच वर्णनं खूप ऐकलेली होती त्यामुळे त्याबद्दलची, तिथे मिळणा-या पदार्थांबद्दलची उत्सुकता फार वाढली होती.

विषय: 

काळाचे अनंत!

Posted
13 वर्ष ago
शेवटचा प्रतिसाद
13 वर्ष ago

जुनीच कविता. परत एकदा. हा सगळा अनुभव मात्र परत परत जगूनही तेवढाच नवा.
--------------------------------------------------------------
काळाचे अनंत.
आपण देतो त्याला परिमाणं
मोजमापसाठी
संदर्भासाठी..
करतो त्याचे तुकडे
देत लयीचं नाव

असं करताकरता वाटायला लागतं
मीच नेतेय त्याला पुढे
आणि इथेच तो माझ्यासाठी थांबतो

म्हणजे तो जातोच पुढे
पण मी थांबते, अडकते एका तुकड्यात.
मग काळाचे वेगवेगळे तुकडे
स्वतःचे संदर्भ सोडून
मला भेटायला येतात...
माझ्यावर आदळतात.
त्यांना नसतो क्रम, नियम आणि अपवादही.

माझा पूर्ण गोंधळ होतो.
माझा तुकडा कुठला?
आजचा तुकडा कुठला?

प्रकार: 
शब्दखुणा: 
Subscribe to RSS - तुकडे