करोना संसर्गाच्या परिस्थितीमुळे ज्या विद्यार्थ्यांचं शिक्षण फक्त ऑनलाइन होत आहे अशा सर्व परदेशी विद्यार्थ्यांचा व्हिसा रद्द करण्याची घोषणा अमेरिकेकडून करण्यात आली आहे.
विद्यार्थी व्हिसावर अमिरेकेत गेलेल्या विद्यार्थ्यांना अमेरिकन प्रशासनाच्या या नविन निर्णयामुळे खूप मोठा धक्का बसला आहे.
जी शाळा, काॅलेजेस निदान काही लेक्चर्स प्रत्यक्षरित्या न घेता संपूर्ण ऑनलाईन पध्दतीने घेतील त्यामधील परदेशी विद्यार्थ्यांना त्यांचा व्हिसा रद्द करुन मायदेशी पाठविण्यात येईल असे प्रशासनाने ठरविले आहे.
'असफल-प्रेम' कविता
काल व्हाॅट्सॲप वर पावसाच्या निमित्ताने एक अग्रेषित हिंदी कविता/शेर आली/आला.
ही बागही माझी नाही हा बहरही माझा नाही
हा चैत्र कधीचा आला अजुनि वसंत आला नाही
ही बागही माझी नाही वा हा बहरही माझा नाही...
ती सावज होती माझे पण ती हसुनी कोवळे पाही
मी पारधी आता नाही अन् हा बाणही माझा नाही...
अलवार स्पर्श तव होता रोमांच तरारे अंगी
माझे ह्रदयही माझे नाही अन् मी ही माझा नाही...
पलिकडल्या तीरावरती माझे सौख्य थांबले होते
पण ही नौका माझी नाही अन् नावाडी माझा नाही...
होकार दिलास न मजला वा नकार दिला नाही
उपेक्षा जगू देत नाही प्रतिक्षा मरु देत नाही...
खेळकर आणि खोडकर मांजरांचं विश्व..
(यूट्युब आणि इंन्स्टा)
रातभूल..(मी मुसाफिर एकटा..)
ती शरदामधली रात्र
अन मी गावाकडल्या घरी
पहुडलो बाजेवरती
लिंब ढाळे चवरी वरी
ती शिशिरामधली रात्र
अन मी उघड्या माळावरी
तृणपाती हलवी वारा
मज भरे थंड शिरशिरी
ती अचंद्र काळी रात्र
अन मी रानवाटे वरी
काजऽवे लगडले तरुला
ठिणग्या हलती खाली वरी
ती चांदणकाळी रात्र
अन् मी उजाड दुर्गावरी
आसमंती मी एकटा
पेटत्या दिवट्या दिसती दुरी
ती लखलखणारी रात्र
अन मी उघड्या व्योमाखाली
चांदणफुले चमकती गगनी
उधळण रत्नांची अंबरी
झरा निळा सावळा
डोंगरमाथ्यावरुन झरते हळुहळु झुळझुळा
वाहत जाई शुभ्रजल ते प्रतिबिंबे घननिळा
इथले तिथले मिसळत बिलगत रुंदावे ते पाणी
दगडादगडातून जन्मला झरा शुभ्र अन् निळा
सपाट रानी काठांवरती तरुवेलींची दाटी
संथ प्रवाही वाहत जाई प्रौढ झरा सावळा
संथावल्या पाण्यामध्ये उठवी तरंग मासोळी,
क्षणी त्याच टिपे तिला ध्यानस्थ शुभ्र बगळा
काठावरच्या वृक्षावरती सानरंगुला पक्षी
लकेर घेई मजेत फुलवून गळा निळाजांभळा
हलके हलके वहात जाई पान एक हिरवे
खुडलेल्या सृजनाचा तरंगत जाई सोहळा
टारझन द वंडर कॅट भाग ०१ - घरामधल्या आठवणी…
Tarzan The Wonder Cat : Part 01 : Inside The House
मुखपृष्ठ :
कोरोनामुळे झालेली सक्तीची स्थानबध्दता/वानप्रस्थ किंवा सब्बॅटिकलचे भविष्यकालीन परिणाम…
मित्रांनो,
रविवारचा एक दिवसाचा लाॅकडाऊन बऱ्याच जणांनी एंजाॅय केला..
कडकडीत लाॅकडाऊन मुळे अनुभवलेली शांतता, पक्षांचे आवाज याबाबत बरेच जण सोशल माध्यमांवरतीही भरभरुन व्यक्त झाले.
"मी" माझ्यातली..
सहजच फोन केला माझ्या सेमिनारला गेलेल्या मैत्रिणीला
म्हटलं बाई, कशी आहेस..
खाणं, पिणं, रहाण्याची व्यवस्था कशी आहे..बरी आहे..?
ती उत्तरली, झकास, अगदी उत्तम
हाॅटेल मस्तच आणि रुम मधे सोबतीला कोणी नाही, हे तर अति उत्तम...
नाहीतर बिन ओळखीच्या, जराशा ओळखीच्या कुणीतरी एकीने सोबतीला यावं..
आणि सोबत म्हणता म्हणता तिच्यासवे आणखीनंच एकटं व्हावं…
तशी काही वाईट नसते ती, चांगलीच असते..
पण आपली आपली नसल्याने तीही कानकोंडी होऊन बसते…
काय सुखाने रहात होतो आम्ही.
उबदार वातावरण, अन्नाचा सुकाळ, अवतीभवती छान ओलावा, कायम सुखकारक संवेदना.
आणि छान छान जोडीदारिणी.
बागडणारी आमची बाळंही.
पण अचानक हे काय झालंय काहीच कळत नाही.
अंगाचा नुसता दाह होतोय.
होरपळून जातोय नुसता.
गुदमरायलाही होतंय.
अंगावरच्या रोमारोमात वेदना जाणवतेय, मरणप्राय.
खेचतंय कोणीतरी खाली खाली.
अजून खाली.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
