आम्ही गावाला गेलो असताना, साजूक तुपाला मुंग्या लागल्या आहेत. थोडथोडक तूप नसून ८००-९०० ग्राम तरी असावे, त्यामुळे फेकण्याची मुळीच इच्छा नाही. तर, तुपाला पुन्हा वापरण्यासाठी कुठले संस्कार करता येतील का? कृपया जाणकारांनी आपला सल्ला द्यावा. उत्तराच्या अपेक्षेत व तसदीबद्दल क्षमस्व!
४ नोव्हेंबर ला भारताचे कनवाळू सरकार खिचडी प्रकाराला राष्ट्रीय अन्न म्हणून घोषित करणार आहे.
खिचडी प्रकार आसिंधु-सिंधू आणि अहद राजकोट तहद बंगाल वेगवेगळ्या प्रकाराने खाल्ला जातो. फक्त बरोबरचे तोंडीलावणे दही, चुंदा, टोमातोची चटणी, ते तळलेले मासे असे बदलत जाते, पण सगळ्याच ठिकाणे याच्याकडे कम्फर्ट फूड म्हणून पाहतात.
हेक्टिक दिवसानंतर रात्री समोर आलेली गरम गरम खिचडी , वर तुपाची धार, सोबत पापड कुरडया म्हणजे मला तरी स्वर्ग्प्रप्तीचा आनंद मिळतो.
प्रस्तुत लेखन कोणे एकेकाळी सोमरसाच्या अतिशुद्ध मुग्धतेत रातराणीच्या सुगंधासारखे अवचित अवतरलेले, फार किस पाडू नये. 
आफ्रिकन सफारी करण्याचे स्वप्न कित्येक वर्षांनी साकार होणार होते. माझ्या आणि नवऱ्याच्या स्वभावानुसार आफ्रिकन जेवण मिळणार म्हणूनसुद्धा मन हवेत होते. १५-१६ तासाचा प्रवास करून रात्री ९ च्या आसपास नैरोबी एयरपोर्टवर उतरलो. आमचा गाईड आम्हाला हॉटेलवर सोडून, जुजबी सूचना देऊन, दुसऱ्या दिवशी सकाळी ६ ला तयार रहायची आठवण करून देऊन निघून गेला. आम्हाला प्रचंड भूक लागली होती. म्हणून आम्ही हॉटेलच्याच रेस्टॉरंटकडे कूच केले. रात्रीचे १०-१०.१५ वाजले होते रेस्टॉरंट मध्ये शुकशुकाट होता. लॅम्ब चॉप्स ऑर्डर केले. जेवण येईपर्यंत धीर निघत नव्हता इतकी भूक लागली होती.
इडली, डोसा म्हटलं की बरोबर ‘सांबार’ आलंच! चेन्नईला राहून तर मी पक्की दक्षिणात्य सांबारची चाहती बनलेय. गोडं वरण, फोडणीचं वरण, आमटी यावर पोसलेल्या आपल्यासारख्या मराठी माणसांना, अस्सल तिकडच्या लोकांसारखं सांबार आणि ते ही दरवेळी बिनचूक घरीच करता आलं तर वेगळं काय हवं?
गणेशोत्सवातच नव्हे तर मायबोलीवरही पाककृती लिहायची ही पहिलीच वेळ आहे . त्यामुळे अस्मादिकास सांभाळून घ्यावे ही नम्र विनंती.
तर आधीचे दोन प्रयोग फसल्यावर जाऊ दे आता म्हणून आधीच शस्त्र टाकून झाली होती.पण डोक्यातला किडा काही स्वस्थ बसवू देईना. त्यामुळे डोकं शिणवत असताना ही रेसिपी आठवली . आधीचे प्रयोग फसल्यावर (पक्षी -किचन मध्ये सांडलवंड केल्यावर ) आता मातेकडून हे शेवटचं असा अल्टिमेटम मिळाला होता .पण god help to them, those help themselves . तर आता बघूयात रेसिपी .
साहित्य
लागणारा वेळ : ४० ते ४५ मिनिटे
वापरलेली उपकरणे :
अ) यादी १ मधील ढोकळा स्टॅन्ड किंवा इडली स्टँड
आ) यादी २ मधील सोर्‍या
साहित्य :
उकडीसाठी :
१) तांदूळ पिठी - १ भांडं भरून (मी अग्रजची वापरली)
२) पिठीइतकेच पाणी
३) साजूक तूप - १ ते १.५ चमचा
४) मीठ - चिमूटभर
रसासाठी :
५) नारळाचं दाट दूध - १ मोठ्ठं भांडं भरून
६) गूळ - १.५ वाटी (गोडाच्या आवडीप्रमाणे कमी जास्त करावा. पण रस थोडा गोडंच करावा. म्हणजे शेवया घातल्यावर योग्य गोड होते.
साहित्य -
जिलेटीन २ चमचे
साखर २ वाटया
पाणी १.२५ वाटी
खादय रंग
इसेन्स
KRutee:
१/२ कप पाण्यात जिलेटीन विरघळून घेतल.
उरलेलया पाण्यात २ वाटया/कप साखर घालून गैस वर, मंद आचेवर १० मिनिटे ढवळले.
तयात जिलेटीन चे मिश्रण मिसळले.
अजून २० मिनिटे गैस वर ठेवले.
इसेन्स , रंग घालून , ग्लास मोल्ड मधे घालून फ्रिज मध्ये ठेवले.
निम्मा भाग तासाने काढून वड्या पाडल्या. निम्म्या जास्त वेळाने (दुसर्‍या दिवशी). दुसर्‍या दिवशीपर्यंतच्या वड्या जास्त खुट्खुटीत झाल्यात. काढून झाल्यावर वड्या साखरेत रोल केल्या.
आई आणि किचन हे समिकरण श्रावणीला समजू लागल्यापासून कळू लागल होत. आईची जागेपणीची जास्तीत जास्त सोबत किचन मधेच. बाळ असताना जेवण करताना घरातली चमचे, वाटी, बशी देउन किचन मधेच खेळात गुंग असलेल बाळ कधी आईच अनुकरण करू लागल ते कळलही नाही. खेळण्यातल्या चपात्या करता करता आई शेवटची चपाती मी करते अस करत करत श्रावणी आता बरेचसे खाद्य पदार्थ बनवू लागली आहे. चहा, गरज पडल्यास वरण-भात , पिझ्झा, ऑमलेट, कांदेपोहे, बिस्कीट केक, सॅडविच असे अनेक पदार्थ त्ती बनवतेच पण आता यूट्युबवरच्या तिला झेपतील अशा पाकक्रियेच्या विविध रेसिपीजही ती ट्राय करते. बनवलेले पदार्थ बहुतांशी चविष्टच असतात.
मी केलेली मदत : गॅसवर ठेवायला, उतरायला , फोटो काढायला आणि इथे लिहायला मी मदत केली.
बशीत काढून घेणे इ. त्याने केले आहे, त्यामुळे इथला प्रमाण आणि फोटो यांची सांगड घालू नका. 
लागणारा वेळ : १० ते १५ मिनिटे
साहित्य : लिंबू - १/२
जिरेपूड : १/४ चमचा
काळं मीठ(नसेल तर साधं मीठ चालेल) : १/४ चमचा
साखर : १/४ चमचा
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
