ॐ नमो ज्ञानेश्वराय ।
दिव्य स्वयंप्रकाशाय।
महानंदस्वरुपाय।
चिद्घनमुर्ते॥
मी बालक तुझा नेणता ।
ना कळे मार्ग चालता।
धरुनिया तू हाता ।
ने ई गे माय॥
घोर या संसार वनी ।
पडलो मी येऊनी ।
कडेवर घेऊनी ।
नेई गे माये ॥
कर्म काही कळेना ।
स्वधर्म हाती येईना ।
अंधकार मिटेना ।
सांभाळ गे माय ॥
भक्तीचीया वाटा।
नेई मज आता ।
पांगुळ मी पडता ।
चालवी गे माये ॥
विक्रांत हा भ्रमाला।
मायेत या अडकला ।
तव प्रेमा आसावला।
धाव गे माये ॥
करतो मी स्तुती
माता शारदेची
माझ्या जीवनाची
सर्वस्व जी II
हंसवाहिनी ती
विद्येची देवता
व्यापूनिया चित्ता
राही सदा II
तिच्या वीणा नादी
ॐ कार गुंजती
लक्ष प्रकाशती
सूर्यकण II
आई अधिष्ठात्री
चौदाही विद्येची
चत्वार वाचेची
जननी जी II
तिचा प्रसादाने
साहित्याची लेणी
आकाश भरूनी
मूर्त होती II
शुभ्र कमलासना
मूर्त शुचिता जी
मज मती माजि
वास करो II
विक्रांत नेणते
लेकरू मी तिचे
आजन्म विद्येचे
स्तन्य मागे II
वारी
***
सर्वव्यापी सनातन
ज्ञानदेव पुरातन
पंढरीसी येणं जाणं
एकपणी रसपान
जाणीवेच्या मातीमध्ये
उगवणे जागेपण
अवकाश व्यापूनिया
विरलेले देहभान
पादुकांची स्पर्श भेट
जोडणारे जनमन
एका भाव एक ध्यास
लाखो चालती चरण
चालण्याच्या सोहळयात
जन्म जगण्या वेढून
वाटेचे निमित्त फक्त
आत स्थिरावला क्षण
चाल बापा त्या पथाने
स्वरूपात मुरलेला
वाहणारे पाय वाहो
शब्द थांबो चाललेला
गिरनार पौर्णिमा.
*************
शुभ्र चांदण्यात
लख्ख पायवाट
रुपे पावलात
पसरले ॥
व्यापून नभास
शुभ्र पूर्ण चंद्र
भरला आनंद
पर्णो पर्णी ॥
दूरवर कुठे
गुरूंची शिखर
पदपदावर
परी भेट .॥
भोवती लहरी
वायूच्या नाचती
जणू की सांगती
चाल पुढे ॥
घडले दर्शन
पुण्य आरतीत
दाटे अंतरात
उजेड तो ॥
कुणी दिली भेट
कळे ना कुणास
विक्रांत पूर्वेस
सूर्य झाला॥
परानुभूती
*******
अधाशी मनाला
उन्मनी वाटली
नशा काही केली
दुसऱ्याची
परी काही केल्या
जाईना तो तोल
सरेना नि बोल
अडकला
फुकटची नशा
चढत नसावी
इथली असावी
रित काही
आणि खिसा खाली
नाहीं छण छण
कलाल कुठून
काय देई
जावे खाल मानी
इथून निघून
तोंड लपवून
ऐसे होते
झिंगल्याचा भास
हरवून जाता
तुज दारी दत्ता
पुन्हा आलो
सतरावीचे स्तन्य
देई मज दत्ता
तुर्येच्या अमृता
पान करी
नेई मज दत्ता
****************
नेई मज दत्ता
पुन्हा चांदण्यात
पुन्हा पावलात
स्वर्ग नांदो ॥
पुन्हा माथ्यावरी
झळाळो तो चंद्र
ओघळावा सांद्र
तुही मनी॥
तीच लवलव
हिरव्या पानात
चंदरी रसात
दिसू दे रे ॥
कभिन्न कातळी
हरूनियां भान
माझे हे मी पण
जाऊ दे रे ॥
दरीतला वारा
येऊ दे भरारा
मनाचा पिसारा
फुलू दे रे ॥
साद कानांवर
जय गिरनार
पुन्हा एकवार
पडू दे रे ॥
लोभस ती मूर्ती
दिसू दे चरण
डोळ्यात भरून
पाहू दे रे ॥
नेमिनाथ देरासरी
*****************
गिरनार पर्वता वर पहिल्या सपाटीवर भ.नेमिनाथ देरासार आहे . परमेश्वर हिंदू जैन बौद्ध असा नसतो . किंबहुना दत्त, नेमिनाथ हा भेद आमच्यासाठीच आहे .एक गिरनार तत्व तिथे संपूर्ण स्वयंभू सर्वव्यापी आहे .तिथे आलेला हा सुंदर अनुभव .
***************
नेमीनाथ देरासरी
होता ऊर्जेचा सागर
खाली नमिता श्रद्धेने
माझी भरली घागर ॥
मूर्त उदार गंभीर
लखलखीत सावळी
मंद प्रकाशात पित
दिसे सुवर्ण झळाळी ॥
शांत भगिनी समोर
जणू प्रत्यक्ष विरक्ती
लाख आशिष भेटले
तया पदी जाता दृष्टी ॥
करुणा बहाळी
***********
मज देऊनिया शब्द
कृपा दत्तराये केली
प्रीत दाटली मनात
पदी वाहता ती आली
बाप कृपाळु कैवारी
मज धरूनिया हाती
मार्ग सुकर करून
आडरानातून काढी
शब्द पिकल्या मनाचा
मज करूनिया माळी
करी कौतुक जगात
असा करुणा बहाळी
त्यांच्या प्रेमात गुंतलो
मज हरवून गेलो
प्राप्त भोगतो संसारी
नच इथला उरलो
ऐसा कैवल्याचा रंग
मज खुणावू लागला
यत्न अवघा सरला
शब्द सोहळा उरला
दत्त वसंत
********
माझ्या मनी पालवला
दत्त सुखाचा वसंत
गेल्या भरूनिया दिशा
अवघा आनंदी आनंद॥
चैत्र पालवी सुरेख
गंध सुमनांचा मळा
स्वर नामाचा विलसे
फुले कोकिळेचा गळा ॥
वारा उत्तरेचा मंद
येई सांजेला घेऊन
गंध चंदनाचा काही
नेई राउळी ओढून ॥
देही उत्सव नटूनी
मनी ऋतुराज येई
धुंद मोहर जाणिवी
सुख उघडून जाई॥
भाग्य आले माझ्या दारी
तन मनाचे तोरण
होई विक्रांत हिंदोळा
सुखा थिटे त्रिभुवन ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
