धार्मिक-साहित्य

नेई मज दत्ता
****************
नेई मज दत्ता
पुन्हा चांदण्यात
पुन्हा पावलात
स्वर्ग नांदो ॥

पुन्हा माथ्यावरी
झळाळो तो चंद्र
ओघळावा सांद्र
तुही मनी॥

तीच लवलव
हिरव्या पानात
चंदरी रसात
दिसू दे रे ॥

कभिन्न कातळी
हरूनियां भान
माझे हे मी पण
जाऊ दे रे ॥

दरीतला वारा
येऊ दे भरारा
मनाचा पिसारा
फुलू दे रे ॥

साद कानांवर
जय गिरनार
पुन्हा एकवार
पडू दे रे ॥

लोभस ती मूर्ती
दिसू दे चरण
डोळ्यात भरून
पाहू दे रे ॥

नेमिनाथ देरासरी
*****************
गिरनार पर्वता वर पहिल्या सपाटीवर भ.नेमिनाथ देरासार आहे . परमेश्वर हिंदू जैन बौद्ध असा नसतो . किंबहुना दत्त, नेमिनाथ हा भेद आमच्यासाठीच आहे .एक गिरनार तत्व तिथे संपूर्ण स्वयंभू सर्वव्यापी आहे .तिथे आलेला हा सुंदर अनुभव .
***************
नेमीनाथ देरासरी
होता ऊर्जेचा सागर
खाली नमिता श्रद्धेने
माझी भरली घागर ॥

मूर्त उदार गंभीर
लखलखीत सावळी
मंद प्रकाशात पित
दिसे सुवर्ण झळाळी ॥

शांत भगिनी समोर
जणू प्रत्यक्ष विरक्ती
लाख आशिष भेटले
तया पदी जाता दृष्टी ॥

करुणा बहाळी
***********

मज देऊनिया शब्द
कृपा दत्तराये केली
प्रीत दाटली मनात
पदी वाहता ती आली

बाप कृपाळु कैवारी
मज धरूनिया हाती
मार्ग सुकर करून
आडरानातून काढी

शब्द पिकल्या मनाचा
मज करूनिया माळी
करी कौतुक जगात
असा करुणा बहाळी

त्यांच्या प्रेमात गुंतलो
मज हरवून गेलो
प्राप्त भोगतो संसारी
नच इथला उरलो

ऐसा कैवल्याचा रंग
मज खुणावू लागला
यत्न अवघा सरला
शब्द सोहळा उरला

दत्त वसंत
********
माझ्या मनी पालवला
दत्त सुखाचा वसंत
गेल्या भरूनिया दिशा
अवघा आनंदी आनंद॥
चैत्र पालवी सुरेख
गंध सुमनांचा मळा
स्वर नामाचा विलसे
फुले कोकिळेचा गळा ॥
वारा उत्तरेचा मंद
येई सांजेला घेऊन
गंध चंदनाचा काही
नेई राउळी ओढून ॥
देही उत्सव नटूनी
मनी ऋतुराज येई
धुंद मोहर जाणिवी
सुख उघडून जाई॥
भाग्य आले माझ्या दारी
तन मनाचे तोरण
होई विक्रांत हिंदोळा
सुखा थिटे त्रिभुवन ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

बाप कृपाळुवा दत्त
********
दिशा गेलेल्या गिळून
जग गेलेले संपून
तुझे अस्तित्व उरले
तन मनाला वेढून

थेंब पाण्यात सांडला
थेंब वाहता जाहला
थेंब थेंबाचा सागर
थेंब म्हणावे कुणाला

वाट धुकट धुसर
नभ ओघळे झांजर
उब पदरी बाळाला
तैसे सुखावे अंतर

सारे दुःखाचे उखाणे
गेले सुखात मुरून
नाव दत्ताचे ओठात
लाज जगाची सोडून

बाप कृपाळुवा दत्त
सवे नाथांचा संघात
झाला भाग्याचा विक्रांत
तया पायी होतो रत

जीवा घालणारी साद
दाट धुक्यातील वाट
दीप दूरवर मंद
याद साठलेली आत

पान पान ओेले चिंब
चिंब भिजलेले मन
चहू बाजूने गगन
दत्त विराट होऊन

पाय अनवाणी वेडे
होते अधीर धावत
खडे टोचणारे काही
नाव ओठात आणत

झालो पवित्र पावन
तूच श्वासात देहात
शिर भिजलेले ओले
तुझा डोईवर हात

कण कण सुखावला
दत्त चैतन्यी सजला
आलो कुठून कुठला
सारा विसर पडला

देई रे कोपरा
**********
प्रत्येक पायरी
असे प्रभू दत्त
शिखर न अंत
चालण्याचा ॥

प्रत्येक श्वासात
कृपेचा प्रपात
तुझिया ऋणात
जगतो मी ॥

असा घडो यज्ञ
प्रभू जगण्याचा
घडो सर्वस्वाचा
स्वाहाकार ॥

सरू दे संकट
सरत्या क्षणांचे
रित्या या काळाचे
अंतहीन ॥

देई रे कोपरा
तुझ्या कपाटात
मज स्वरूपात
ठेवी दत्ता ॥

शोधतो विक्रांत
कडी कपारीत
यावे अवचित
दिगंबरा ॥

राम होय
******
अमूर्ताचा गाभा
प्रेमाचिया ओघा
भक्तांचिया लोभा
राम होय ॥

शब्दातीत सत्य
मनाच्या अतित
दिसण्या किंचित
राम होय ॥

निर्गुणाचे शून्य
आकार लेवून
सगुणी सजून
राम होय ॥

इंद्रियावगम्य
प्रज्ञा प्रावरण
प्रेमाला भुलून
राम होय ॥

विश्वाचे कारण
विश्वाला व्यापून
उरे शब्द दोन
राम होय ॥

लौकिका सोडून
जाणीवी जगून
विक्रांतचे स्वप्न
राम होय ॥

************
दत्ता शिणलो रे शिणलो
तुझिया पदी मी आलो ॥
आता सरली रे ताकद
करी करुणा हे भगवंत ॥
जीव हा जगी होरपळे
करी तू वर्षा कृपाळे ॥
तुज वाचून रे मजला
कुणी नाही रे दयाळा ॥
जन्म गेला रे वाया
व्यर्थ शिणली ही काया॥
करू नको रे अव्हेर
कृपा करी दासावर ॥
विक्रांत भवात बुडता
बोल लागेल तुज दत्ता ॥
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
००००००

दत्ता तुझे बोलावणे
***************
किती करू मी बहाणे
किती टाळू आणि येणे
कानी रोज निनादते
दत्ता तुझे बोलावणे ॥

संसाराची गोडी वेडी
वाढे आणखीन थोडी
मग रोज उदयावरी
जावूनिया थांबे गाडी ॥

ऐसा कैसा तू रे हट्टी
थट्टा करी जागोजागी
घाली पाडी तोंडघशी
अपमानाच्या वा आगी ॥

दारिद्रयाची देसी गादी
उपवासे पोट भरी
कानी कपाळी सतत
अनित्याचे गाण करी ॥

खेचूनिया नेशी तिथे
वैराग्यांच्या होती बाता
अचूकश्या मिळे लाथा
मोहबळे कुठे जाता ॥