धार्मिक-साहित्य

**********
वाहतो हे शब्द
अक्षरांची पोथी
नाही तया गाठी
अनुभव ॥
कुणी कुणी येते
ऐकविते ज्ञान
कंटाळून कान
गेले तया ॥
जाणत्या जवळी
सदा उभे मौन
वायफळ प्रश्न
निरर्थक ॥
शास्त्राचा धांडोळा
बुद्धीचा पाचोळा
अवघा घोटाळा
गमतसे ॥
जाणत्या जवळी
जाणण्यास जाता
जाणण्याची वार्ता
बुडो जाते ॥
जयाचे वरण
करीतसे आत्मा
तया अपघाता
नाव ज्ञान ॥
बाकी कसरत
श्वासांची शब्दांची
चाले जगताची
मुक्तीसाठी ॥
विक्रांत निमूट
पाहुनिया गती

डिसक्लेमर - लेखिका ज्योतिषावरती विश्वास ठेवते. या धाग्याचा स्कोप, तो विश्वास योग्य आहे की अयोग्य हा नाही.

श्री गहिनीनाथ
*************
खेळता गोरक्ष
घडली करणी
उद्भवे गहिनी
मातीमध्ये

भिवून बालके
भूत त्या म्हणून
बसले लपून

तो करभाजन
मच्छिंद्रे जाणून
हृदयी धरुन
प्रेम दिले

घडवून याग
देव संगतीत
गहिनी पंथांत
नाथ केले

गहनीने थोर
निवृत्ती तो केला
ज्ञानेश दिधला
महाराष्ट्रा

नाथपंथाच्या या
गहिनी फांदीला
बहर हा आला
वारकरी

मराठी देश हा
ऋणी गहिनीचा
जिव्हाळा जीवाचा
पुरविला

पूर्वेकडून सूर्याची किरणे संपूर्ण सृष्टीवर प्रकाशाची उधळण करत होती . सर्व सृष्टी प्रकाशाने न्हाऊन निघत होती .प्रकाशाची चाहुल लागताच पक्षी किलबिलाट करत होते.पक्षांचे थवेच्या -थवे घरटी सोडत आकाशात उड्डाण करत होते .नदी घाटावर लोक सकाळची स्नान संध्या उरकत होते .तर कोणी मंत्रोच्चार तर कोणी सूर्य नमस्कार करत होते .महिला घरदार स्वच्छ करत होत्या; तर कुठे रांगोळी काढण्यात मग्न होत्या .गुरेढोरे ,घोडे ,हत्ती अंग झटकून उभी राहत होती . गोशाळांमध्ये स्त्री -पुरुष धारा काढत होते.कोठे लांबच्या मंदिराचा घंटा रव कानावर येत होता.तर कुठे भूपाळीचे मधुर स्वर कानावर पडत होते .

हिंदू धर्मातील जुनाट कर्मठ चालीरीती , परंपरा आणि कालबाह्य , तर्कविसंगत शास्त्रनियम व रूढी फेकून देवून नवीन कालसुसंगत धर्मशास्त्र निर्मितीच्या प्रयत्नांकरिता हार्दिक अभिनंदन व शुभेच्छा !!!

धर्मशास्त्रात काही "स्थिर तत्त्वे" व काही "चल तत्त्वे'" आहेत असे म्हटले जाते . "कर्म" आणि "क्रिया" या भिन्न आहेत जसे की स्वतःच्या शारीरिक क्रिया म्हणजे जेवणे , न जेवणे , आंघोळ , शौचक्रिया इत्यादी . ह्या क्रिया म्हणजे कर्म नव्हे . कर्म तेव्हाच बनते जेव्हा त्या क्रियेमागे विशिष्ट हेतु अस्सतो . व त्या हेतुनुरूप ते कर्म चांगले अथवा वाईट ठरते .

*******

मागतो तुजला
एकच मी दान
कृपेचे कवन
करि मज ॥
जरा हे शब्दांचे
तेज मावळून
घडू दे दर्शन
गाभ्यातले ॥
मागतो चांदणे
चकोराच्या चोची
प्रभा निरभ्राची
दिसो मज ॥
थिल्लराचे जीणे
नको नको आता
व्हावा मी वाहता
महा ओघ ॥
परी घडे सारे
तव कृपा बळे
एवढेच कळे
मज लागी ॥
म्हणूनिया पायी
ठेवी सदा माथा
सांभाळ विक्रांता
ज्ञानदेवा॥
***
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http ://kavitesathikavita.blogspot.com

अमा यांचा, डिटॉक्स (https://www.maayboli.com/node/13515?page=3#comment-4436683) हा छानसा धागा वाचला आणि माझ्या स्तोत्र वाचनाच्या छंदाची आठवण आली. कविता आणि स्तोत्रवाचन दोन्ही विरंगुळा आणि बॅटरी रिचार्ज करण्याची साधने. दोन्हींची अतोनात आवड आहे मला. या विषयावरती लेख लिहीलेले आहेत ते इथे पुनर्प्रकाशित करते आहे.
_________________________________________________________________

आजच्या जगात सर्वच विषयांवर विपुल साहित्य पुस्तकांच्या माध्यमातून उपलब्ध आहे. अध्यात्मिक किंवा धार्मिक विषय त्याला अपवाद नाहीत. आज मराठीतून किंवा हिंदी आणि इंग्रजीतून अध्यात्मिक विषयांवर अनेक पुस्तके उपलब्ध आहेत (फक्त बुकगंगा वर या विषयाची ९००० च्या आसपास पुस्तके आहेत). अध्यात्मिक आणि धार्मिक पुस्तके वाचण्याचा छंद असल्यास (खास करून जेष्ठ नागरिकांसाठी) आवडीच्या विषयातील पुस्तक निवडण्यापासून ते विकत घेऊन वाचण्यापर्यंतचा प्रवास खुप मोठा असतो. तसेच आर्थिक मर्यादांमुळे सर्वच पुस्तके विकत घेऊन वाचता येत नाहीत.

चित्रे जालावरुन साभार. जरी माझ्याकडे पुस्तक असले तरी, कविता गूगल करुन शोधुन टाकलेल्या आहेत.
.

||शेगावीचा राणा||

खूप जाहले व्याप जगाचे,
उसंत आता व्हावी थोडी,
कुठवर नेईल मज प्रपंचे,
तुज नामाची लागो गोडी.

तू विठ्ठल तू समर्थ माझा,
तिर्थनगरी मज शेगावी,
मी बंकट तू माझा राजा,
मुर्ती तुझी मज डोळा न्हावी.

पुष्पसूमने मी तुज अर्पितो,
निरंकार तू माझ्या देवा,
विनासये तू मजसी देतो,
भक्ती तुझी मज अमूल्य ठेवा.

उभ्या संकटा तारुणी नेसी,
स्मरण तुझे मज ऊर्जा देते,
पामर मी, तू ह्रृदय निवासी,
तू गण गण गणात बोते...

गजानन बाठे