देव

त्याच त्या चुका त्यांच्या तुही करतोय
रांजन पापाचे पूर्वसुरीसारखेच भरतोय
एक दिवस त्यांच्यासारखी हालत होईल
जागीर मानलेली जनताच लाथ देईल

तू लाख भूल दे त्यांना जातीपाती, धर्माची
उमगलय भाकरीच शमवी आग पोटाची
माहीत आहे बेगडी कळवळा तुला देवाचा
तुला कसं उमगावं देव भूकेला भावाचा ?

ओळखली देवाने तुझ्या दुष्टबुध्दीची चाल
ऐकले देवळातून धूम ठोकली त्यानेही काल
दिखाऊ भक्ती तुझी , गेलास जरी मंदिरी
तो देवही सोडून राऊळ , गेलाय दीना घरी

आमच्याकडे हुंडा वगैरे घेतला जात नाही, लग्नाचा खर्च वर वधू दोघे अर्धे अर्धे उचलतात, मानपान वगैरे फारसे नसते.. असे म्हणतात, प्रत्यक्ष अनुभवले नाही. कारण माझे लग्न आमच्यात झाले नाही.

माझ्या बायकोकडे मानपान, हुंडा, जावयाचे लग्नाआधीच भरभरून लाड पुरवणे वगैरे भरपूर चालते.. असे ती म्हणते, प्रत्यक्ष अनुभव नाही. कारण मी तिच्याशी पळून लग्न केले. त्यामुळे स्वाक्षरी करायला आलेल्या तिच्या बहिणींनी जी ईवलीशी क्याटबरी दिली तीच गोड मानून घेतली.

मित्रहो! गेले काही दिवस एका प्रश्नाने मनात घर केले आहे.मी हा प्रश्न बर्‍याच जणांना विचारला पण पटेलसे उत्तर कुठेच मिळाले नाही.

वरच्या फोटोत दिसणार्‍या व्यक्ती श्री रतन टाटा आणि श्री मुकेश अंबानी हे भारतातील अब्जाधीश उद्योगपती आहेत.फोटोत ते तिरुपतीच्या बालाजी मंदिरात दर्शनासाठी आल्याचे दिसत आहे.निदान ते मंदिर प्रांगणात आहेत इतके तरी नक्कीच.

तर प्रश्न असा आहे की हे दोघे अब्जाधीश पदरचे ३-४ तास खर्च करुन तिरुपतीच्या बालाजीला का गेले असावेत? (मंदिर कोणत्या देवाचं आहे हा प्रश्न इथे महत्वाचा नाहीये.ते कोणत्याही देवाच्या मांदिरात गेले तरी फरक पडत नाही.)

येत्या जन्मी पक्षी। करि मला देवा।
वैराग्याने खोपा। सोडे सहजी।।

येत्या जन्मी देवा। कर वृक्ष वल्ली।
स्थिर कर्मयोगी। दुजा नाही।।

वाघरू होईन। आनंदाने देवा।
पोटासाठी हिंसा। धर्मची तो।।

नर जन्मी देवा। दिली मज बुद्धी।
परि मनी भिंगरी। बांधिली गा।।

नर जन्म दिधला। उपकार देवा।
घेईन केशवा। नाम तुझे।।

-रोहन

देव!
‘देव’ या संकल्पनेबद्दल खूप मतमतांतरे आहेत. कुठलंही मत मान्य नसलं तरी त्याबद्दल परमतसहिष्णुता ठेवून आदर असावा.
मी माझ्या अल्प बुद्धीनुसार काही विचार मांडत आहे. सर्व वाचकांना नम्र विनंती की, हे माझे वैयक्तिक विचार आहेत. कुणाच्याही विचारांचा अनादर करण्याचा माझा मुळीच उद्देश नाही. माझे विचार कुणाला पटतील किंवा कुणाला पटणारही नाहीत. ते सगळ्यांना पटावे हा माझा आग्रहही नाही. मी स्वतःशीच केलेलं हे विचारमंथन आहे. ते तुमच्यापुढे मांडतो. पटलं तर घ्यावं नाहीतर सोडून द्यावं.

जिथे मागण्या विरतात आणि संवेदना पोचतात
तिथे माझा देव

जिथे असण्याची प्रौढी नाही
अन नसण्याची भीती नाही
एकरूप, एकचित्त, एकतान
गवसे जिथे गाभारा मनीचा
तिथे माझा देव

तो असेल विठ्ठल, गजानन
किंवा येशू वा अल्ला
रंग जिथे एक होती
माझे मीपण गळे जिथे
तिथे माझा देव

उरे न कोणी आपला परका
न रंक कोणी न कोणी राजा
कुणी दुखवी न कुणा भावना
अनुभूती अशी मिळे जिथे
तिथे माझा देव

अरे किती शोधलं तुला मी
तुझ्या नेहमीच्या ठिकाणी
देवळाच्या आत , गाभाऱ्यात
मशिदीत
गुरू द्वारात,
चर्च मध्ये,
पण छे पत्ताच नाही तुझा .

शोधून शोधून दमले
मनात म्हंटलं अरे हो
यालाही जरा उसंत घेऊ द्या .
रोजच्या धावपळीत कंटाळा आला असेल ना तुला?

महाआरत्या
महाप्रसाद,
भक्तांची अलोट गर्दी,
जाडजूड देणग्या बुकं,
देणग्यांचे महापूर,

माड
एक माड एकदा
ऊंच ऊंच वाढला
बघता बघता कसा
आभाळी चढला

विचारले मी त्याला
कुठे लगबग निघाला
झावळ्या हलवून म्हणला
जातो देवाच्या भेटीला

टाचा उंचावून राहिला
घर देवाचे शोधत
बोट सुर्यकिरणांचे धरले
आभाळही मागे पडले

प्रयत्नात झावळ करपून
गेले
अंगावर खडबडीत खवले
आले

तरीपण माड खचला
नाही
धुमारा आशेचा सुकला
नाही
इतक्यात झाली आकाशवाणी
शहाळ्यात तुझ्या अमृतपाणी
तहाणलेल्या देऊन बघ
प्रभूकृपेचा बरसेल मेघ