बाप सांभाळतो
***********
बापू सांभाळतो
पाठीशी राहतो
मोकळे सोडतो
लक्ष देतो
बाप कनवाळू
देही भरे बळ
दावतो आभाळ
उडायाचे
बाप जगण्यात
करतो पोषण
तन आणि मन
हाती घेत
बाप सामोर ते
सदा उदाहरण
जगण्या जीवन
मजसाठी
बाप देवराय
संपूर्ण सगुण
तयाचे चरण
तीर्थ मज
***
-
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://kavitesathikavita.blogspot.in
बाप
माय जशी राबते दिवसाकाठी,
बाप तेवढा जागतो रातीनं.
तापात जगतो जीवन सारं,
उपेक्षित का ठेवला नियतीनं ?
दिसतो जरी पाषाण रुक्ष,
हळवा असतो तो हिमतीनं.
बाप होणं सोपं नसतं,
जीवन जगतो शिस्तीनं.
बाप म्हणजे जीवन अनुभव,
समाजाशी जोडनारा दुवा असतो.
म्हणून बसलेला का असेना?
बाप तेवढा हवा असतो.
बाप म्हणजे छत्र सावली,
असता नसते कुणाची छाप.
किंमत त्याची कळते तेंव्हा,
आपल्यात जेंव्हा नसते बाप.
@गजानन बाठे
बाप कसा असा तू न्यावे खांद्यावरुनी
नामघोष पंढरीचा माझ्या कानी आला
विकलांग देह , मन आले माझे भरुनी
विरह सोसण्याचा अतिरेक झाला
बाप कसा असा तू न्यावे खांद्यावरुनी
नामा नाचता दारात थिरके माझा पाय
किर्तनी तुकयाच्या हरखले पंढरपूर
सारे पुण्यवंत देवा मीच पापी काय
पापणीत दाटे तुझ्या दुराव्याचा पूर
गलितगात्र देहातही चैतन्य जागवीतो
तुझ्या कृपाप्रसादाने विश्व आनंदले
गंजला ओठही गाणे तुझे गातो
मज मात्र कष्टविशी अपराध काय झाले
सगळ्या बापांसारखेच,
आपल्या बापालाही काही कळत नाही
याची खात्री पटल्यानंतर…
मला ह्याच शाळेत का घातलं?
फुटबॉल ऐवजी क्रिकेटला का नाही टाकलं?
असे आरोप केल्यानंतर…
बाप आहे ना, तो चुकतोच.
आपल्यासारखा स्मार्ट तो मुळात नसतोच
हे समजून चुकल्यानंतर…
मग तू स्वतः बाप झाल्यावर,
वैतागून पोरांना ओरडून झाल्यावर
प्रेमाने जवळ घेतल्यानंतर…
तो पाहिला ना अत्ता..बाप वेडा मी
हसता हसता अवचित रडू लागला
भरुन आलेला होता आतून .. हसतानाच!
हे मात्र तो रडल्यावरच कळलं
शब्द बंद झाले..भावना अबोल झालि
कारण आता मुलीला सोडून बापच जाणार होता
लग्न मंडपातून त्याच्या आपल्या घरी..
एक न तुटणारि फिल्म काही क्षणात सलग दिसून गेली त्याला
आणि त्या पुढला मुलीच्या आयुष्यातला सुखाचा भाग त्याला दिसणार नाही याची खंत ..उरलेल्या उपस्थितांना
आणि मग काही क्षणातच , आदल्या दिवशीचं कार्यालयातलं स्वागत कमानिचं दार..
परतीच्या गाड्यांनि भरुन येऊ लागलं
आणि याचीही पावलं जड होऊ लागली मग
!
मागच्याच आठवड्यामध्ये जागतिक वडील दिन साजरा झाला (२३ जून फादर्स डे झाला ) त्या निमित्ताने वडिलांबद्दल काही ४ गोष्ठी मांडत आहे अर्थात या सगळ्या गोष्टी मी झी मराठीवरील एक कार्यक्रमात एक मुलीने सांगितलेल्या आहेत पण मला हि खूप आवडल्या आणि पटल्या हि आणि त्या अनुषंगानेच इथे मांडत आहे .
बाप
रोजची रात्र,
दारुच्या वासाची.
बापाच्या अर्वाच्य शिव्यांची,
त्याच्या अखंड बडबडीची,
शब्दाने अब्रूचे लचके तोडणारी,
त्याने न मारताही
होणा-या असंख्य वेदनांची.
न लागणारी झोपही सकाळची वाट पहात
झोपेच्या गोळ्या विकत घ्यायचा निर्धार करणारी.
रोजची सकाळ,
बापाच्या प्रेमळ हाकेने उठवणारी.
त्याने केलेला आयता चहा ढोसणारी.
बापाने चिरुन दिलेली भाजी
फोडणीस टाकणारी.
त्याने टिपून आणलेली फुलं
गज-यात माळणारी.
न चुकता कामावर जाताना
त्याला दारुला पैसे देणारी.
अंजली मायदेव
तू मोजत होतास ढेकळं
वेड्यावाकड्या बांधावर बसून
मी मोजत होतो आठ्या
तुझ्या कपाळावरच्या......
किती काळकुट्ट दिसत होतं
घामानं भिजलेलं तुझं कपाळ
किती दाहक वाटत होता तुझा घाम
नाकाच्या शेंड्यावरुन टपटप खाली पडणारा...
बरडावरच्या विहिरीत
तू रोज डोकावून पहायचास
आणि मी तुझ्या डोळ्यातल्या विहीरीत
काळाकभिन्न खडक बघायचो.....
तुझ्या निगरगट्ट हातावरच्या रेषा
किती अस्पष्ट झाल्या होत्या
भुईचा ऊर फ़ाडताना
नांगराची मुठ आजन्म पकडताना.......
स्वप्नांच्या भुसभुशीत जमिनीत
दररोज फ़ुलून येणार्‍या
अपेक्षांच्या कोवळ्या फ़ुलांना
तू कुस्करत होतास निष्ठूरपणे
इच्छा नसतानाही
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.