तेजोमय आकाशदीप हा
प्राचीवर लाविला कुणी
किरणांची आरासही पहा
रंगावली जणु नभांगणी
भल्या पहाटे गात भूपाळी
विहग विहरती वनोवनी
वृक्ष लेवुनी तिलक कपाळी
कृतार्थ होती मनोमनी
दाही दिशांना गुलाल उधळुनी
लीन मेघ शरदाच्या स्तवनी
पाही कौतुके दीप उजळुनी
सरिता ती जलदांची जननी
इच्छा धरिते एक इथेची
दिपावली ही सृष्टीची
कथा सरावी दुष्काळाची
व्यथा नको अतिवृष्टीची
शाश्वत करण्या मार्ग आपुला
साथ हवी ऋतुमानाची
तिमिर भेदण्या अज्ञानाचे
ज्योत हवी विज्ञानाची
कर्नाटकातल्या चिकमगळूर जिल्ह्यात कुद्रेमुख राष्ट्रीय उद्यान आहे. या परिसरात सहा-सात ट्रेक्स आहेत. त्यापैकी कुद्रेमुख शिखराचा ट्रेक सगळ्यात मोठा आहे. हे मलयनगिरीनंतर कर्नाटकातलं दुसर्‍या क्रमांकाचं सर्वात उंच शिखर आहे. आम्ही यावेळी कुद्रेमुखची चढाई न करता तिथल्याच दुसर्‍या ’कुरिंजल’ नावाच्या शिखराचा ट्रेक करायचं ठरवलं होतं. या ट्रेकचं हे थोडक्यात वर्णन!
कवितेच्या ओळी चार
अलंकार ना उपमा
रुपक ना विलक्षण
उपदेश नाही कुणा
जीवनाचे तत्त्वज्ञान
दुर्बोध ना अतर्क्यसे
कृष्ण विवर भेदून
गूढ अगम्य ना तेथ
डोळे जाती विस्फारून
स्वैर निसर्गात दिसे
मन मोहकशी खूण
चित्त तरंग थांबले
एकरुप तेचि क्षण
मनी ओघळत आल्या
कवितेच्या ओळी चार
लख्ख लख्खसे होऊन
क्षणी निवाले अंतर
आज १४ ऑक्टोबर २०२४ रात्री चंद्र- शनि पिधान!
C/2023 A3 (Tsuchinshan-ATLAS) धुमकेतूचे संध्याकाळच्या आकाशात आगमन
✪ सह्याद्री पर्वतरांग व कोकणाचा संगम असलेली शिवथरघळ!
✪ "केल्याने होत आहे रे, आधी केलेची पाहिजे!"
✪ सोलो सायकलिंग नव्हे निसर्गाच्या सान्निध्यातली तीर्थयात्रा!
✪ शेकडो धबधबे, असंख्य डोंगर आणि अजस्र वरांधा घाट
✪ अजस्र धबधबा- जीवंत प्रवाहाचं रमणीय प्रतिक
✪ आयुष्यभराचा अनुभव देणारी १२४ किमीची थरारक सायकल राईड
✪ अनेक किल्ल्यांच्या परिसरातलं निसर्गाचं विराट रूप दर्शन
✪ परतीच्या थरारक प्रवासाची उत्सुकता
कसे कोण जाणे, कसे नजरेतून सुटले,
या झाडांनाही येतात एवढी सुंदर फुले?
वर्षभर नुसतीच हिरवी, टोकदार पाने लेऊन,
कशी उभी असतात की मुक्याने?
आज अचानक, पावसाच्या एका शिडकाव्यानंतर,
कुठून फुलले आहेत हे रंगित तुरें, फांदीफांदीवर?
कसे कळले तुम्हाला की आजचा दिवस आहे फुलायचा!
एकेकट्याने नाही, सगळ्यांनी मिळून सजायचा?
कोण गुणगुणते हे गुज तुमच्या कानात?
हीच ती वेळ हे कसे उमटते अंतरंगात?
आमच्या डोळ्यांना दिसते जे आत्ता आहे ते,
विसरून, हरवलेल्या संवेदनांचे रिकामे गाभारे.
दैवी आणि तेवढच दुर्मिळ फूल म्हणून ब्रम्हकमळाची ख्याती आहे.
निबिडात दडलेल्या
निळ्याभोर पाखराची
लवलवती लकेर
जेव्हा कानावर येते....
निळ्यासावळ्या निर्झरा
फेसाळत, कवळून
पाणभोवर्‍याची माया
जेव्हा पैंजण बांधते...
मावळतीच्या बिलोरी
आभाळाला तोलूनिया
एक इवले पाखरू
जेव्हा पंखावर घेते...
काजळल्या नभावर
निळी रेष रेखाटत
दिशा, कोन झुगारून
जेव्हा उल्का कोसळते....
.....काळजात रुजलेल्या
कुण्या कवितेची ओळ
ध्यानीमनी नसताना
तेव्हा ओठावर येते
एका रविवारी सकाळी निवांत बसले असताना एक सुंदर फुलपाखरू माझ्या बाल्कनीतल्या झाडांजवळ भिरभिरताना दिसले . ते कडीपत्त्याच्या झाडाजवळच जास्तवेळ घुटमळत होते . तेव्हा माझ्या लक्षात आले की त्याला अंडी घालायची आहेत. ( फुलपाखरे साधारणपणे कढीपत्ता किंवा लिंबाच्या झाडावर अंडी घालतात) . बाल्कनीला कबुतरांसाठी जाळी लावल्यामुळे फुलपाखरू पानांवर बसू शकत नव्हते . म्हणून मी हळूच ३ -४ डहाळ्या जाळीबाहेर काढल्या आणि लांबून बघू लागले . तेव्हा फुलपाखराने पानांमागे अंडी घातली अन् उडून गेले . आणि सुरु झाला एक सुंदर जीवनप्रवास !
जवळपास २०-२५ लोकांचं भोवती रिंगण होईल एवढं मोठं खोड असलेल्या महाकाय वृक्षांच्या वनात फिरायला चला !
मागच्या महिन्यात योसेमिटे नॅशनल पार्कला जोडून आठवडाभर जंगल भ्रमंतीचा बेत आखलेला. जिथे फोनला सिग्नलही मिळणार नाही अशा वळणावळणाच्या डोंगराळ भागात, झाडं, झुडुपं, वेली, खळाळतं पाणी अशा निसर्गात दिवसाचे १२-१४ तास मनमुराद भटकंती.
