मायबोली

चरख्यामध्ये फिरत राहतो एकच तागा
आयुष्याचा विणत राहतो तुटका धागा

मी शब्दांना ओळींमध्ये बसवत होतो
स्वल्पविरामाने बिघडवली सगळी जागा

विचार घोड्यागत चरतो सगळ्या विषयांना
लीदेने बरबटली आहे मनात पागा

जहरी नव्हता दंश तुझा हा अजिबातही
सुळ्यात कसला साठा आहे बघ रे नागा

पक्षी, भुंगे, मधमाश्यांना कर्फ्यु लागला
सुन्या सुन्या आहेत फुलांच्या सगळ्या बागा

परब्रह्मधामी निजला तो सगुण भक्तीने
सदरेवरती मोकळी आहे त्याची जागा

अव्यक्त आई

असलीस जरी दुःखी तरी हसरी असण्याच दाखवतेस तु
तुझ्या या बाळांना ठेवून आनंदी नेहमीच पाठीशी असतेस तु

मारतेस तु,बोलतेस तु , कधी कधी रागवतेस तु
मग का जखम काही झाल्यावर डॉक्टर होतेस तु

चुकले तूझे बाळ कधी तर आई सावित्री होतेस तु
प्रेम शिकवत या जगाला मग आई जिजाऊ होतेस तु

असल्यास दुःख काही व्यक्त का नाहीस होत तु
प्रश्न हा नेहमीच असतो मला का अशीच अव्यक्त असतेस तु?

जिंदगी के गलत 'जाम' मे उलझे है हम!
प्याले मे ढुंडने चले थे, पर सुबोह शाम रस्तो पे खोये है हम!!

ज़िन्दा तो है जरुर, पर जीन्दगी कुछ नाराज सी है हम पर!
भीड मे ही तो रहते है, पर तनहाई मंडराती है हर लम्हे पर!!

आभाळाला झुकवू आधी पंखांना बळकट बनवू
हे मृत्यू आयुष्याची चिमणी नंतर दोघे उडवू

रात्रीपुरता विचार करतो आणि निघून जातो ना
कधीतरी चादरीत माझ्या स्वप्ना आपण स्वप्न बघू

अबलख इंद्रधनूचा घोडा उधळण रंगांची करतो
खोगीर त्याचे काढ पावसा, मुक्तपणाने दे उधळू

वळणदार बनवूच नको नात्याचा रस्ता टोकाशी
दोघांमध्ये धूसर सीमा आधीच आहे ती उखडू

बर्फाच्या अस्तरात खाली पाणी शापित पहुडले
चल किरणांचा खंजीर घेऊन प्रवाहास ह्या मुक्त करू

कुठल्या मातीमध्ये घडला आहे?
माठ मनाचा नुसता गळका आहे

निळ्या ढगांची गर्दी वाढत गेली
पाऊस बहुदा मरून पडला आहे

थांब जरासे विचार करून बोलू
हा संवाद नव्हे हा गलका आहे

कोंदण करून घेऊया किरणांना
महिन्यांनंतर प्रकाश पडला आहे

नकोच आगीशी इतकी आपुलकी
नको निखारा फारच जळका आहे

लाट उसळते आहे विझते आहे
कुठे किनारा जाऊन दडला आहे

पायजमा इर्षेचा सफेद आणि
सात्विकतेचा सदरा मळका आहे

अवघड कविता करते आहे जगणे
काळ विचारामध्ये गढला आहे

.....

खर तर " यु मेड माय डे " हा शब्द प्रयोगच मला आवडत नाही. आपला दिवस आपल्या मालकीचा असावा. आपण स्वयंस्फुर्तीने तो घडवावा. त्या दिवशी फारसे काही घडले नाही तरी ते घडण्याच्या दिशेने एक पाऊल चालणे हे सुध्दा आपल्या नियंत्रणात असावे.

माझा दिवस परावलंबी असू नये. दुसर्याने दिलेल्या प्रोत्साहनावर अवलंबुन असू नये असे मला कायम वाटते. माझा दिवस काही घडवण्यासाठी माझ्या नियंत्रणात असावा असे वाटते, आनंद सुध्दा दुसर्या कोणी देऊ नये, तो आपला आपल्याला घेता यावा. जमलेच तर देता यावा असेही वाटते.

तो उदासीनता लपवत नाही आता
तो कोणालाही दुखवत नाही आता

मदतीस कुणी आले ना त्याच्या वेळी
तो वेळ कुणाला कळवत नाही आता

स्वप्नांना हसले सगळे एकदिलाने
तो स्वप्नांमध्ये हरवत नाही आता

भरतीने लुटले वाळूचे घर त्याचे
तो शंख-शिंपले जमवत नाही आता

तो विरोध सोसून पोहून दमला इतका
तो प्रवाह कुठला वळवत नाही आता

घोड्यांची शर्यत नशिबी आलीच नाही
तो काळीज त्याचे दमवत नाही आता

प्रत्येकाच्या मर्जीने झुकला तो ही
तो गुडघे त्याचे मळवत नाही आता

ठेविले अनंते जगतो आहे सध्या
तो काही केल्या उसवत नाही आता