सिल्क पेंटिंग असा काही कलाप्रकार असतो हे मला माहित नव्हते आणि अजूनही नाही. पण अशी पेंटींग्ज मी स्वतः करत असे. त्याबद्दल हे. अगदी पहिल्यापासून सविस्तर लिहितो.
मुंबईच्या प्रिंस ऑफ वेल्स म्यूझियममधे भरतकामाचे दोन अप्रतिम नमुने आहेत. ( हे नेहमीच प्रदर्शनासाठी
असतील असे नाही.) ज्या ज्या वेळी मी ते बघतो, त्यावेळी भान हरपून जाते.
ते बहुतेक भारतीय नाहीत. माझ्या अंदाजाप्रमाणे चिनी आहेत. त्यापैकी एक आहे एका तूर्रेबाज कोंबड्याचे.
भारतीय कोंबड्यापेक्षा जरा वेगळा असा तो कोंबडा आहे. आजूबाजूला काही कोंबड्या पण आहेत. रंग आता
सास-बहू मधली भांडण, कटकारस्थान आणि एकूण च पुरूष जमातीची गळचेपी या तीन गोष्टीभोवती फिरणार्या हिंदी-मराठी सिरीयल्स पाहण्यापेक्षा मला स्टार वर्ल्ड वरील भन्नाट कॉन्सेप्ट्स असणार्या मालिका बघायला आवडतात. फ्रेंड्स, हाउ आय मेट युवर मदर आणि टू अँड हाफ मेन आणि सगळ्यात भन्नाट आवडत म्हणजे द सिंपसन्स. सिंपसन्स ही सेटिरिकल पॅरोडी या वर्गात मोडणारी animated serial. २० वर्षापूर्वी सुरू झालेला हा शो अजूनही चाहत्यांमध्ये तितकाच लोकप्रिय आहे. द सिंपसन्स ही स्प्रिंगफील्ड या अमेरिकन शहरात राहणार्या एका परिवाराभोवती फिरते.
दोन डोंगरावरुन सरळ
मोकळ्या पठारावर
न विसावता
सरळ कर्र झाडीतील
राजवाड्याचा दरवाजा
हलकेच किलकिला
करुन आत डोकावल्यावर
थोडावेळ निकाराचे युध्द
मग अचानक
पांढर निशान फडकवून
तलवार मॅन केली
ती ही जिंकल्याच्या
अविर्भावात.....
परवा मुंबई - पुणे प्रवासात मस्त धुकं भेटलं. दुपारी नऊ -साडेनऊला सुर्य चंद्रासारखा दिसत होता, मधूनच दिसेनासाही होत होता!
मोबाइलने, बसच्या काचेतून काढलेले फोटो आहेत, समजून घ्या!
मेंदी - लहानपणापासूनच लागलेलं एक वेड. सोलापूरला असताना लहानपणी फक्त नागपंचमीला मेंदीच्या झाडाची पानं तोडून वाटून तिचा लगदा करुन हातावर गोळे लावले जायचे. नंतर पावडर आणून, पंच्यातून चाळून, सगळे सोपस्कार करून पेस्ट तयार होऊ लागली. मग ती चांगली रंगावी म्हणून प्रचंड प्रयोग!!
राजसच्या वेळी दिवस राहिले असताना मनशक्ती (लोणावळा) केंद्र आयोजित एकदिवसीय गर्भसंस्कार शिबिराला आम्ही उभयतांनी हजेरी लावली होती. तेव्हा होऊ घातलेल्या माता-पित्यांनी करावयाचे आचार-विचार तसेच गर्भावतीचा आहार-विहार इ. बद्दल समुपदेशन, माहितीपर व्याख्यान इ. दिले गेले. त्यात गर्भवतीने अधून - मधून एक धैर्य-प्रतीक चित्र काढावे असे सांगितले गेले. त्यांनी दिलेल्या एका माहितीपर पुस्तकात काही राष्ट्रीय संत, थोर पुरुष इ. ची चित्रे दिली होती. आणि ती चित्रे नेहमी काढतो तशी काढायची नव्हती. तर चित्र उलटे (म्हणजे खालची बाजू वर व वरची बाजू खाली. उपडे नव्हे!) ठेवायचे. आणि आता ते जसे दिसते तसे काढायचे.
कुणी पुसावे डोळे म्हणून आसवं येत नाहीत
का होतात सर्द पापण्या मलाच नाही माहीत
सरत नाही संध्याकाळ विरत नाही अंधारात
दिवस रात्रीच्या वेशीवरती हरवलेपण आत
कळले नाही कधी निसटला हातामधला हात
गेले सारे उरे निशाणी हातावरल्या रेषांत
सगळे आहे तरी रितेपण झाकळल्या मनात
काय मिळे हे सुख मलाही तु दिलेल्या कळांत
काळालाही काही कळेना हि स्तब्धता जगात
सुखावते अस्वस्थ वेदना, शांती तळमळण्यात
दुखावला जो उरी झेलुनी कट्यारीची पात
तोच जाणतो लपवुन अश्रु जगणे आनंदात