अंडे

गेल्या गुरुवारी दिवाळीच्या आधी मी ऑफिसमध्ये एक जुनी पार्टी देणे लागत होतो ती फेडायचे ठरवले. फार काही जेवणाचा वगैरे बेत नाही पण टी टाईम स्नॅक्स म्हणून केक वाटायचा होता. मी घरून म्हणजे आमच्या ईथल्या दुकानातून पेस्ट्री घेऊन आलेलो. बॉक्स उघडताच जवळचे काही जण तुटून पडले तर लांबच्या काही जणांना मी घरपोच सर्विस देऊ लागलो. अश्यातच एकाने केक उचलतच सोबत एक शंकाही उचलली... "अंड्याचा नाही ना?"

गंमत जंमत म्हणत म्हणत
करणी रात्री केली जाते
कविच्या बोटांना
कवितेची धार लागते

भळभळणार्‍या कविता
कश्या आवरू समजत नाही
डकौघाने नुसता
ट्यार्पी वाढत जाई

रडका - रात्री केलेल्या कवितांच्या करणीने रडणारा

(गुर्वाज्जींच्या शिकवणीचे पालन करायचे तर विसू देणे भाग आहे)
विसू - घ्या. हवेतर तिसू घ्या.

..

स्थळ - स्वत:चेच घर.!

काळ - आई घरी नसतानाचा ..

वेळ - भूक लागण्याच्या जराशी आधीची (कारण हा पदार्थ केल्याकेल्या थेट गरमागरम खाण्यातच मजा आहे)

साध्य - वेळ पडल्यास आपणही काही करू शकतो हे ग’फ्रेंडला दाखवून देणे.

साहित्य - चूल, लायटर, भांडीकुंडी... भात, कालवण, अर्धा डझन अंडी... आणि आईचा आशिर्वाद!

फोटो - शेवटी टाकलाय (अर्थात, तुमचा आधीच बघून झाला असेल)

.......

क्रमवार पाकृ :-

परवाच्या दिवशी सकाळी सकाळी शेजारच्या जोशी वैनी चा पौडर मागायला आल्या होत्या. जोशी काका अगोदरच आमच्या घरातल्या सोफ्यावर पेपरसोबत पसरले होते. त्यांचा चहा नुकताच उरकला होता. अर्थात, आमच्याच घरचा. जोशी वैनी मात्र उसुलाच्या पक्क्या असल्याने त्या दुसर्‍याच्या घरची तयार चहा पित नाही. काका-वैनींची नजरानजर झाली तसा त्यांना त्यांचा घरगुती प्रॉब्लेम आठवला. त्यांचे आणि आमचे फैमिली रिलेशन आहेत, असेच ते समजत असल्याने त्यांनी लागलीच तो आम्हाला सांगायला घेतला..

शीर्षकावरून समजले असेलच की हि पाकृ केवळ आणि केवळ जेवण बनवण्याच्या कौशल्यात निपुण नसलेल्यांसाठी आणि काहीही पचवण्याच्या कौशल्यात पारंगत असलेल्यांसाठीच आहे.