वेदनादायी क्षणांना सण म्हणावे लागले
सलत्या जखमांस हसुनी व्रण म्हणावे लागले ॥
विखरून गेले दान जे झोळीत होते घेतले
राहिल्या काही कणांना धन म्हणावे लागले ॥
मानले मी रूख त्यांच्या सावल्या करपून गेल्या
पेटत्या उरल्या उन्हाला वन म्हणावे लागले ॥
केला तयांनी यत्न वेडा मूर्त ही घडवावयाचा
राहिल्या दगडास मजला मन म्हणावे लागले॥
द्यायचे आता न मजला राहिले कोणास काही
राहिल्या हास्यास तरिही ऋण म्हणावे लागले ॥
©निखिल मोडक
गालिब - गुलज़ार - जगजितसिंग
या आधीचे भाग
एक तरी गज़ल अनुभवावी - प्रस्तावना
एक तरी गज़ल अनुभवावी # ०१
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
होगा कोई ऐसा भी कि 'ग़ालिब' को न जाने
शाइर तो वो अच्छा है पर बदनाम बहुत है
या आधीचे भाग
एक तरी गज़ल अनुभवावी - प्रस्तावना
___________________________________________________________________________________________________________________________
हम को मालूम है जन्नत की हक़ीक़त लेकिन
दिल के ख़ुश रखने को 'ग़ालिब' ये ख़याल अच्छा है
इश्क़ ने 'ग़ालिब' निकम्मा कर दिया
वर्ना हम भी आदमी थे काम के
इश्क़ पर ज़ोर नहीं है ये वो आतिश 'ग़ालिब'
कि लगाए न लगे और बुझाए न बने
चाल दैवाची कुणा कळली कधी
वाट ही दुःखाकडे वळली कधी
का दुरावा मागते मज रात्र ही
सांगना तृष्णा तिची शमली कधी
मी न झालो वृक्ष वाटे बाजूचा
तू न त्याखाली तरी रमली कधी
पापणी ओली कशी होते तुझी
चाल ही नाही मला जमली कधी
ही कहाणी आपुली नाही जरी
ती मला नाही कशी कळली कधी
©प्रतिक सोमवंशी
कागदावरच्या शाहीचे डाग आता सुकले आहेत
माझ्या गजलेचे काही शेर मुद्दाम चुकले आहेत
आम्हा भुकेचे व्याकरण भूक लागल्यावर कळत नाही
भुकेल्या पोटापुढे पोरं अक्षरांना मुकले आहेत
बागेमध्ये बसलेली कित्येक पाखरं प्रेम करतात
त्यांच्या अमर नावांमुळे कित्येक खोडं दुखले आहेत
मी काय म्हणतो, तुम्हाला कश्याला तो गुलाब हवा?
त्याच गुलाबाच्या नादात किती काटे रुतले आहेत?
स्वप्न सारी दाखवून ते मत घेऊन गेले होते
सांगा तर निवडून आल्यावर ते कुठे खपले आहेत?
©प्रतिक सोमवंशी
घेऊन चला जिथे नभांची हळहळ आहे
ओकायची तिथे दिलातील जळजळ आहे
बरसायचे आहे मुक्त माझ्या जाणिवांना
माझ्या उरात दाटली त्यांची वळवळ आहे
खूप दाटले आहे हे धुके उन्हाळ्यात
वाटते सावलीत माजली खळबळ आहे
दाही दिशात पळती हे रुधिराचे घोडे
नसानसांत भरली त्यांची चळवळ आहे
नसेल उदयाच्या वेशीला तिमिराचे तोरण
लावलेल्या तिथे दिवट्या ही बळबळ आहे
अथांग सागराला का विचारतात प्रश्न
उत्तरात लपलेली त्याची कळकळ आहे
©प्रतिक सोमवंशी
काल मंदिरात एक करार झाला
रात्रीस एक कैदी फरार झाला
अंकुरलेल्या जमिनीत भेग पडली
नवाच हा मला साक्षात्कार झाला
तो, मी, वगैरे वगैरे रोजचे
नवा माणुसकीचा प्रकार झाला
निघाले म्हणे खड्ग म्यानातून
गल्लीबोळात इथे थरार झाला
सापडतो आहे कैद्याला मीच
तो बाबा महंत पण पसार झाला
©प्रतिक सोमवंशी
Instagram @shabdalay
तुझ्या घराला सये दारे अनेक
किती मोजशील ते तारे अनेक
रास शिंपल्यांची पडली रेतीवर
सांजेस मोत्यांचे किनारे अनेक
ऐकशील का ओठांवरली गाणी
तोंडावर खर बोलणारे अनेक
उगा नाही सये येशू रडतो
त्याला कृसास ठोकणारे अनेक
उलटूनही डाव तसा मांडला
नव्याने परत खेळणारे अनेक
©प्रतिक सोमवंशी
insta @shabdalay
एकदा
काय मी करू तुझ्यासाठी सांग एकदा
सोबत घालवलेल्या क्षणाना आठवू दे एकदा
तूच होती ती जीच्यावरी जिव जडला एकदा
डोळे भरुनी पुन्हा तुला पाहू दे एकदा
माझ्या मुक्या भावनांना शब्द फुटू दे एकदा
साठऊन ठेवलेल्या आसवांना वाहूदे पुन्हा एकदा
हा क्षणही निघुन जाईल अमोल जाऊ दे एकदा
बहरेल कळी फुलांची होऊन बाग एकदा
-अमोल
