सकाळी तळ्यावर जायला बाहेर पडले तेव्हा दोघी म्हाताऱ्या झाडाखाली बसल्या होत्या. मला बघून एक कुजबुजली “ही लग्न करायचं म्हणतीये” दुसरी उद्गारली “देवा रे! वाटलं नव्ह्त ही अस काही करेल. सालस आहे तशी. केव्हढी असेल ही वयाने?” सोयर असेल तेव्हा आई ह्या पहिल्या आज्जीलाच बोलवायची, माझ्याही वेळेला हीच असणार. सगळ गावच तिला बोलवायचं. पण म्हणून कोणाच वय ती विसरली अस थोडी होणार! ती म्हणाली “बहुतेक वीसावर पाच किंवा सहा असेल.” दुसऱ्या आज्जीने लगेच शेरे झाडले “लहान आहे का? तरी अस लग्न करायचं म्हणते! आपल्या ना रक्ताचा ना मांसाचा. अशा माणसाबरोबर आयुष्यभर रहायचं. काही कळत नाही ह्या हल्लीच्या मुलींचं.
Paus – ek priyakar…
Aata tari yena - Kiti ant pahashil
Mi chatakasarakhi tahanlele nahi
Morasarakhe thui thui nachtahi mala yet nahi
Tu yavas mhanun Tansenasarakha gatahi nahi..
Tu janatos - ya saryanpeksha vegali mazi priti
Antarichya olavyache apule nate
Mazya aat khup aat- tu daba dharun baslela- veli aveli kadhihi barasanara
Tu dhund kosalavas aani mala chimb mithit bhijvavas
Pahila aavesh sampalyavar tu nusatach barsavas
an mi tuzyakade pahat rahava – dole band karun tula anubhavava
Kadhi tu khup khup garjavas, vijanbarobar tandavnrutya karun mala ghabravavas,
एशुन आणि तिच्यासोबतचे अकरा धर्मगुरू त्यांच्या प्रमुख गुरूकडे ध्यानस्थ होण्याचे धडे घेत होते... एशुन इतकी देखणी होती की, तिचे वपन केलेले केस आणि साधे कपडे त्या सौंदर्याला बाधा आणत नव्हते... त्यामुळे अनेक धर्मगुरू तिच्यावर चोरून प्रेम करत होते...
त्यातल्या एका धर्मगुरूने तिला पत्र लिहून खासगी भेटीची विनंती केली... तिने काहीही उत्तर दिलं नाही...
दुसर्‍या दिवशी प्रमुख गुरूचं व्याख्यान संपल्यावर ती उठून उभी राहिली आणि स्पष्ट केलं... ज्याने कुणी पत्र लिहिलं आहे त्याची हिंमत असेल तर त्याने मला आत्ता समोर येऊन ते सांगावं....
गुरू बंकेईकडे खूप ठिकाणांहून विद्यार्थी शिकायला येत असत... त्यातला एक विद्यार्थी चोर्‍या करत असे... त्याला एका चोरीच्या वेळी पकडण्यात आलं आणि बंकेईकडे नेण्यात आलं... त्याला आश्रमातून काढून टाकण्याची विद्यार्थ्यांची विनंती धुडकावून लावत बंकेईने त्याकडे पूर्ण दुर्लक्ष केलं...
मग काही दिवसांनी या मुलाला पुन्हा पकडलं गेलं... तेव्हाही बंकेईने त्याच्याकडे पूर्ण दुर्लक्ष केलं... विद्यार्थी संतप्त झाले... त्यांनी एकत्र येऊन गुरूला एक पत्र लिहिलं..
तुम्ही या चोरी करणार्‍या विद्यार्थ्याला इथून बाहेर काढा... नाहीतर आम्ही सग्ळे आश्रम सोडून जाऊ...
गुरू बंकेईचे विचार ऐकायला फक्त विद्यार्थीच नव्हे तर इतरही वेगवेगळ्या धर्माचे पंथांचे आणि व्यवसायातले लोक येत असत. तो कुठलेही मंत्र ऐकवत नसे किंवा चर्चांमध्येही सहभागी होत नसे... एके दिवशी एका चौकात तो व्याख्यान देत असताना एक माणूस उभा राहिला आणि म्हणाला,
जे लोक तुझा आदर करतात ते तुझ्या आज्ञेचं पालन करतात ना?
बंकेई म्हणाला, हो हे खरं आहे...
त्यावर तो माणूस म्हणाला, पण मी तुझा आदर करत नाही... मी तुझ्या आज्ञा ऐकणार नाही... मला बघायचंय की तू मला आज्ञा कशी पाळायला लावतोस...
बंकेई म्हणाला, तू लांबून का बोलतो आहेस? समोर येऊन बोल... माझ्या जवळ ये...
रेकॉन हा झेन गुरू अत्यंत साधेपणाने राहायचा... त्याच्या झोपडीत काहीही नव्हतं...
एके रात्री त्याच्या झोपडीत चोर शिरला. त्याला चोरण्यासाठी काहीही मिळालं नाही... पण रेकॉनने ते पाहिलं... म्हणाला,
तू माझ्याकडे खूपच दुरून आलेला दिसतो आहेस... तेव्हा तू रिकाम्या हाताने जाऊ नयेस... तुला मी भेट म्हणून माझे कपडे देतो... असं म्हणून त्याने अंगावरचे कपडे उतरवले आणि त्या चोराला दिले... चोर निघून गेला...
तो गेल्यावर गुरू नग्नावस्थेत विचार करत बसला होता... त्याच्या झोपडीत चांद्णं विखुरलं होतं...
तो म्हणाला, अरेरे, मी त्या चोराला मूठभर चांदणं तर नक्कीच देऊ शकलो असतो...
नोबुचगे नावाचा एक सैनिक गुरू हाकुइनकडे आला... त्याने विचारलं,
गुरूजी मला स्वर्ग आणि नरकातला फरक सांगू शकाल काय?
हाकुइनने विचारलं, तू कोण आहेस?
मी एक सामुराय आहे, तो म्हणाला...
तू सैनिक आहेस? तुमच्या राजाने कसले सैनिक भरून ठेवलेत? तुझा चेहरा तर एखाद्या भिकार्‍यासारखा दिसतोय...
नोबुचगेला राग आला आणि त्याने तलवार बाहेर काढायला सुरूवात केली... त्यावर गुरू म्हणाला, तुझ्याकडे तलवार आहे होय? पण माझं शीर कापून काढायला ती अगदीच अपुरी आणि बोथट आहे...
ते ऐकून रागावलेल्या नोबुचगेने तलवार पूर्ण बाहेर काढली... त्यावर हाकुइन म्हणाला,
इथे नरक सुरू होतो...
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
