आठवणींना उजाळा
भावनांचा उमाळा
शब्दात जिव्हाळा
दोस्तीचा सोहळा…. भेट मित्रांची…
मित्रांची सतत मस्ती
कधी मस्तीची सक्ती
सख्याची जीवापाड दोस्ती
कधी दोस्तीत कुस्ती…. भेट मित्रांची…
मित्र कमी बोलणारा
परी डोळ्यात जपणारा
दोस्त शब्दात खेळणारा
पण शब्दासाठी धावणारा…. भेट मित्रांची…
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तु कोंबड्या बकऱ्यांचे नैवद्य देवून मला आपलेसे करू पाहत होता.
मला तर फक्त तुझ्या मनातील भोळा भाव हवा होता.
पण तू अंधश्रद्धेच्या इतका आहारी गेलास .
की स्वतःलाच संपवून बसलास..
तु इतका क्रूर झालास.
की स्वतः मधील देवत्व च विसरून बसलास.
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तू मला अर्पण करण्या मुक्या प्राण्याला कापत होतास..
कसं सांगू तुला माझा जीव किती तुटत होता.
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तु कोंबड्या बकऱ्यांचे नैवद्य देवून मला आपलेसे करू पाहत होता.
मला तर फक्त तुझ्या मनातील भोळा भाव हवा होता.
पण तू अंधश्रद्धेच्या इतका आहारी गेलास .
की स्वतःलाच संपवून बसलास..
तु इतका क्रूर झालास.
की स्वतः मधील देवत्व च विसरून बसलास.
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तू मला अर्पण करण्या मुक्या प्राण्याला कापत होतास..
कसं सांगू तुला माझा जीव किती तुटत होता.
टॉवेल मध्ये असलेली व्यक्ती जान्हवीच्या ओरडल्याने तो चांगलाच घाबरला होता . तो जाग्यावर थांबला आणि मागे मागे सरकू लागला . जान्हवीच्या आवाजाने आतल्या खोलीत असलेली प्रिया बाहेर येवून विचारू लागली.
" माफ करा आमच्या चुकीमुळे तुमची ही अवस्था झाली ??"
जान्हवी ने सुटकेचा श्वास सोडला व पाणी मागितले . पाणी पिऊन ती म्हणू लागली .
" मी आहे कुठे ?? माझे कपडे कोणी बदलले ?? काय झालं होत ?? "
प्रश्नाच्या उत्तरात प्रिया म्हणली ...
नाटक
झुंजुमुंजु होता, होता घंटा पाखरू वाजवी
सुत्रधार जगताचा सारा संसार जागवी
मित्र योजितो प्रकाश रंगमच उजळला
एक नवा कोरा खेळ रोज रोजच रंगला
नाटकभर तो ताऱ्यांच्या बेटातच वसतो
अंतराळातूनही संवाद पात्राशी साधतो
असा नाटककार हा भलता गोष्टीवेल्हाळ
नऊ रसाची रसवंती नाटक हे मधाळ
........रुणझुणता घुंगरु होइ लावणी घायाळ
.......कुठे वीरश्री दामटते शौर्याचे घोडदळ
.......करुणेत असते जग जिंकण्याचे बळ
.......कुठे गूढता लपून देतसे मेंदूला पीळ
भर रस्त्यात मोठ्याने "मित्रा" हाक मारुन बोलावतो
तो मित्र
पैसे मागितल्यावर आधी देतो आणि मग कशाला विचारतो
तो मित्र
घरच्यांजवळही जे सांगता येत नाही पण ज्याला सांगतो
तो मित्र
रात्री १२ वाजता फोन केला तरी चीड्चीड न करता फोन उचलतो
तो मित्र
काही चुकले तर आधी शिव्या देतो आणि मग गळ्यात गळा घालतो
तो मित्र
मुन्नाभाई सारखी "झप्पी" देउन दु:ख विसरायला लावतो
तो मित्र
कर्णा पेक्षा सुद्धा उदारपणे आपली आवडती वस्तू जो देतो
तो मित्र
रक्ताच्या नात्यां पलिकडे जाऊन जो जिवलग बनतो
तो मित्र
सांगू का मैत्री म्हणजे काय खूळ असतं
खर्‍या मैत्रीच काय मुळ असतं
मैत्रीत करतो जो जीव नकोसा
तरीही सारखा वाटतो जो हवासा
त्याच्या संगं उगाच तासनतास बसावं
भिजवावा खांदा रडून, नाहीतर उगाच हसावं
मैत्री म्हणजे नुसताच गोतावळा नाही
जपणं मैत्रीला हे साधं काम नाही
कधी मैत्री म्हणजे नको तिथलं दुखणं
तरीही खपत नाही मित्राला काही खुपणं
आपलेही काटे- कंगोरे सोसतातच ना मित्र
मैत्रीत सदा काही नसतं, गोड गुलाबी चित्र
रुसवे फ़ुगवे भांडण-कडाके, तरीही रहाते मैत्री धड
मैत्री म्हणजे अभेद्द कडा, मैत्री म्हणजे आधार वड
मैत्री आहे खाण सुवर्णाची, मैत्रीची आण आहे जन्माची
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.