दरवर्षी येणारी शाळेची पिकनिक. जिची वर्षभर आतुरतेने वाट बघितली जाते. कारण माहोलच तसा असतो. त्या दिवशी सुद्धा तसाच होता. गप्पा टप्पा धमाल मस्ती करत सारे जण स्विमिंग पूलच्या पाण्यात डुंबत होते. मी मात्र डोक्यावर कसलेसे टेन्शन घेऊन, त्यातून बाहेर पडायला हातात मद्याचा प्याला घेऊन, एकटाच कुठेतरी आपल्याच विश्वात रममाण होतो.
कवीची माफी मागून
मित्र???? (विडंबन)
पार्टी दे रे मित्रा कधी
त्या निमित्तानेच भेटत जा |
मनातलं वादळ तुझ्या
घरातच ठेवून येत जा||
रडगाणं तुझं आवर जरा
ते बंद दारामागे कोंबत जा ||
भार तुझा लखलाभ तुला
ते ओझं आमच्यावर नको जा ||
उरलेय थोडं आयुष्य अजून
तोंड बंदच ठेवत जा ||
भन्नाट हॉटेलिंग अन् नवीन डिल
आमचे जरा ऐकत जा ||
आणखीन ऐकायचं असेल तर
बिनधास्त फोन करत जा ||
ऐकवण्याची आमची मज्जा वेगळीच
तू आनंदाने ऐकत जा ||
गूगल केले, पण काही सापडले नाही.
म्हणून म्हटले मायबोलीवर आपणच एक धागा काढूया. जेणेकरून पुढे हा प्रश्न कोणाला उद्भवल्यास त्याने गूगल केल्यास तो निराश होऊ नये.
तर झालेय असे,
शालेय वर्गमित्रांचा व्हॉटसपग्रूप आहे. साठ पोरे आहेत. तीस तुफान सक्रिय असतात. दिवसाला जवळपास हजार मेसेज पडतात. ज्यात पाच पन्नास पोस्ट माझ्याही असतात. ज्यांना ते निबंध म्हणतात 
(वाचकांना हा प्रश्न पडला असेल. कथेचं शीर्षक "शासकीय तंत्रनिकेतनातलं कॉपी प्रकरण" आहे पण कॉपी प्रकरण अजून कुठे आढळलेलं नाही तर या कथेची सांगता कॉपी प्रकरणानेच होणार आहे)
मित्र तु माझा,
धीराचा पाठीराखा......
शब्द एकच तुझा ,
देई आकाशी झेपवणारा झोका....
तुटता आशा ,
ओवतो सुईत धागा ....
निर्धास्त पतंग मी,
न दिसणारा तु मांझा ....
नको साथ तुझी ,
नको हळवासा दिलासा.....
घट्ट आहे मन माझे,
जणू स्तंभ तूच त्याचा.....
वावरते जिथे जिथे मी,
असतो त्यात सहवास तुझा ....
ओढ नाही मला तुझी ,
नांदतो अंतरात माझ्या तू सखा....
Rudra......
आठवणींना उजाळा
भावनांचा उमाळा
शब्दात जिव्हाळा
दोस्तीचा सोहळा…. भेट मित्रांची…
मित्रांची सतत मस्ती
कधी मस्तीची सक्ती
सख्याची जीवापाड दोस्ती
कधी दोस्तीत कुस्ती…. भेट मित्रांची…
मित्र कमी बोलणारा
परी डोळ्यात जपणारा
दोस्त शब्दात खेळणारा
पण शब्दासाठी धावणारा…. भेट मित्रांची…
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तु कोंबड्या बकऱ्यांचे नैवद्य देवून मला आपलेसे करू पाहत होता.
मला तर फक्त तुझ्या मनातील भोळा भाव हवा होता.
पण तू अंधश्रद्धेच्या इतका आहारी गेलास .
की स्वतःलाच संपवून बसलास..
तु इतका क्रूर झालास.
की स्वतः मधील देवत्व च विसरून बसलास.
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तू मला अर्पण करण्या मुक्या प्राण्याला कापत होतास..
कसं सांगू तुला माझा जीव किती तुटत होता.
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तु कोंबड्या बकऱ्यांचे नैवद्य देवून मला आपलेसे करू पाहत होता.
मला तर फक्त तुझ्या मनातील भोळा भाव हवा होता.
पण तू अंधश्रद्धेच्या इतका आहारी गेलास .
की स्वतःलाच संपवून बसलास..
तु इतका क्रूर झालास.
की स्वतः मधील देवत्व च विसरून बसलास.
मी मनात होतो तुझ्या तु दगडात शोधत राहिलास.
मी तर मित्र होतो तुझा तु उगाच घाबरलास....
तू मला अर्पण करण्या मुक्या प्राण्याला कापत होतास..
कसं सांगू तुला माझा जीव किती तुटत होता.
टॉवेल मध्ये असलेली व्यक्ती जान्हवीच्या ओरडल्याने तो चांगलाच घाबरला होता . तो जाग्यावर थांबला आणि मागे मागे सरकू लागला . जान्हवीच्या आवाजाने आतल्या खोलीत असलेली प्रिया बाहेर येवून विचारू लागली.
" माफ करा आमच्या चुकीमुळे तुमची ही अवस्था झाली ??"
जान्हवी ने सुटकेचा श्वास सोडला व पाणी मागितले . पाणी पिऊन ती म्हणू लागली .
" मी आहे कुठे ?? माझे कपडे कोणी बदलले ?? काय झालं होत ?? "
प्रश्नाच्या उत्तरात प्रिया म्हणली ...
