रोज रोज गोड खावुन कंटाळला असला तर हे मस्त लागतात.
जिन्नसः
सफेद पीचेस ३ (तुम्ही पिवळे पीचेस सुद्धा वापरु शकता).
मसाले:
दालचिनी चिमटीभर,
सूंठ चिमटीभर,
लाल तिखट चिमटीभर,
वेलची पूड,
मीठ चवीप्रामाणे,
१-२ लवंगा,
केसर काड्या एपतीप्रमाणे,
जायफळ पूड चिमटीभर,
ओलं खोबरं खोवलेलं १ वाटी,
काळे तीळ शोभेला,
कोकोनट साखर( नारळाच्या ताडीची साखर) , तुम्ही गुळ , साखर घेवु शकता.
साजुक तूप लागेल तसं
लिंबू रस १ चमचाभर,
रोल्स शीटः
मी रेडीमेड पेस्टी शीट आणली.
जिन्नसः:
मसाले:
३-४ सुक्या लाल मिरच्या भिजवून( तुमच्या आवडीप्रमाणे तिखटाच्या घ्या),
अर्धा चमचा जीरं पूड भाजून.
पेरभर आलं किसून,
४-५ लसूण पाकळ्या ठेचून.
वरील सर्व वाटून लाल खर्डा तयार ठेवावा.
बुचकाभर कोथिंबीर बारीक चिरून,
४-५ काजू भिजवून,
पाव वाटी खोवलेलं खोबरं
हळद, हिंग रोजचे कलाकार.
बदामाची पूड १ वाटी
४ कच्ची प्लॅन्टेन (वेफर्स्ची केळी),
मूठभर जाडे पोहे धुवून निथळून घ्या.
इथे लिहिली आहे त्या कोशिंबिरीत हे पोहे घाला.
लागेल तसं दही, दूध, मीठ अ‍ॅडजस्ट करा.
हाकानाका! चूल न पेटवता पदार्थ तयार झाला आहे! पोट भरणार याची ग्यारेन्टी! 
हेल्थ भी, टेस्ट भी! असेच काकडीपोहेदेखील करतात.
नाव मीच दिलंय - सफरचंदू घातलेले पोहे ते चंदू पोहे!
ग्रॅनी स्मिथ किंवा कुठलंही घट्ट गराचं (पिठूळ गर नको) आंबटगोड सफरचंद धुवून किसून घ्या.
सालं ठेवायची की नाही हे तुमच्या आवडीनुसार ठरवा.
किसात बारीक चिरलेली हिरवी मिरची आणि कोथिंबीर घाला.
साखर घालायची की नाही हे तुमच्या आवडीनुसार ठरवा.
चवीनुसार मीठ घालून दह्यात कालवून घ्या.
या पाककृतीसाठी लागणारा सगळ्यात महत्वाचा घटक म्हणजे माबोकर नसलेली उत्साही मैत्रिण. दर वर्षी इथल्या गणेशोत्सवाच्या स्पर्धा सुरू झाल्यावर मी माझ्या या मैत्रिणीला सांगत असते. भाग घेतल्यावर आणि घ्यायच्या आधी काय करणार आहे, किंवा काय करावं याची हिच्याशी चर्चा होतेच. तिला माबो सदस्यत्व घेण्याचा अनेकदा आग्रहही करून झाला आहे. पण हि मैत्रिण सोशल मिडियावर रमत नाही.
साद्यंत आणि सचित्र पाककृती अशी:
१. दीड कप रवा अर्धा कप तुपात खमंग परतून घेतला.
२. त्यात आधी दोन कप गरम पाणी आणि मग केशर खलून घातलेलं एक कप गरम दूध घालून झाकून फुलवून घेतला.
३. त्यात सव्वा कप साखर घातली आणि कडेने आणखी तूप सोडून छान दमदमीत वाफ आणली.
वेलचीपूड घालून तयार शिरा:
४. आता यातला अर्धा शिरा बाजूला काढला, आणि उरलेल्या अर्ध्यात कपभर आमरस आणि आणखी थोडं तूप घालून घट्ट होईपर्यंत परतून घेतला.
काहीतरी बिनसलंय आजकाल.. कांदेपोहेपासून ते मध्यरात्रीच्या आईस्क्रीमपर्यंतचा प्रवास, त्याची स्वप्नं, त्याच्यातलं लहान मूल. लग्नानंतर चार वर्षं हरवलंच.. सतत काम, तणाव, चिडचिड..असा कसा बदलला?
बेलने तंद्री भंगली, दारातून म्हटला, "तयारी कर.. बाहेर जायचंय"
गाडी शहराबाहेर येऊनही एक शब्दही बोलला नव्हता. अचानक एका ठिकाणी त्याने गाडी थांबवली. नजर जाईल तिथवर शेतात कुणी चिटपाखरूही नव्हतं. एका बाजूला जुनाट बंगला.. त्याने तशाच मेलेल्या डोळ्यांनी खिशातून काहीतरी बाहेर काढलं आणि त्याच्या डोळ्यात एक वेगळीच झाक दिसली.. ती जवळजवळ ओरडलीच..
"मला वाटले नव्हते, तू कधी असा वागशील!"
मध्यरात्रं उलटली तरी तिचा डोळा लागत नव्हता.
छताशी गरगरणारा पंखा आणि तिचे विचारांचं चक्र दोन्ही एकाच लयीत फिरत होते.
परत एकदा कुशीवर वळून तिनं त्याच्याकडे पाहिलं.
कसं शक्य आहे? रागाने तिने हातातला फोन खोलीत भिरकावलाच.
आज काय तो सोक्षमोक्ष लावायचाच म्हणत उठून तिने त्याला गदागदा हलवत म्हटलं,
मला वाटले नव्हते, तू कधी असा वागशील!
अर्धवट झोपेतही तिच्या त्या वाक्यावर तो दचकलाच.
फणकारतच ती पुढे बोलली, तु फोनचा पासवर्ड बदललास ना?
चादर ओढत कुस बदलून तो करवदला, विसरलीस का मी पावसात पडलो तेव्हा फोनही निसटून चिखलात पडला ते?
सकाळची धांदल सुरू झाली होती. पातेल्यात चुरचुरलेली फोडणी, सासर्‍यांची पूजा,सासूच मंद्र सप्तक ते नवर्‍याची हे कुठे ते कुठे अशी सर्वव्यापी रेंज. जोडीला ता,वा, का, आ,बा अशी सुरावट. हे ऐकतच तिचे हात यंत्रवत काम करत होते . मनात देवाची आळवणी चालू होती. सगळे उपाय करून झाले होते आणि नवीन चालू होते . पैसापरीस पैसा जात होता पण यश नव्हतेच.
अशातच विजेसारखे ते शब्द तिच्या कानात घुसले आणि तिने विस्मयचकीत नजरेने त्याच्याकडे बघितले.
कृती अशी काही खास नवीन नाही, नेहमीचाच पांढरा भात आणि गोडं वरण.
भात मऊसर शिजवून किंचित मळून घेऊन थोडीशी चोच असलेल्या डावेने मूद पाडून घेतली.
वरणात तूप आणि मीठ घालून हॅन्ड मिक्सरने एकजीव करून घेतलं.
भाताच्या मुदीत छोटासा खळगा करून त्यात वरण घातलं.
बाकी लिंबाशिवाय वरणभाताला मजा नाही आणि सॅलडशिवाय प्लेटिंगला.
