#कविता

ती आणि तो

तिला खूप काही सांगायचंय,
बरंच काही बोलायचंय.

पण तोही ऐकत नाही,
आणि तीला विचारत नाही.

तिला नेहमी ऐकायचीच सवय,
पाहिलंय तिने आईला, लहान होतं वय.

निर्णय घरातले कोण तिला घेऊ देतो,
तो लाडेच म्हणतो 'तू म्हणेन तसे करतो'.

त्याला आवडेल तसेच ती करते,
हक्काच्या स्वयंपाक घरात देखील,
तिच्या स्वतःचे असे काहीच नसते.

भाज्या, फळे असोत काहीही,
तिला आवडतं का?,
हे कोणी विचारत नाही.

सासरी येऊन मुळी विसरतेच ती सारे,
आवडी-छंदादी, फक्त त्याचेच असतात कारे?

याचना

आर्त

घोघावत झंझावत नको पण झुळूक होऊन ये,
ह्या चैत्रातल्या धर्तीवर श्रावण होऊन ये,
सरी वर सर नसेल तरी उडून तुषार ये,
माध्यन्हेच्या पांथाला संध्या होऊन ये,
कोरड्या रुक्ष आयुष्यात पालवी फुटून ये,
चातकाला ह्या चंचूत थेंब होऊन ये,
प्रेमाने ओले करून सगळे-सगळे द्यायला ये.

चिंतन

जळीचा तवंंग
जाहला अभंग ।
मौनातील हुंदका
व्यर्थ जाण॥

वासनेच्या पोटी
आसवांना जन्म ।
कोणाचे रूप
कोण घेई॥

मेघांतले पाणि
सांडले भुवणि ।
तृष्णा विरहिणीची
कणव होई॥

ज्यासी मनीषा
आशा, मान ।
तो शून्यदेह
भोग जाण ॥

श्वासात शेवटच्या
जर्जर विश्वास ।
अग्रपुजा 'रामनामे'
साध्य केली ॥

गोंदावले निवासी गुरु भेटला, जाण ॥
पाहता गुरुमुख, उदय दासाचा होई ॥

सरला वसंत कधीचा
बघ उमलणे राहून गेले
स्पर्शिले तुला हजारदा
जवळ घेणे राहून गेले

वाचीले जे डोळ्यांमधे
ते टीपणे राहून गेले
आठवणी खुडल्या एकाच रात्री
पानांचे दुमडणे राहून गेले

निरखले अनेकदा मला
ओळखणे पुरते राहून गेले
जसे अत्तर फासले मनगटी
त्याला हुंगणे राहून गेले

जतन केल्या शेकडो खुणा
जपणे तुला राहून गेले
जुन्या त्या खुणांचे
कोलाज करणे राहून गेले

कोण गुंतले कोणामधे
'गाठ' बांधणे राहून गेले
बघितले उशीराच वळूनी
मिळविणे तुला राहून गेले

एकदा तरी असं म्हणत
स्वप्नं तुझी रंगवत जा
अशक्य असली तरी
मनामध्ये रुजवत जा
नको करू चिंता उद्याची
रमू ही नको काळात तुझ्या
सांगड घाल दोन्हीची
आणि आज तुझा सजवत जा
जोरात पळू ही नको
आणि जागी एका थांबुही नको
दबक्या पावलांनी फक्त
वाटा तुझ्या तुडवत जा
एकदा तरी असं म्हणत
स्वप्नं तुझी रंगवत जा

गोल गरगरीत
माव्याचा गोळा
रंग दुधाळी
दिसायला भोळा

पिठ मळताना
थोडं घालू दूध
पाकाला साखर
फक्त चार मुठ

मंद अलवार
परतू तुपात
गुलगुलेल गोळा
बदामी रुपात

पाकात घालू
जायफळ वेलदोडा
मूरु दे सावकाश
धीर धरा थोडा

इतर मिष्ठान्नावर
याचाच धाक
याला पोहायला
एकतारी पाक

विसरु डाएट
करु क्लुप्ती
खाऊ मनभर
मिळवू तृप्ती

ती येते
अगदी आपसूक
कधीही, कुठेही
न सांगता ....

ती आल्याशिवाय राहत नाही
ती वेळ काळ पाहत नाही

कितीही प्रयत्न करूनही 
ती टाळता काही येत नाही

घड्याळाच्या काट्याला तर 
ती जरासुद्धा घाबरत नाही

कधीच एकटंराहू देत नाही
दूर तिच्यापासून जाऊच देत नाही

वाट्टेल तेव्हा येऊन जाते
जे द्यायचं ते देऊन जाते

घेता घेता आपल्याला
आपलसं हि करून घेते 

स्वीकारलं कि बांधून ठेवते
धिक्कारल्यावर हरवून जाते

हसवून जाते गालातल्या गालात
कधी डोळ्यातून वाहून जाते

©  अनुप साळगांवकर - दादर

माय मराठीचा बोलण्यात गोडवा
शब्द जणू शीतल हवेचा गारवा

बोली भाषेची गोष्टच न्यारी
जणू तुळस आपल्या दारी

बारा कोसाला भाषा बदलते
माय मराठी सर्वांना जोडते

संतांनी गायिले मराठीचे रंग रूप
अलंकारांनी नटले सोज्वळ स्वरूप

प्राण मराठी जाण मराठी उल्हास मराठी
महाराष्ट्राचा ज्वाजल्य अभिमान मराठी

माय मराठी आम्हा सर्वांचीच आई
सगळ्या लेकरांना अलगद कवेत घेई

मराठी अस्मिता मराठी मान मराठी शान
मराठी म्हणजे शब्द अनं आभूषणाची खाण

मराठी राजभाषा दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा!!!

तू चिडलीस कि
फार गोड दिसतेस
हिरव्यागार कैरीच्या लोणच्याची
लालेलाल फोड दिसतेस

का चिडलीयस ????
काही सांगतही नाहीस
मी ओळखू म्हंटल
तर थांग लागू देत नाहीस
मी कसं ओळखू
मला काही समजतच नाही

माझा प्रयत्न चालू राहतो
मी क्लुप्त्या लढवत जातो
काहीतरी काम काढून
तुझ्या भोवती लुडबुडत राहतो

फोन असो कि मॅसेज
तू रिप्लाय कुणाला देत नाहीस
सतत कामात दिसतेस
माझ्याकडे पाहतही नाहीस

प्रयत्न करून थकतो मी
तुझ्याकडेच बघतो मी
झोप डोळ्याचा ताबा घेते
पापण्यां वरची जागा घेते

मोतीमाळ
उमलत्या नव्या क्षणांना
आहे आधार भावनेचा
बांधली ही मोतीमाळ
जी सांधणारा हात तुझा

एक मोती लाख सुखाचा
एक अतीव दुःखाचा
धागा धागा जोडू पाहतो
एक बंध प्रेमळ मनाचा

सगळे तुझ्याच आवडीचे मोती
कसे एकसंग नांदत राहती
तुझ्या स्पर्शाच्या रंगात
दुधाळी शुभ्र रंगून जाती

स्वतंत्र आहे प्रत्येक मोती
आपुलकी ही जपू पाहती
हेवे-दावे, रुसवे फुगवे
ज्यांना स्पर्धा माहितच नाही

तुझ्या नजरेची जादू होते
माळ ही चमकत राहते
वेधून घेते सगळ्या नजरा
घायाळ मनाचा ठाव घेते