#कविता

कैफ माझा

Submitted by गणक on 26 May, 2021 - 23:07

कैफ माझा

ठरविले होते तसा जगलोच नाही !
जीवनाला मी कधी पटलोच नाही !

ऐकली जी हाक मी होती सुखाची ,
मी अभागी, ऐकूनी वळलोच नाही !

भूतकाळाचीच दुःखे गात होतो ,
मी उद्याचे गीत गुनगुनलोच नाही !

वेदना होत्याच माझ्या सोबती अन् ,
आसवांना मी कधी मुकलोच नाही !

त्या किनाऱ्याचेच सारे क्षार अंगी ,
ज्या किनारी मी कधी भिजलोच नाही !

काल होतो मी जसा आहे अताही ,
साज खोटे चढवूनी सजलोच नाही !

मांडला त्याने जरासा "सार" माझा ,
तेवढाही त्यास मी कळलोच नाही !

अस्त

Submitted by गणक on 22 May, 2021 - 14:27

अस्त

खंगलो उध्वस्त नाही !
झिंगलो मदमस्त नाही !

मीच भेटे ना मलाही ,
एवढा मी व्यस्त नाही !

विकत घ्यावे मज् कुणीही ,
एवढाही स्वस्त नाही !

बघ अवेळी येत आहे ,
आठवांना शिस्त नाही !

गाल देऊ मार खाण्या ?
मी तसा "नेमस्त" नाही !

रक्षका कर तूच चोरी ,
जर इमानी गस्त नाही !

तो कधी ना भेटला जो ,
आपल्यांनी त्रस्त नाही !

मी रवी आहे उद्याचा ,
कोंबड्यावर भिस्त नाही !

ओळ सुचली वाटले मग ,
आज माझा अस्त नाही !

वृत्त - मनोरमा (गालगागा गालगागा)

( सूचनांचे स्वागत )

ठसे..( मजुघोषा )

Submitted by गणक on 14 May, 2021 - 06:16

ठसे....

हुंदके दाटून येता भावनांचे !
केवढे उपकार झाले आसवांचे !

फेडण्या कर्जात विकली माय ज्यांची ,
काय झाले हो पुढे त्या वासरांचे !

दगड असतो तर कदाचित देव असतो ,
घाव इतके सोसले मी आपल्यांचे !

त्या निसर्गाच्या छटा दिपलेत डोळे ,
घातकी ते रंग सारे माणसांचे !

सूर्य गिळले , आगसागर पार केले ,
हाय चटके सोसले मी गारव्यांचे !

घेतले आधीच तुम्ही सर्व तारे ,
छाटले का पंख माझ्या काजव्यांचे ?

ज्या किनाऱ्यावर बुडाली नाव माझी ,
गाव कुठले...बेट होते वादळांचे !

तो ही माणूस निघाला ! (विधाता)

Submitted by गणक on 8 May, 2021 - 05:59

तो ही माणूस निघाला !

"चव" घेता तेव्हा कळले "तो" कडवट ऊस निघाला !
मी माणव समजत होतो तो ही "माणूस" निघाला !

शब्दांच्या बाजारी ना मन माझे विकले गेले
किंमत मोठी होती की ग्राहक कंजूस निघाला !

लोकांना दिसली माझी झोळी मोठीच सुखाची
उचलून जरा ती घेता हलका कापूस निघाला !

क्षण आनंदाचा कुठला चिरकाल कधी ना टिकला
श्रावण माझा हा सरला अन् तो ताऊस निघाला !

"संत्रीची" घेत जराशी बोलून खरे ते निजले
मी जागा, हाती माझ्या संत्रीचा ज्यूस निघाला !

लावून मुखोटे मजला नुसतेच लुबाडत होते
वर दिसण्या तांबुस पिवळा खोटा हापूस निघाला !

डाव (गझल) (कलिंदनंदिनी)

Submitted by गणक on 4 May, 2021 - 00:43

......डाव.....

घरात आरसा जसा असायलाच पाहिजे !
मनी तसा मलाच मी बघायलाच पाहिजे !

कुणी म्हणे "तिशीत" तो हवेमध्ये तरंगतो ,
नभात जायचे मला गं प्यायलाच पाहिजे !

जसे तसे करून ते कसे पुढ्यात पोचले ,
अता मलाच चाटुटा शिकायलाच पाहिजे !

तुझ्या गं रुप चांदण्यात मी स्वतःस आवरू?
अशात पेटता दिवा विझायलाच पाहिजे !

सरीसरींमधून ही गझल अताच बरसली ,
तिला मिठीत घ्यायला भिजायलाच पाहिजे !

सुखास मात द्यायला समोर दुःख मांडले ,
बरोबरीत डाव हा सुटायलाच पाहिजे !

वृत्त - कलिंदनंदिनी (लगालगा ×4)
(काही सूचना असल्यास नक्की कळवा)

"लोक"down

Submitted by गणक on 15 April, 2021 - 12:27

"लोक"down

मंत्री संत्री बिजनेसवाले कुणाला फरक नाय
पण जे "लोक"झाले त्यांनी करायचं काय...
कुणी कुणी चमचमीत अन्न रोज पोटभर खाय
पण जे "लोक"down झाले त्यांनी करायचं काय...

पडली बंद रोजनदारी नाही हाताला काम
मरण यातना उपवासाने कधी मिळेल हो दाम
पोट आहे हातावर ज्यांचे त्यांचा सवाल हाय...
पण जे "लोक"down झाले त्यांनी करायचं काय...

हायवेवरती गर्दी कसली मजुरांची ही लाट
शहर आता ते पडले मागे धरली गावाची वाट
कधी आपल्या घरी पोहचू चालून थकले पाय...
पण जे "लोक"down झाले त्यांनी करायचं काय...

कशासाठी?

Submitted by सांज on 27 November, 2020 - 06:30

कोणीतरी विचारलं,
कशासाठी ‘लिहत’ असतेस तू?
कोणी वाचतं का हल्ली!
मी हसून म्हटलं,
कशासाठी ‘जगता’ तुम्ही?
कोणी विचारलंय तुम्हाला कधी!
मी लिहते माझ्यासाठी!
तुम्ही सांगा तुम्ही ‘जगता’ का?
तुमच्यासाठी?
.
.
त्यादिवशी पासून ते गप्प आहेत.
आणि मी मात्र लिहतेच आहे,
पूर्वीसारखी..!

~ सांज https://chaafa.blogspot.com/?m=1

शब्दखुणा: 

उषःकाल

Submitted by दिलफ on 14 August, 2020 - 01:05

उषःकाल

चिरून छाती रात्रीची तांबडे फुटेल परत
दूर मग क्षितिजे उधळतील रंग गगनात

प्रभाव काळ्या निषेचा लुप्त होईल क्षणात
अनुपम सुंदर उषेचे रूप राहील मनात

परत एकदा आशेची हृदयात फुटेल पालवी
विश्वास होईल प्रबळ बदलेल सगळी स्थिती

मंतरलेल्या क्षणात तरी सावट कधी पडते
देखावा मोहक जरी वास्तव मग पछाडते

करते चिंता घर जादुचाच ठरेल प्रहर
वेगाने होईल क्षय उन्हे बोचतील परत

राहील तरी प्रतीक्षा उषेची मनातील सदैव
आशा राहील अतूट आणेल अभिप्रेत अर्थ

दिलीप फडके

शब्दखुणा: 

मी काही फार काळ

Submitted by कन्यकापरमेश्वरी on 8 August, 2020 - 23:44

मी काही फार काळ
तुझ्यासोबत असणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्यावरती रुसणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्याशिवाय मुरणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्याभोवती दिसणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्यामागून चलणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्यासारखी फुलणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्याचसाठी मळणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्यापासून उगणार नाही

मी काही फार काळ
तुझ्यावाचून सलणार नाही

- कन्यकापरमेश्वरी गंगाजळीवाले
- 9 ऑगस्ट 2020

शब्दखुणा: 

अनारत

Submitted by प्रगल्भ on 27 July, 2020 - 14:06

( @भरत यांची खंबीर साथ , खूप खूप धन्यवाद सर ... जनरली मी माझ्या कविता प्रकाशचचित्रातच लिहीत असतो )
अनारत

eiIKGGK72397.jpg

शब्दखुणा: 

Pages

Subscribe to RSS - #कविता