प्रेम

आयुष्याच्या वाटेवरती
मागे फिरून पाहताना
आपल्याच पावलांच्या
पाऊलखुणा अस्पष्ट दिसाव्यात

साथ तुझी कधीच सुटलेली
तरी तुझ्या असण्याचा भास
अजूनही जरूर व्हावा
तुझ्या साथीत व्यतित
केलेल्या चांगल्या क्षणांना
त्या एका वाईट क्षणाचाच
कलंक का लागावा ??

''तो जरा 'हटके' असावा''
''मला समजून घेणारा असावा''
''दिसण्यातही नाकीडोळी मस्त असावा''
''मुख्य म्हणजे माझ्याहून जास्त शिकलेला असावा......MBA वगैरे....''

''बघूया पदरात काय येतंय ते..........''

२६ ऑगस्ट २०१३

मी गुलाब आणले होते
काटे काटे ते काढून
नव्हते माहीत तेव्हा
काय ठेवलाय वाढून...!!
मी गुलाब आणले होते
तुला तुलाच द्यायला
तुझ्या नजरेचे बोल
सारे टिपून घ्यायला...!!
मी गुलाब आणले होते
लाल लाल मखमली
आत खोल काळजात
होती दसरा दिवाळी
मी गुलाब आणले होते
तू दिसता दिसना
इथे तिथेही पाहिले
कुठे कुठेच भेटेना...!!
दिस ढळत निघाला
चालले गुलाब कोमेजून
माझे मीच ते तेव्हा
गेलो होतो समजून
बसलो दूर पारावर
लागेना कशाचाच थांग
कापर शिरशिरी भरे
सुन्न झालं होत अंग
तुला दिलेच नाहीत
देऊ आता त्या नदीला
गेला हात बाजूला ते
गुलाब घ्यायला
नव्हते तिथे ते गुलाब

कधी कधी आपण फारच गुरफटत जातो. प्रेम ही एक हळुवार भावना आहे. तारुण्य वेगवान आहे. गंमत म्हणजे, प्रेम उमलतच मुळी तारुण्यात. वेगवान आयुष्यात थांबायला लावणारे क्षण इथेच येतात. एकीकडे करीयर असतं, तर दुसरीकडे हळुवार भावना. ह्या दोघांची सांगड म्हणजेच गुरफटणं.

जगात सगळ्याच गोष्टी "मी"पाशी येवून थांबतात. सुरुवात प्रेमाची "मी"नं होते. मी आहे म्हणून तर प्रेम आहे, किंबहूना हे सगळं जग आहे.

!! प्रेमवेडा !!
गेलीस तू मला आशेचा किरण देऊन,
वाटलं होतं येशील परत फिरून !!

का गेलीस तू मध्येच निघून,
खेळ आपुला अर्धवट सोडून !!

वाट पाहत आहे तुझी डोळ्यात प्राण आणून,
बसलो आहे अन्न पाणी सोडून !!

डोळे आले आहेत अश्रूंनी भरून,
पण गेलो आहे तुझ्या प्रेमाने भारावून !!

स्वप्न होते मनी वसून,
पण राहिले ते फोल ठरून !!

वाटले एकदा हे जग जावे सोडून,
पण तू बसलीस मार्ग अडवून !!

वाट पाहता पाहता जाईन मरून,
आपल्या प्रेमाची साक्ष ठेवून !!

पण अजूनही आहे आशा मनी धरून,
स्वागत करीन तुझे चुंबन घेऊन !!

तुझे येणे जाणे
असते जीवघेणे
जसे हाती नसते
फुलांचे फुलणे ..१
विसरलेली पुन्हा
कविता आठवणे
सावरलेले मन
होणे वेडे दिवाणे ..२
उपचार जरी ते
तुझे मोहक हसणे
घडे माझे त्यावर
पुन्हा वितळून जाणे ..३
जरी सहज असे
तुझे पाहणे बोलणे
पण माझे उगाच
नादान खुळखुळणे ..४
नको नको म्हणून
पुन्हा हवे असणे
हवे हवे असून
जीव घोर लावणे ..५
तुझे येणे जाणे ...

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

ती आली पुन्हा
आज अचानक
हवेच्या झुळकी गत.
मनी गारवा
एक हवासा
हलका पसरवत.
रूढ रोकडा
होता व्यवहार
थोडी ओळख त्यात.
कसे काय ते
बोलही वरवर
झाले न झाल्यागत.
कितीतरी पण
वर्षानंतर तार
थरथरली आत.

विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/

"प्रेम म्हणजे काय?" यावर धागा काढला तर हजारो पोस्ट पडूनही प्रश्न अनुत्तरीतच राहणार यात कोणालाही शंका नसावी.
प्रत्येकाची व्याख्या वेगळी आणि तरीही बरोबर असू शकते.

पण हे जे काही प्रेम आहे ते "एकाच वेळी" दोघींशी होऊ शकते का हो?
(मी मुलगा आहे म्हणून दोघींशी लिहिले, आपण यापुढच्या लेखात आपल्या सोयीनुसार "दोघींशी" किंवा "दोघांशी" असे काहीही वाचू शकता.)

इथे प्रेम म्हणजे मैत्री, ममता, वात्सल्य असे काही अपेक्षित नाही, तर स्त्री-पुरुष वयात आल्यानंतरचे होणारे प्रेम ज्याला प्रमाण मानून आपण आयुष्याचा जोडीदार निवडतो त्याला डोळ्यासमोर आणा.

काही जण म्हणतात, एकीवरच प्रेम कसे करणार...

तुला काय वाटतं मी तुझ्यावर प्रेम-बीम करते?
चल फुट असं काही नाही,
हा तर माझा एक विरंगुळा आहे,
तुझ्याविषयी विचार करणे, तुझ्याप्रेमामधे खंगणे हि ना सगळी माझी व्यसने आहेत,
मनाला रिझविण्याची थेरं आहेत

तुला काय वाटतं मी तुझ्यावर प्रेम-बीम करते?
चल फुट असं काही नाही,
प्रेम म्हणजे नेमकी काय रे?,
शेवटी सगळे स्वतःचीच कुठली तरी गरज भागविण्यासाठी असते सारे,
तुला प्रेमपत्र लिहुन मला आनंद मिळतो, तुझ्यावर प्रेम करुन आनंद मला मिळतो,
तुझ्या विरहामधे व्याकुळ होउन, खोल खोल मनाची दरी मी गाठते,
पण शेवटी ते मन माझच असतं ना, तो अनुभव माझाच असतो ना?

तुला काय वाटतं मी तुझ्यावर प्रेम-बीम करते?