कॉलेजचे मोरपिशी दिवस - भरत.

छान आठवणी..

छान लिहिलंय भरत.

Chhan लिहिलंय.

छान लिहिलंय.

खूप छान आठवणी..
अजून वाचायला आवडतील तुमच्या शब्दांत..!

वा वा मस्तच लिहिलेय

मस्तच आठवणी भरत

छान .

छान लिहिलंय.
'व्हॉट्स द गुड वर्ड' कधी बघितला नाही, पण ताई/ दादांनी बघितल्याने सगळी भावंडं जमलो की आम्ही चिठ्ठ्या उचलून तो खेळत असू. फार मजा येत असे.

छान !

छान आठवणी.

छान लिहिलंय.

छान

छान लिहिलंय!

मी कॉलेजला असताना पुणे विद्यापीठाची एक वक्तृत्व स्पर्धा होती तिथे मी मराठी आणि अजून एक मुलगी इंग्रजी विभागातून स्पर्धेत भाग घ्यायला गेलो होतो. पाचसहा विषय आधीच दिलेले होते, त्यापैकी एक ऐनवेळेस चिठी उचलून निवडायचा होता. मी शाळेत असताना बऱ्याच वेळा भाग घेतला होता वक्तृत्व स्पर्धेत, पण ते केवळ दुसरं कुणी तयार नसायचं म्हणून. माझं वक्तृत्व फार काही चांगलं नव्हतं. तिथे आर्ट्स शाखेतली भली भली अनुभवी मंडळी जमलेली होती, आमचा निभाव लागणं शक्य नव्हतंच. जेमतेम भाषणं केली आणि परत आलो. पण त्या निमित्ताने त्या विश्वाची एक झलक बघायला मिळाली. बाकी आमचं कॉलेज नवीन म्हणून म्हणा किंवा पुण्याबाहेरचे विद्यार्थी बरेच असल्याने म्हणा, पुरुषोत्तम, फिरोदिया वगैरे स्पर्धा बघायलाही कधी गेले नाही. जायला हवं होतं असं आता वाटतं.

आवडले! एकदम सहजसोप्या पद्धतीने लिहीलेल्या आठवणी! "मलाच दिसलेला डाग" याच्याशी पण रिलेट करता आले.

व्हॉट्स द गुड वर्ड असा एक कार्यक्रम होता हे लक्षात आहे पण नक्की कसा होता ते नाही. असा एखादा उपक्रम माबोवर तुम्ही राबवू शकलात तर आवडेल भाग घ्यायला.

ते व्यावसायिक कथाकथनकार म्हणजे वपु तर नव्हेत?

एसपी कॉलेजच्या कोणीही कोणालाही कसलेतरी आमंत्रण दिले हे वाचून अडखळलो. पण नंतर लक्षात आले की हे मुंबईचे एसपी कॉलेज

छान आठवणी आहेत,
विजेटीआय नाव जितके वेळा वाचले गुदगुल्या झाल्या

>>>> जवळजवळ पाउण तास व्हीजेटीआय शोधत होतो. चकवा लागल्यासारखा व्हीजेटीआयपासून दोन मिनिटांवर जात त्याच त्याच भागात फिरलो होतो. >>>> पहिल्यांदा हे होऊ शकते असे तिकडच्या गल्यांमध्ये

छान लिहिले आहे.

मस्त लिहिलंय.

मस्त लिहिलेय. तुमचे व माझे कॉलेज एकच.. पण माझा कॉलेजातील साहित्यिक जगाशी कधीही संबंध आला नाही. ततिकडे सगळी आढ्यताखोर मंडळी भरलेली आहेत हा एक समज (जो गैरही असु शकतो) आणि तिथे उभे राहायचीही आपली लायकी नाही याची खात्री यामुळे मवामंचे कार्यक्रम फक्त हजेरी लावुन पाहिल्याचे आठवतेय. बाजुच्याच शिवानंद का कुठल्याशा सोसायटीत बिक्रम गोखले राहात असल्याने एकदा तो पाहुणा म्हणुन आलेला आठवतेय. खुप उत्सुकतेने गेले होते कार्यक्रमाला पण त्याने थोडी निराशा केली होती.

विद्या चितळेचा तुम्ही उल्लेख केला म्हणुन आठवली. तेव्हा ती खुप फेमस होती. सुहासिनी प्रतिलता म्हणुन फेमस होती तर अजुन एक मुलगी प्रतिआशा म्हणुन फेमस होती. तिचेही नाव आता आठवत नाही. गाण्याच्या स्पर्धेत बाकी सगळे विना वादक गायचे तेव्हा ही पेटीवाला सोबत घेऊन गायची. मी अकरावीत होते तेव्हा साधना सरगम, साधना घाणेकर होती आणि बहुतेक शेवटच्या वर्षाला होती. ती दुरदर्शनवर आरोहीत गायला यायची तेव्हा कॉलेजात तसा बोर्ड लावला जाई. गणित शिकवणार्‍या गोल्ड मेडलिस्ट मॅडम दुरदर्शनवर निवेदिका म्हणुनही काम करायच्या. लग्नाआधी साडीत येणार्‍या त्या लग्नानंतर ड्रेस घालुन यायला लागल्या तेव्हा ‘चांगला नवरा मिळाला‘ म्हणुन चर्चाही केली होती. त्या पुढे अमेरिकेत गेल्या.

बाकी अभ्यासाच्या भयाण आठवणी आहेत . स्टॅट्स शिकवणार्‍या मॅडमना हिटलर म्हणायचो, जॉमेट्री शिकवणार्‍या मॅडमच्या डोक्यावर पन्खा पडल्याची बातमी ऐकुन ‘उद्या सुट्टी!!’ म्हणुन झालेला आनंद त्याना काहीही लागलेले नाही हे कळल्यावर दु:खात परिवर्तीत झालेला आठवतोय. इकॉनॉमिक्स शिकवायला प्रा. नलिनी पंडीत सारख्या विदुषी असुनही केन्शियन थियरी केन्सने लिहिली म्हणुन नाव केन्शियन हे एक आणि केन्स नावाचा इकॉनॉमिस्ट होता हे दुसरे ह्या दोन्ही गोष्टी कळायला कित्येक वर्षे जावी लागली. त्या आंत्रप्रनर म्हणायच्या ते काय असते हे तर कधीही कळले नाही. पुस्तकात entrepreneur छापलेले असायचे त्याला मी काय करणार? मला फक्त अकाऊन्ट्समधे गती होती. आणि मराठीत. मी परिक्षेला लिहिलेला निबंध मॅडमनी वर्गात वाचुन दाखवल्याची गोड आठवण तेवढी आहे. शेवटच्या वर्षाला विद्यापिठाने पहिल्यांदाच कॉम्प्युटर विषय ठेवलेला. बहुतेक थोडीशी सि लँग्वेज पण अभ्यासायला होती. सगळा अभ्यास पुस्तकावरुन केला. एकदाच कॉम्प्युटर कॉलेजात आणलेला, आम्हाला दाखवयला. वर्गाच्या दरवाजाला दोरी बांधुन दरवाज्यातच आत तो दिव्य कॉम्प्युटर , त्याचे दोन चालक व मॅडम आणि दरवाजाच्या बाहेर दोरीपासुन थोडेसे दुर आम्ही सगळे विद्यार्थी असे कॉम्प्युटरचे आयुष्यातील पहिले दर्शन घडले. आता म्युझियममध्येही दिसणार नाही असे ते जुने २८६ वाले मॉडेल आणि तेव्हाचे टिवि बिघडल्यावर कशा लायनी दिसत तशा लायनी दाखवणारा मॉनिटर… कॉम्प्युटर काहीतरी भयंकर चिज आहे आणि आपला परत याच्याशी काहीही संबंध यायची गरज व शक्यता शुन्य आहे ही चर्चाही तेव्हा झालेली आठवतेय. असो.

सॉरी, तुमचा धागा थोडा हाइजॅक झाला. पण जे आठवले ते लिहावेसे वाटले.

मस्त लिहीले आहे. साधनाचा प्रतिसादही मूळ लेखास, चार चंद्र लावणारा आहे. प्रत्येकाचे कॉलेजवयीन रुपडे पहाताना, वेगळीच ओळख होते आहे.

मस्त लिहीले आहे. प्रत्येकाचे कॉलेजवयीन रुपडे पहाताना, वेगळीच ओळख होते आहे.+१

साधना मस्त प्रतिसाद.

साधनाजी, मस्त प्रतिसाद, खरे तर एक प्रवेशिकाच होईल !