हे लेखन 'चालू घडामोडी' समूहात करायचे होते पण तेथे लेखन करण्याचा पर्याय दिसत नाहीये (मला). कृपया जमल्यास प्रशासकांनी हे लेखन तिकडे न्यावे ही विनंती!
संतोष देशमुख यांची हत्या कोणत्या प्रकारे झाली ते इथे लिहावेसेही वाटत नाही. निर्भयाची हत्याही भयानक क्रूरपणे झाली होती. माणसांत जनावरापेक्षा कैक प्रमाणात अधिक क्रौर्य असते / असू शकते याची ही दोन व आणखीही असंख्य उदाहरणे आहेत.
गुन्हेगार सापडणे, कोठडी, चौकशी, खटला, या असल्या आरोपीच्या बाजूने वकील असू शकणे, निकाल लागणे, वरच्या कोर्टात जाणे, दयेचा अर्ज वगैरे बाबींमुळे विलंब होतो हा तर वेगळाच भाग आहे.
विषयाला प्रस्तावना देण्याआधी व स्वतःचे किस्से सांगण्याआधी एका मित्राच्या किस्स्यावरुन सुरुवात करतो.
रिलस्टार
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
मला सोफ्यावर पडून लोळायला जाम आवडतं. मागे एक उशी घेतली की झालंच. मोबाईल बघावा.रिल्स पहावेत. मजा ! मध्येच डुलकी लागली तर बहार !
मी अशीच रिल्स बघत होते.एकामागे एक रिल्सची लाईनच असते. तुम्हाला वेगळं काय सांगायचं म्हणा त्यात. बघतच रहावंसं वाटतं. अक्षयपात्रच जणू. त्या आभासी जगात हरवून जायला होतं.
आठवणींचा शाप
उत्कृष्ट स्मरणशक्ती एक अनोखी देणगी आहे.
आपल्या देशात एक पाठी, दिपाठी, त्रिपाठी व्यक्तींचा सन्मान केला जात असे.
अष्टावधानी माणसे पण एकच वेळी अनेक गोष्टींना बघून लक्षात ठेवून त्यांचा वापर करत असतात.
विस्मरण हे पण गरजेचेच नव्हे काय? नको त्या गोष्टींचा विसर पडणे तितकेच गरजेचे असते.
अगदी अचूक सगळेच्या सगळे आठवणे वरदान म्हणावे की शाप? अगदी जुने आठवणे किती त्रासदायक ठरू शकते ना!
काहीसे ह्याच स्थितीचे चे वर्णन करणारी ही माझी कविता सुमंदारमाला ह्या गोड वृत्तात.
आज नवीन वर्षाच्या पहिल्या दिवशी नक्की वाचा ही उसाच्या रसाची गोड रसाळ गोष्ट.
उसाचा गारेगार रस
मागच्या आठवड्यात सकाळी कामासाठी बाहेर पडले होते, सगळी कामं करता करता उशीर झाला. दुपारची वेळ, ऑक्टोबर महिन्याची हिट, वरून तळपणारा सूर्य ह्यामुळे तहान लागली, पाण्याचा शोष पडला. नेमकच पाणी नव्हतं माझ्याकडे त्या दिवशी. त्यामुळे उन्हातून भराभर चालता चालता सहाजिकच थंडगार उसाच्या रसाची आठवण झाली. रसाच्या नुसत्या आठवणीने ही छान गारेगार वाटलं आणि मन एकदम भूतकाळात गेलं.
बघता बघता २०२४ संपले. बघता बघता असे फक्त म्हणायचे, कुठे बघितले मान वर करून ?
आज वर्षाचा शेवटचा दिवस. अनेकांनी “उद्यापासून” करण्याच्या कामांची यादी करायला घेतली असेल, नववर्षाचे संकल्प वगैरे. वर्ष स्वागताची जय्यत तयारी केली असेल. याच सोबतीला जात्या वर्षाने काय दिले असा आढावा घेण्यासाठी आजचा दिवस बेस्ट.
पूर्वसूचना
कथा १८+ आहे .
बोल्ड कन्टेन्ट
याची दखल घ्यावी
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
चांदके पार
--------------
आपल्या कुटुंबासोबत तो त्या प्रसिद्ध आणि प्राचीन शिवमंदिरात दर्शनासाठी आला होता. दर्शन घेऊन बाहेर पडताना, मंदिराभोवती प्रदक्षिणा घालताना त्याची भिरभिरती नजर सतत काहीतरी शोधत होती. मुळात मंदिरात येऊन दर्शन घेणे हे काही त्याचे मुख्य उद्दिष्ट नव्हते. त्याच्या सरावलेल्या दृष्टीने चौफेर शोध घेऊनही हवी असणारी वस्तू कुठेच दृष्टीस पडली नाही. पूर्वी त्याने अनेकवेळा इथे पाहिली होती आणि मिळवली होती. आजही त्याला ती वस्तू हवी होती.
इथे येण्याचा उद्देश असफल झाला की काय असे त्याला वाटू लागले आणि पुढच्याच क्षणी त्याला देवळाच्या दारावर ती वस्तू दिसली, कुलूपबंद पेटी!
