लेखन

रंग बदललेला गुलाल

जात-धर्माच्या नावाखाली, चिंगारी पेटून उठली.,
रंग रक्ताचे विसरून आता, माणूस हरवून बसली.

काळ्या-निळ्या छताखाली फडफडनार्‍या रंगीत झेंड्यानीही, इथे रणशिंग फुंकले,
रंगीबेरंगी इंद्रधनूतील नाते हरवून बसले..

आता काठ्याविरुद्ध लाठ्या उठल्या, अन खड्गाविरुद्ध
तलवारी पेटल्या,
लाल-तांबड्या गरम चिळकांड्या, गर्द गर्दीत पुन्हा विसावल्या.

मग तांबडा गुलाल, देव म्हणवणाऱ्या दगडाच्या पायथ्याशी थरकापत उधळत राहिला,
अन नकळत पाजलेले माणुसकीचे धडे हेच असेल, म्हणुन स्वताचे समाधान करू लागला.

--जरा-जरा--

सराव हा हसण्याचा करतोय जरा-जरा,
जगूनही असा आता मरतोय जरा-जरा..।

येते हे दुखणे रोज-रोजचे जगण्यात,
त्यांना मी सहन सहज करतोय जरा-जरा..।

थांबेल ही वाट जीवनाची कधीतरी जगतांना,
निसतंटय जिवन क्षणिक कणांपरी जरा-जरा..।

लावल्या मी मशाली ह्या जीवनात माझ्या,
ज्योतही जीवनाची अशी विझतेय जरा-जरा..।

जवळचे ही आता दूर जाताय मजपासून,
सावलीही साथ माझी सोडतेय जरा-जरा..।

एकटाच मी निघालोय माझ्या या मार्गावर,
एकटाच मी आता पडतोय जरा-जरा..।

--निलेश पाटील,--
--पारोळा,जि-जळगाव--
--मो-९५०३३७४८३३--

भुत प्रेत ही कल्पना, फक्त भारतातच नव्हे तर अगदी (आपण ज्यांना पुढारलेले म्हणतो अशा) पाश्चात्य देशांमध्ये देखील होती किंबहुना आज देखील आहे. म्हणुनच वेगवेगळ्या टीव्ही चॅनेल्स वर घोस्ट हंटर्स सारखे रीयॅलिटी कार्यक्रम दाखवले जातात आणि करोडोंच्या संख्येने लोक हे कार्यक्रम आवडीने पाहतात देखील. आणि आपल्याकडील काही तथाकथित पुढारलेले लोक अंधश्रध्दा निर्मुलनाच्या नावावर भारताला आणि भारतातील चालीरीतींना ढिगभर शिव्या शाप देऊन मोकळे होतात. माझ्या लेखांमध्ये मी कधीही अंधश्रध्दांचे समर्थन करीत नाही, करणार देखील नाही.

आधीचे भाग वाचण्यासाठी येथे टिचकी मारा:
भाग १ : https://www.maayboli.com/node/66728
भाग २ : https://www.maayboli.com/node/66880
भाग ३ : https://www.maayboli.com/node/67283
भाग ४ : https://www.maayboli.com/node/67712

सावल्या पार पायाखाली आल्या होत्या.सूर्य डोक्यावर आला होता तरी गारठा कमी होत नव्हता.वारा गारा घेऊन भणाभणा वाहत होता.हळूहळू सारी माणसं पांगत चालली होती.भरलेले घर रिकामं होऊ लागलं होतं.समोर दादाचा फोटो होता खूर्चीवर हार घातलेला.शायनासरीत आताचं उठून बोलतेलं असा.फुटू पाहीला की नुसता पोटात जाळ उठायचा.तेव्ह जाळ काळीज जाळीत पारवर डोक्यापर्यंत जायचा.हुंदका नुसता नरडयातचं आडकून बसायचा.वरचा श्वास वर. खालचा श्वास खाली व्हायचा.आता डोळं नाही पाझरतं.डोळयातलं पाणीच आटून गेलं आसलं. धा-बारा दिसं झालं की दादानी फाशी घेतलेली. कव्हरं डोळ तरी वाहतेल ?

बालपणापासून माझे एक स्वप्न आहे,जे आजही पूर्ण झालेच नाही अन् होईल असे आता वाटतही नाही.का? असे काय स्वप्न आहे माझे?
तसे फार मोठे नाही---- पण कठीण नक्की आहे.
कारण इच्छाशक्ती कमी आहे.
तशी इच्छा हीच स्वप्नांची माऊली असते.आईशिवाय लेकराची आबाळ होते तशीच इच्छाशक्ती शिवाय स्वप्न साकार होणे कठीण!!!!
आणि इच्छा मनात जन्मते,म्हणून इच्छेला शक्तीची (मनाची) जोड हवी.तरच स्वप्न साकारली जाऊ शकतात.
म्हणजे इच्छा ही स्वप्न आणि मन यातला महत्त्वाचा दुवा आहे.

जेव्हा मी वाचायला शिकले, जेव्हा मी लिहायला शिकले,अन् मग मलाही वाटू लागले आपल्याला ही असेच लिहायला आले तर, आपलं लिहिणं कुणाला आवडलं तर---
हे स्वप्न त्याच लहानपणी शाळेत असताना साकारले.शिक्षक, शाळेतले विद्यार्थी माझ्या निबंधाचे कौतुक करू लागले अन् मी आs वासून स्वत:च्या आत डोकावू लागले.
हे सारे माझ्यासाठी स्वप्नवत् होते.
तशी स्वप्न झोपल्यावर ( डोळे मिटल्यावर) पडतात सहसा--- बय्राचजणांना स्वप्न पडत नाहीत किंवा आठवतं नाहीत!
काहीजणांना उघड्या डोळ्यांनी स्वप्न पाहायची सवय असते.(शेखचिल्ली स्वप्न /दिवास्वप्न म्हणा हवी तर)

" अशी जवळ ये ना "
नाही म्हणायचं होत तिला पण तिच्या तोंडातून शब्दच बाहेर नाही पडले . तो जवळ येतच गेला ....
" आई " ती कळवळली . एक जोरदार फटका पडला होता . हि बसायची जागा आहे कि फटाके मारायची आईला तर काही कळत नाही .
" अग कार्टे किती वेळ लोळत पडली आहेस उठ आणि आवर तुझं "
छे किती भारी स्वप्न होत आणि आईनं काय वाट लावली त्याची . परत असं पालथं झोपायचं नाही किती जोरात मारलय सगळी बोट उठली असतील . लाल झालं असेल . बघावं म्हटलं तर तेही सोपं नाही असू दे . ती पार्श्वभाग चोळत मनात म्हणाली .