लेखन

आमच्या इथे एक 'ज्येष्ठ नागरिक संघ' आहे. म्हणजे साठीच्या पुढच्या व्यक्ती एकत्र येऊन तयार झालेला एक ग्रुप आहे. सदस्यत्त्वाची किमान पात्रता वयाची साठ वर्ष पूर्ण.
त्यांच्या सभासदांची यादी ठेवणे, वर्गणी वगैरे काढायची असेल तर त्याची यादी, आलेल्या देणग्यांची यादी, हिशेब, फंड वगैरे कामं ते वाटून घेऊन करतात. नेमाने एकत्र येऊन मिटींगज्, परिसंवाद वगैरे कार्यक्रम करतात. कधी काही निमित्ताने तर कधी असंच नुसत्याच गप्पा मारायला म्हणून ते जमतात.

पुणे शहराजवळ कोथेरूड जवळ एक टेकड्यान्ची रांग आहे. त्यातल्या एम.आय.टी. मागच्या टेकडीला वेताळ टेकडी म्हणतात. ही माझी आवडती जागा. तिथे गेलं की कसं प्रसन्न वाटत.

(October 27, 2006)
सन्दर्भ :
अर्ध्या वाटेवर..
by , अरुणा ढेरे.
प्रकरण १३.
नव्याने लिहू लागलेल्या प्रत्त्येकाला:

माझा आवाज हरवलाय असं कळल्यावर
ते सर्व गोंगाटवादी धावत आले.
त्यांच्या डोळ्यांत चिंता होती,
त्यांच्या आवाजात सहानुभूती होती.
मी काही बोलायच्या आतच त्यांनी
माझ्या आवाजाला शोधायला सुरूवात केली...

वेळ कुठाय मला?
रोजचा हाच एक प्रश्न.. हेच एक उत्तर
मी किनई खूप बिझी आहे.
का?
का म्हणजे काय? खूप खूप काम आहे,
नक्की काय काम आहे..
माझं काम तुला सांगून समजणार आहे का?
बरंच काही करायचय. बर्‍याच ठिकाणी धावायचय.
अजून थोडं अडखळायचय.

आजकाल तसा मला खूप रिकामा वेळ असतो मंडळी!! आता निवृत्त माणूस मी. आमची पुढची पिढी त्यांच्या आयुष्यात व्यस्त आहे, अन सहधर्मचारिणी? त्यांच काय विचारता महाराजा? इतक्या वर्षांत, हळूहळू, त्यांनी घरी आणि थोड्या फार प्रमाणात दारीही आपल साम्राज्य स्थापन केलय. त्या साम्राज्याची वीट हलवायच स्वप्न पहायची देखील माझी टाप नाही!! होऽऽऽ! आपणच कबूल करुन टाकलेल बर, नाही का?? आणि एका अर्थी ते साम्राज्य न हलवलेलच बर खर तर! हो, उगाच मोहोळावर दगड का मारायचा?? काय, खर की नाही?? असो.

शलाकाने लिहिलेलं "ओरखडा" वाचलं.. असच एक प्रसंग मला पण बर्‍याच दिवसापासुन सांगायचा होता. आज शलाकाने लिहिलेलं वाचलं आणि डोळ्यासमोर हा प्रसंग जसाच्या तसा उभा राहिला. माझ्या सुदैवाने या शिक्षकाची लवकरच दुसर्‍या वर्गावर बदली झाली.

नविन वर्ष, नविन महिना, नविन दिवस
म्हणायच आपलं नविन म्हणून
पण आहे सगळे नेहमीचेच
रुटीन कामाचे रात्र अन् दिवस

रोज सकाळी हापिसात पोचायची नेहमीचीच घाई
हापिसात गेल्यावर नेहमीचीच कामाची यादी
आजचं काम उद्यावर ढकलू म्हटलं तर

संथपणे नवीन वर्ष उलगडतय म्हणता म्हणता, गेल्या वीकांताला चांगलाच पचका झाला!! गेला आठवडा तसा शांतच गेला, म्हणजे ऑफिसमधे म्हणतेय मी. कुठलाही सर्वर मोडला नाही, कुठलही सॉफ्टवेअर मोडल नाही..सगळ कस शांततापूर्ण. बर वाटल, कधी नाही ते जरा आराम केला. वर्षाची सुरुवात अशी सुखदायक पाहून अगदी धन्य झाले!!

जेंव्हा भळभळत असतात
जखमा आणि कवी भेटतो
काय बघतो? काय दिसते?
काय घेउन जातो?

तुमच्यावर इलाज करण्यासाठी
एखादा डॉक्टर येइल कदाचीत नाही
कवी साथ देइल? दिली तर कोणाची देइल?
कवीसाठी सगळ्याच जखमा साथीच्या असतात