खरं खरं सांगा हं. ह्या चित्रपटाचं नुसतं नाव ऐकून त्याच्या कथेची कल्पना करा असं कोणी तुम्हाला सांगितलं तर तुम्ही काय सांगाल? दूरवर दिसणारी हिमालयाची बर्फाच्छादित शिखरं, त्यांच्या कुशीत वसलेलं एक छोटंसं गाव, त्यातून खळखळून वाहणारी निर्मळ नदी, तिच्याकाठी पाणी भरायला आलेल्या नदीइतक्याच अवखळ, अल्लड तरुणी, शहरातून तिथे आलेला उमदा तरुण, त्यातल्याच एका सुंदर तरुणीवर त्याचं प्रेम बसणं, निसर्गरम्य प्रदेशातून बागडत गायलेली सुमधुर गाणी, त्यांच्या प्रेमाच्या मार्गात काटा बनून उभा ठाकलेला कोणी व्हिलन, माफक विरह, थोडा अश्रूपात आणि मग गोड शेवट. अहो, मग तुमचा कयास १००% बरोबर आहे.
एका चांगल्या रहस्यप्रधान चित्रपटात काय असावं लागतं? पहिली गोष्ट म्हणजे अर्थातच घडलेला गुन्हा किंवा तो घडण्याची शक्यता. दुसरी गोष्ट, एकापेक्षा अधिक असे संशयित ज्यांच्याकडे गुन्हा करण्यासाठी सबळ कारण आणि तो करण्याची संधी दोन्ही आहेत. तिसरी महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे वेगाने घडणाऱ्या घटना ज्या पाहणाऱ्याला जे पाहतोय त्याचा अर्थ लावायची संधी तर मिळू देत नाहीतच. वर संशयाची सुई सतत सगळ्या संशयितांभोवती फिरवत ठेवतात. आणि शेवटची - चित्रपट पाहताना प्रेक्षकांना जे काही प्रश्न पडले असतील त्यांची समाधानकारक उत्तरं मिळतील अश्या पध्दतीने चित्रपटाच्या शेवटी केलेली गुन्ह्याची उकल.
मी सध्या वाचत असलेले पुस्तक, नुकतेच पाहिलेले-आवडलेले चित्रपट, मालिका याबद्दल इथे लिहित जाईन.
सगळे शक्यतो इंग्रजीच असेल.
१७ ऑक्टोबर ...स्मिता पाटील यांचा जन्मदिवस...
का कोण जाणे मला स्मिताचा उल्लेख एकेरी करावासा वाटतो.. आदरार्थी बहुवचन वापरावंसं वाटत नाही..कारण ती मला आपल्यातलीच कोणीतरी वाटते..अगदी ओळखीची, जवळची कोणीतरी ! तिचे एक-एक सिनेमे बघत गेले आणि ती हळूहळू मला जवळची वाटू लागली. अजूनही मला तिचं प्रचंड कुतूहल वाटतं... तिचा अभिनय इतका बोलका होता की जणू एखादं आपलं माणूस जीव एकवटून काहीतरी सांगायचा प्रयत्न करतंय असं वाटत रहायचं.
"वारसाहक्काने मिळणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीवर हक्क सांगणं शहाणपणाचं नसतं."
सतत मुसळधार पावसात भिजलेलं एक गाव, गरिबीत जगणारी एक विधवा आणि लहानपणीच बऱ्याच गोष्टींची समज आलेली तिची दोन मुलं.पैश्यासाठी भीतीदायक वाटूनही एक विशिष्ठ काम करत राहण्यातली अगतिकता.हे सगळं इतक्यावर थांबलं असतं.पण गरिबी पाहिलेली, पैश्याची अधिकाधीक लालसा बाळगणारी आणि हुशार होत जाणारी पुढची पिढी.
'अंधाधुन'पाहिला काल.
मला आवडला. एक प्रेडिक्टेबल नसलेला स्मार्ट थ्रिलर + डार्क कॉमेडी बघितल्याची मजा आली.
आयुष्मान चे सिनेमे बहुतेक आवडतात. तब्बू हे सरप्राइज होतं माझ्यासाठी. ती दिसलीय सुरेख आणि काम पण जबरी केले आहे. तिला रोल पण भारी मिळाला आहे.
‘आपल्या प्रतिभासाधनेत व्यत्यय तर नाही ना आणला मी?’
‘अरे खटणे. या. कसली डोंबलाची प्रतिभासाधना? या बसा. काय म्हणताय?’
‘हे वाचाल का जरा?’ नम्रतेने माझ्या हातात एक वही देत सगाराम खटणे म्हणाला.
‘बघू. काय आहे?’
‘आता हे ललित आहे का परिक्षण ते तुम्हीच सांगायचं आहे.’
‘अरेच्चा! पण आहे काय हे?’
पाऊस, अंधार आणि एकटेपण, ह्या तिन्हींत एक समान धागा आहे. अजूनही असतील, पण एक नक्कीच आहे. तो म्हणजे 'भय'. अंधार आणि एकटेपणातल्या भयाचा अंश चित्रपटांतून व कथांतून अनेकदा समोर येतो, आला आहे. 'पाऊस' मात्र फार क्वचित अश्या रुपात समोर आला आहे.
दोन बहुचर्चित सिनेमे समोर असताना कुठला निवडावा हे अवघड काम होतं. बायकोचा कल अंदाधून कडे होता. मात्र तुंबाड नेफ्लिवर पाहून होणार नाही याची खात्री होती. सुदैवाने अंधाधूनचा लास्ट शो सुरू होऊन अर्धा तास झालेला होता आणि आता फक्त तुंबाड शिल्लक होता...
या धाग्यावर अशक्य, अतर्क्य आणि अचाट सिनेमांची चर्चा करूयात.
फक्त एखादा सीन किंवा एखादे गाणे अ अ अ असे नको. इंग्रजी सिनेमे नकोत शक्यतो. मराठी, हिंदी आणि दक्षिणेकडचे डब्ड सिनेमे चालतील. एक एक सिनेमा चवीचवीने येऊ द्या. एकाच वेळी अनेक सिनेमे टाळले तर गंमत येईल. सुरू करूयात.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
